چطور وقتی جهان در آستانه یک تغییر بزرگ است مردم را فلج کنیم؟ چطور وقتی اژدهایی ملعون متعفن در حال زوزه کشیدن است هنگام غرق شدن در مرداب سیاه گندابی که آفریده خود اوست، انسانهایی که باید در مبارزه علیهش باشند را به موجوداتی گیج و مسخ شده تبدیل کنیم؟ چطور نگذاریم آدمها به مهمترین وضعیت خود بیاندیشند؟ چطور وقتی در آستانه دری هستیم که تلاشی بی وقفه و همه جانبه با حواسی کاملا جمع را می طلبد مردم را نفهم کنیم؟ که وقتی پرت‌ترین و نادان‌ترین آدمها هم در حال مبارزه اند، هرچند که این مبارزه اندک و شاید هم نمایشی باشد، بخشی از داناترین و باهوش‌ترین و توانمندترین آدمها را فلج کنیم طوری که حتی صدایی از ایشان برنخیزد؟
خیلی راحت، آنها را طوری به بدوی ترین غرایزشان مشغول می کنیم که دیگر شعور به کارشان نیاید. بدوی ترین چیز در انسانها غریزه دفاع از خود است، انسانها دفاع از خود را حتی بدون فکر و به صورت واکنشی انجام می دهند، چیزی که ممکنست نیاز به فکر زیادی هم نداشته باشد. و معمولاً این فرآیندهای واکنشی مقطعی، آنی و گاه مخرب اند اما چاره ای از آن نیست. آنها را تهدید می کنیم که اگر که آن چه که با جامعه به اشتراک گذاشته اند را پس نگیرند فردا صاحب آن نخواهند بود، چرا که کسانی هستند و می توانند از حساب بانکی آنها بدون هیچ فرآیندی و خیلی اتوماتیک!!! برداشت کنند. همان طور که اینترنتی که وسیله ارتزاق و کارشان بود هم هست و هم نیست و هیچ اعتباری به آن نیست. و ساده ترین کار این که مردم آن چه که دارند در پستوی خانه نهان خواهند کرد، از ساختارهای دولتی فاصله خواهند گرفت و هر کدام تک تک در نقطه ای پنهان خواهند شد.
ما مردمان فرزندان ساکنین روستای حیله‌ور هستیم، حیله‌ور اسکو.
شاید هم اکنون کسانی باید به طور دقیق از خود بپرسند که این فرآیندها از کجا سازماندهی می شود.
