از هم پاشیدن زندگی کارکنان «مدت موقت» نفت!
عدالت پشت درهای کمیسیون انرژی جا ماند!
یکی از نمایندگان کارکنان مدت موقت نفت با ارسال نامه‌ای به وزیر نفت، از وی خواست از فرصت اندک موجود برای اصلاح وضعیت این گروه از کارکنان استفاده کند.
به گزارش ایلنا، متن نامه «حسن قندالی» به این شرح است:
هوالعادل
یا ایهاالذین آمنو، لم تقولون مالاتفعلون
ای کسانیکه ایمان آورده‌اید، چرا به آنچه میگویید عمل نمی‌کنید.
(دعوای صدرنشین‌ها، فراموشی قعرنشین‌ها)
زان یار دلنوازم شکریست با شکایت
گر نکته‌دان عشقی بشنو تو این حکایت
بی‌مزد بود و منت هر خدمتی که کردم
یارب مباد کس را مخدوم بی‌عنایت
روزهای گذشته در حالی در کمیسیون انرژی بر سر سقف حقوق‌ها بحث و گفتگوی مفصلی بود که چگونه مشکلات قانونی و بودجه، که سقف پرداخت‌ها را دچار مشکل کرده، مرتفع سازند که گویی تمام کارکنان صنعت نفت مشمول بحث داغ سقف حقوق و چشم انتظار خروجی جلسه بودند.
حاضرین محترم در جلسه فراموش کردند که خانواده بزرگ صنعت نفت فقط مشمولین سقف نیستند و گروهی از کارمندان، از کف دریافتی هم دستمزد کمتری دریافت می‌کنند. مدت هشت سال از وزارت ژنرال زنگنه گذشته است، ولی کارمندان قرارداد مدت موقت از حداقل حقوق و مزایا محرومند. کارمندانی که در بازی سیاسانه قانون کار - قانون اداری استخدامی نفت سرگردانند و هر جا بار مالی کمتری برای وزارت داشت، به آن قانون ارجاع داده می‌شوند.
کارمندان مدت موقتی که از کارهای کارشناسی و تخصصی در ستادها گرفته تا مشاغل تخصصی در مناطق عملیاتی، دوشادوش دیگر همکاران محترم چرخه این صنعت عظیم را گردانیده‌اند.
چه کسی باور می‌کند که در وزارت نفت با سابقه بیش صدسال در حوزه منابع انسانی، هنوز هیچ امتیاز ریالی برای مدرک تحصیلی، سابقه کاری و نوع شغل برای کارمندان مدت موقت وجود ندارد. چه کسی باور می‌کند در وزارت نفت کارمند مدت موقت سمت شغلی نداشته و بر اساس آن حقوقی دریافت نمی‌دارد و هیچ نظام ارتقایی جهت ایجاد انگیزه برای این گروه از کارکنان دیده نشده است و مستعدترین افراد سالهاست در شغلی ثابت، برای همه عمر درجا زده‌اند.
کاش دیروز در کمیسیون انرژی، در کنار بحث سقف، کمی نگاه را از آسمان به زمین می‌دوختند و کف و پایین‌تر از کف پرداخت حقوق را نیز می‌دیدند البته علت را می‌دانیم و آن اینکه هیچ ذینفعی از این حیث در جلسه حضور نداشت و عدالت، این واژه غریب این سالهای وزارت نفت، غریبانه‌تر از همیشه، پشت درهای کمیسیون انرژی، جا مانده بود.
هیچ شکی در اصلاح نظام در سقف پرداخت‌ها نیست و قطعا می‌بایست به آن پرداخته شود و زحمات همکاران محترم رسمی بطور واقعی و قانونمند دیده شود؛ ولی نگاه قشری به عدالت، خود آسیبی دیگر برای عدالت و سرمایه منابع انسانی خواهد بود. نگاه علی السویه و عدالت محور، نگاهی جامع به منابع انسانی، اعم از کارکنان رسمی، قراردادی و پیمانکاری است که هر یک در جایگاه خویش باید دیده شوند.
به سالهای پیش که می‌نگرم فقط افسوس و دریغ حاصل آن است. افسوس از زندگی همکار قرادادی مدت موقتم که به خاطر فقر از هم پاشید، افسوس از شرمساری پدری که سالهاست به چشمان فرزندش نگاه ندوخته است. شرمساری همکاری که فشار عصبی او را شبیه مجانین ساخته و شرمساری همکارانی که از حداقل‌های زندگی محرومند و شرمساری‌های دیگری که هر یک بر عصبم راه می‌روند.
و سخن آخرم با وزیر محترم است:
آموخته‌ایم که فرصت‌ها چون ابر می‌گذرند.
فرصت اندکی باقی است تا این گروه از کارمندان را دریابید. پیش از آنکه دیر شود اراده کنید و روزهای آخر فکری اساسی به حال کارمندان مدت موقت نمایید. کارمندانی که در رای اعتماد دور دوم وزارتتان، قول حل مشکل معیشت آن‌ها را به عنوان برنامه خویش، در صحن مجلس فریاد زدید. فرصت کمی باقیست تا از موضع وزیر نفتی خود برای کارمندان مدت موقت دستوری قاطع و قانونی برای اصلاح نظام جبران خدمات و نظام ارتقاء صادر نمایید. در فرصت اندک باقیمانده هر عملی انجام دهید بی‌شک بازتاب آن به جنابعالی باز خواهد گشت.
این جهان کوه است و فعل ما ندا سوی ما آید نداها را صدا
