به نام خدا
برادران و خواهران عزیزم؛ اعضای انجمن اسلامی دانشجویان
بیش از یک سال است که خانوادۀ دانشگاه صنعتی شریف، داغدار از دست دادن فرزندان خود در سانحۀ تلخ سقوط هواپیمای اوکراینی است. سالی که گذشت، سالی بسیار سخت و مالامال از دردی جانکاه بود. در این یک سال، برخی دانشگاهیان، چه مسئولین و اساتید و چه دانشجویان، از طرق رسمی و غیررسمی پیگیر تحقق مطالبۀ به‌حق «برخورد با مقصران این سانحه‌ی تلخ» بودند. اما آنچه هفتۀ گذشته در قالب بیانیۀ انجمن اسلامی دانشجویان منتشر گردید، با وجود اینکه برخی نکات درست هم در آن یافت می‌شد، حاوی عباراتی بود که با رویکرد حق‌طلب و آرمان‌خواه یک تشکل اسلامی و وطن‌پرست هیچ سنخیتی نداشت.
دوستان گرامی
حتماً بهتر و بیشتر از من بر نتایج و اثرات بیانیه‌ی خود واقفید. در روزهای گذشته، بیانیه‌ی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف نقل محافل رسانه‌هایی بود که ماموریتی جز ویرانی برای ایران ندارند. بیانیه‌ی شما روی میز ایران‌اینترنشنال و رادیوفردایی قرار گرفت که مستقیماً از دولت‌های متخاصم عربستان سعودی و ایالات متحده ارتزاق می‌کنند. بیانیه‌ی شما، بساط سوروسات کسانی را فراهم کرد که در خارج از مرزهای این سرزمین، برای تجزیه‌ی ایران و بروز جنگ داخلی میان ایرانیان، لحظه‌شماری می‌کنند.
عزیزان من
اندوه و خشم شما از سانحه‌ی تلخ سقوط هواپیمای اوکراینی را درک می‌کنم. «حادثه سقوط هواپیما حادثه تلخی بود و دل ما را به معنای حقیقی کلمه سوزاند». شما داغدار دوستان و عزیزانتان هستید. دوستان و عزیزانی که بر اثر یک اشتباه بزرگ و ویرانگر جان سپردند. اما این اندوه و خشم، چرا به این همه نفرت بدل شده که در بیانیه‌ی شما موج می‌زند؟ چه چیزی شما را تا این حد سیاه‌اندیش کرده و چه اتفاقی باعث شده شما فرزندان این سرزمین، سفره‌ی دشمنان ایران را رنگین کنید؟ عجیب است شما که دم از عدالت می‌زنید چگونه بدون تحقیق و بررسی دادگاه تشکیل داده و حکم «جنایت» می‌دهید و بذر بیزاری و نفرت می‌پاشید؟ من نیز مانند بسیاری از دانشجویان، روند رسیدگی به این پرونده را کند و نیازمند شفافیت بیشتری می‌دانم؛ اما آیا مطالبه‌ی تسریع و شفافیت بیشتر در رسیدگی به پرونده، نسبتی با شاد کردن دل دشمنان ایران دارد؟ آیا خوشحال کردن کسانی که به خون این ملت تشنه‌اند، آن هم در سالگرد پرپر شدن دوستان‌تان، شایسته‌ی دانشجویان نخبه‌ای چون شماست؟
دانشجویان عزیز
صادقانه و برادرانه می‌گویم؛ بیانیه‌ی شما، هیچ کمکی به فرآیند پیگیری پرونده و برخورد با مقصران سانحه‌ی سقوط هواپیمای اوکراینی نمی‌کند. این بیانیه با کاشتن تخم کینه و نفرت، باب گفتگو را مسدود می کند و میان شما و منتقدان شما، مرزی محکم خواهد کشید. در این روزها که جامعه‌ی ما به تفاهم و همیاری برای عبور از مشکلات متعدد اقتصادی و اجتماعی نیاز دارد، ساختن دیوارهایی بلند از نفرت و کینه، هیچ کمکی نخواهد کرد. صراحتاً عرض می‌کنم بیانیه‌ی اخیر شما، با شاد کردن دل دشمنان و متحیر کردن دوستان، نقطه تاریکی در کارنامه‌ی انجمن‌های اسلامی بود که شاید اثرات سوءِ آن، تا مدت‌ها در روند فعالیت‌های این انجمن اسلامی دیده شود.
در آخر خیرخواهانه از شما درخواست می‌کنم در پی جبران این بیانیه برآیید و در مسیری تاریک گام نگذارید.
«پروردگار عزیز و کریم به درگذشتگان این سانحه لطف و رحمت و به دغداران صبر و اجر عنایت فرماید»
سیدفخرالدین طباطبایی
