به دنبال مباحث قبلی در این مقاله می خوام به اثبات خود به دیگران صحبت کنم.
پیش از این من خیلی تلاش می کردم که آنچه هستم را به اطرافیانم ثابت کنم .
مثلن ثابت کنم که آدم خوبی هستم، ثابت کنم که مهربان هستم، ثابت کنم که از پس کارها و حتی چالش های زندگی کاری و شخصی به هر نحو بر می آیم، برای من فرقی نداشت که این اثبات برای چه کسی باشد.
کوچیک و بزرگ، به هر صورت من در حال انجام کاری بودم که به همه ثابت کنم خوبم ، می توانم، و موضوع من، باشم بود، بودنم بود، که دیده بشوم و مرا ببینند.
بعد از گفتگو با یک دوست و یادآوری نکاتی که شاید پیش از این هم از آنها اطلاع داشتم، اما، با گفته های دوستم، به یک نقطه رسیدم که، آهان.
نمی دانم شما در زندگی تان به این آهان ها رسیده اید یا نه؟
آیا این لحظات را درک کرده اید یا نه؟
به نظرم این آهان ها دستاورد تجربه ها و فائق آمدن بر چالش ها می باشد.
لمس این آهان ها و درک آنها برای رسیدن به توسعه فردی و یا حتی فهم بهتر از زندگی بسیار کمک کننده است.
خلاصه که به خودم گفتم آهان . پس من هستم، من دیده میشوم، نیازی به این شلنگ تخته انداختن و در هر بحث و مجلس و حضور در هر جمعی بودن نیست.
نیاز نیست به هر قیمتی سعی در نمایش خودم، افکارم و باورم هایم داشته باشم.
شایدم توقع من از خودم زیاد بوده که به شکل بسیار ایده آلی در دید جماعت باشم! و تک تک آن آدم ها نسبت به حضور و بودنم عکس العملی نشان بدهند.
اما هر چه قدر از گفتگوی دوستم می گذرد احساس می کنم آرام تر هستم.
حالا مثل قبل نیاز به تایید دیگران ندارم. در همین مدت کوتاه احساس می کنم به شخصیت مستقل تری رسیده ام، احساس اینکه خودم برای خودم تصمیم می گیرم که در محفلی باشم یا نباشم و تنها هدفم از بودن در جمع دیده شدن و تایید گرفتن نیست برای همین نیاز به بودن در جمع را در خود کمتر احساس می کنم . حالا خودم خودم را بیشتر از قبل دوست دارم و نسبت به خودم اعتماد بیشتری دارم. فهمیده ام که نیازی به حضور من در تمام جوامع نیست، نیازی به همصحبتی با هر کسی را ندارم. من برای خودم کافی هستم .
من نیازی به دیده شدن از سوی دیگران ندارم . چون حالا خودم خودم را می بینم و تحسین می کنم .
چون حالا خودم ، خودم را تایید می کنم و برای رفع و حتی شناسایی نقطه ضعف ها به دیگران نیازی ندارم .
خودم در کنار خودم هستم، بهتر و عمیق تر خودم را در آغوشم می گیرم و مورد توجه قرار می دهم .
بهترین و مهربان ترین و قابل اعتماد ترین دوست خودم هستم.
اکنون حالم با خودم خوب است و احساس سرزندگی و آرامش دارم .
البته حضور دیگران برای کامل کردن من لازم هست ، اما دیگر مثل قبل به تک تک نظرها و پیشنهادها و حتی انتقادها اهمیت نمی دهم و بستر را برای افکار منفی و پوچ مهیا نمی کنم .
اصل و اولویت من ، خودم و احساس خودم، نسبت به لحظاتی است که در حال گذراندن آن هستم .
دوست خوبم قدردان این آگاهی و چراغی که در وجودم روشن کردی هستم .
۸/۲۰۰
