مطالعاتی که نشان می دهد چگونه آب آشامیدنی ممکن است حاوی مواد شیمیایی مختلف ، فلزات سنگین و پاتوژنها باشد. اکثر آبهای آشامیدنی که از سیستم لوله کشی تهیه می شوند حاوی درجاتی بالا از نیترات ها و نیتریت ها هستند. بنابراین اکثر افراد ترجیح می دهند که آب مورد نیاز خود را از منابع آب های غنی شده و آب بطری شده تهیه کنند. اما باز هم در خرید آب بطری شده هم رعایت چند نکته الزامی است.
در بازار گزینه های مختلفی از مارک های مختلف آب آشامیدنی وجود دارد که هر کدام با فن آوری خاصی فیلتر شده اند.
بطور کلی آب نباید به هیچ وجه دارای بو و یا رنگ و یا حتی ترکیبات املاح و یا مواد معلق ای در درون بطری باشد آب آشامیدنی و معدنی باید به صورت خالص طبیعی شفاف زلال و در واقع همان مایه حیات بخش باشد.
نیترات آب یک ماده بسیار خطرناک و سمی می باشد که در بعضی از سر چشمه های آب معدنی مقدار این ماده بسیار زیاد میباشد و در بعضی از موارد غیر قابل کنترل میباشد و در بعضی از موارد در آزمایشگاهها مورد کنترل قرار میگیرد و در بعضی از سرچشمهها این مقدار نیترات به طور طبیعی پایین و یک آب آشامیدنی کامل می باشد.
صورتی که آب های بطری شده از منابع پایین دست تامین شود (چشمه ها )، در معرض آلودگی با افت کش ها هستند. بعضی از این آب ها ممکن است دارای سدیم، نیترات و نیتریت بیش از حد مجاز باشند که لازم است برای انتخاب نوع آب عرضه شده، به لیست آنالیز مندرج در روی شیشه توجه شود به خصوص به تاریخ تولید و انقضای تاریخ مصرف باید دقت شود.
یکی از موارد مهمی که در مورد آب های بطری شده باید به آن توجه کرد نوع بسته بندی این نوع محصولات است . ممکن است در طول زمان و در صورت نگهداری آب های آشامیدنی در معرض تابش آفتاب، قسمتی از ترکیبات بطری ها وارد محتوای آن شود . برای جلوگیری از ورود این مواد سرطان زا به محتوای بطری باید از قرار دادن آنها در معرض آفتاب شدید جلوگیری کنیم همچنین توجه به تاریخ تولید و انقضای این محصول مهم است
غلظت مـورد نیاز فلوراید در آب آشامیدنی بـه میانگین دما بستگی داشته و با آن رابطه عکس دارد.غلظتهای بالای ۲ میلیگرم در لیتر فلوراید در آب آشـامـیـدنـی موجب بیماری فلوئوروزیس (لکه دار شـدن دندانها) میشود؛ همچنین گروهی از محققین معتقدند که بیماریهای مونگولیسم و سرطان در ارتباط با مقادیر زیـاد فلوئور در آب است و مصرف فلوئوراید به مقدار زیاد (غلظت بالای ۵ میلیگرم در لیتر) منجر به ایجاد بیماری اسکلتال فلوئوروزیس (افزایش ضخامت استخوانها، لیگمانها و تاندونها را در پی دارد) میگردد.
پژوهشگران میزان فلوئور مورد نیاز برای ممانعت از پوسیدگی و خالدار شدن دندانها را حدود ۱ میلیگرم در لیتر اعلام نمودهاند. طبق استاندارد ایران، چنانچه آب معدنی حاوی بیش از دو میلیگرم در لیتر فلوئورید باشد باید عبارت زیر روی برچسب نوشته شود: «برای نوزادان و کودکان کمتر از هفت سال مناسب نمیباشد»