سلام من محمد مهدی ام ، کسی که همیشه وقتی از خودش میپرسید بهترین ویژگی خودت رو بگو ، میگفت: عاشق پیشرفت کردنم. اما اینجا یه مشکلی وجود داشت ؛ من تنبل بودم و پشت کار نداشتم و از همه مهم تر بی برنامه بودن و نداشتن نقشه راه منو از خواستم دورتر میکرد تا اینکه...
یه روز کتابی به اسم " گزیده ی اصول کافی " رو تو کتابخونه پیدا کردم ، چند صفحه ازش ورق زدم ، یکی از جملات داخل کتاب رو خوندم: چیزی نزد خدا محبوب تر از کار مداوم و پیوسته نیست ، هرچند اندک باشد ( امام باقر (ع) ) ؛ همین یه جمله کافی بود تا بفهمم چیزی که میخواستم رو خدا سر راهم گذاشته ، من دنبال کتابی میگشتم که سبک زندگی بهم یاد بده و این کتاب واقعا همونی که میخواستم بود.
با گذشت زمان با نهج البلاغه آشنا شدم اونو که دیگه اصلا نگم براتون ، فوق العاده ترین کتابی که هرکسی میتونه بخونه و اندازه هزار تا کتاب ازش درس زندگی و کسب تجربه کنه. همین ها بهم کمک کرد تا برم سمت پیشرفت اما چجور پیشرفتی؟؟؟
خود شناسی ، چیزی که همه مون بهش شدیدا نیازمندیم ، چیزی که فهمیدم و اصل مطلب این نوشته هم هست این بود: مدیریت و پیشرفت زندگی با اصلاح خلق و خو امکان پذیر است و لا غیر. ( حاچ مَمَد مِیتی )
اولین چیزی که بهش توجه کردم ، بردباری و صبر بود ؛ طول کشید که بهش عادت کنم اما با خوندن یه مطلب از کتاب " مدیریت بحران " از برایان تریسی تونستم سریعاً به خودم مسلط بشم حالا جمله چی بود؟؟؟
برایان تریسی : گفتگویی که در درون خود انجام میدهید ، واکنش شما را در دنیای بیرون شکل میدهد.
یعنی اگر در برخورد با یه مشتریِ خشن که دلش از دست کسی پره به خودمون بگیم: حال شو جا بیـــــــار ?.
اتفاقی که میوفته اینه که آمپرمون میزنه بالا که هم سطح طرف بشیم و باهاش جر و بحث کنیم .
پس سعی کنید تو مرحله اول به شکل زیر عمل کنید:
1. چند ثانیه مکث کنید ( برای مسلط شدن به جسم خودتون )
2. حالا در درون خود، اسمتون رو صدا بزنید و بگید: آروم باش / تو مثل اون عصبی نباش.
به همین راحتی ?
همین کار ساده میتونه شما رو تو جمع انسان کاریزماتیک (?) ، بالغ و جا افتاده (?) از نظر تجربه نشون بده.
اگر متن رو مطالعه کردید با نظرات و انتقادات تون بهم انرژی بدید تا بازم بنویسم رااااستی تجربه ای ام اگر از این مورد دارید بنویسید تا باهم رشد کنیم .
ممنون ❤️
