کاندوم تاخیری دارای حدود 5 درصد لیدوکایین است. لیدوکایین ماده ای است که باعث ایجاد بی حسی موضعی میشود و با بی حس کردن سطح آلت تناسلی، تحمل در برابر تحریک پذیری را بالا برده و موجب تاخیر در انزال می شود.
از لیدوکائین در جراحی های کوچک و دندانپزشکی نیز استفاده میشود، که در دندان پزشکی یکی از پرمصرف ترین داروها محسوب میشود. البته کاندوم های دیگری به نام کاندوم دوبل کدکس ساخته شده است که علاوه بر اینکه حاوی لیدوکائین است، دارای حلقه فشارنده ای نیز می باشد که باعث فشار بر پوست آلت شده و همین عمر از انزال زودرس جلوگیری میکند.
البته در برخی از کاندوم ها تحت نام تجاری کاندوم تاخیری فوق قوی از ماده بی حسی دیگری به نام بنزوکائین هم استفاده میشود تا میزان بی حس شدن ناحیه را بیشتر کند.
استفاده بیش از حد از انواع ابزار تاخیری مانند ژل ها، کاندوم و اسپری تاخیری، می توانند ایجاد عادت کنند. افرادی که از این نوع ابزار تاخیری استفاده می کنند، به آنها اعتیاد پیدا می کنند و رفته رفته به جایی می رسند که بدون استفاده از این ابزار به سرعت ارضا می شوند و بنابراین بایستی به طور دائم از آنها استفاده کنند.
کاندوم های تاخیری با استفاده از دو ماده اولیه بنزوکائین و لیدوکائین که تحت عنوان بی حسی های موضعی در بازار شناخته میشوند، با تحت تاثیر قرار دادن سلول های عصبی سطحی و کاهش نفوذ پذیری یون سدیم، امواج عصبی را تا مدت زمانی از کار می اندازد و منجبر به بی حس شدن ناحیه مورد نظر می شود.
میزان استفاذه از این ترکیب شیمیایی در کاندوم تاخیری قوی و معمولی چیزی در حدود ۱ تا ۵ درصد میباشد. طبق تجربه مصرف کننده، میزان تاخیر ایجاد شده از کاندوم های تاخیری چیزی در حدود ۱۵ تا ۵۰ دقیقه بوده که بسته فرد استفاده کننده متفاوت است.
