امروز درباره استفاده از سیستم مدیریت آموزش آنلاین در دروان کرونا نوشتم. یک محتوا هم با این موضوع نوشتم که چطور اینستاگرام خود را بهبود ببخشیم؟!
جونم براتون بگه که منم می دونم که با توجه به عملکرد بی نظیر مدارس و سیستم دانشگاهی اصلا دیگه نیازی به مقاله نوشتن در این رابطه با آموزش مجازی نیست، سیستم آموزشی ما انگار از خیلی قبل تر برای مواجه با بحران کرونا آماده بودن. البته اشتباه متوجه منظورم نشید، نه اینکه آموزش آنلاین و به خوبی پیاده سازی کرده باشن؛ نه... کار از این حرفا گذشته، سیستم آموزشی ما منتظر یک تلنگر بود که از هم بپاشه و خستگی در کنه، الانم که دیگه شکر خدا چیز خاصی ازش باقی نمونده.
نمیدونم شما چقد موافقین ولی سیستمی که دانش آموز یا فراگیر رو به فکر فرو نبرده و وادارش نکنه از چرایی ها سوال کنه و از اون بدتر آدمایی رو تربیت کنه که در بله قربان گویی بی نظیرن به درد لای جرز دیوار هم نمیخوره .
یه نگاهی به بازارکار و شرکت های موجود در کشور گلمون بندازین. سیستم ناخواسته و بدون اینه بفهمه به دنبال افرادیه که بدون هیچ چون و چرایی همه چیزو می پذیرن. جالب اونجاست که آدمایی که زیاد سوال می کنن برچسب هم می خورن. بهشون می گن آدمایی که سرشون درد میکنه برای بحث!!
اینجور موقع ها دوست دارم مثل اوله آهنگه ایران سالار عقیلی بگم اییییرااااان .... و دیگر هیچ.
وجود این جور فضاها، نتیجه آموزش های همین شیوه آموزشیه. سیستمی که عادت داره از آدما چشم بشنوه یا برای اینکه حقشونو بهشون بده، انتظار تشکر داشته باشه. تازه اگگه بهشون بده. سیستمی که تاب مخالفت نداره و از نظرش به بقیه مربوط نیست چرا فلان روند رو پیش می گیره. همین که اعلام کنه می خواد فلان رویه رو پیش بگیره هم از سر بقیه زیادیه.
از این جا به بعد نسل جدید اگه تو خونه بمونن و مامان و باباها برای باز کردن اونا از سرشون کلی نرم افزار نریزن تو برنامشون، یه عده آدم سوال بپرس خواهیم داشت که جلو خطاها و لغزش ها و به قولی باگ های موجود در هر بخش سیستم رو شناسایی میکنن.
خلاصه با آموزش آنلاین یا بی آموزش آنلاین، لطفا به بچه هاتون یاد بدین فکر کنن. صاحب اندیشه باشن و سوال کنن. از چرایی ها بپرسن و نگران ترد شدن از سیستم های سنتی نباشن.
آدمی که اندیشه داره، زنده است و همواره در حال رشده، اونم بدون نیاز به تایید یا عدم تایید اطرافیان.
موضوع بعدی هم راجب به خرید و فروش فالوور تو اینستاگرام بود اونم به زبان انگلیسی. فکر می کردم این حرکاتا فقط تو ایران طرفدار داره، اما انگار بیماری های همه گیر زیادی قبل از کرونا هم وجود داشتن.
واقعا این موضوع به دلم نمی چسبه که دستم نمیره زیاد راجع بهش بنویسم. فقط اینو بگم که: دوستان همه مجبور نیستن با اینستاگرام خودشونو به بقیه معرفی کنن. درواقع راه های زیادی برای رسیدن به خدا هست. به قول رضا مارمولک به تعداد آدم ها.
با خریدن فالوور، لایک و کامنت کار به جایی نمی برید. بالاخره کفگیرتون می خوره به ته دیگ و پرده می افته. اون وقت همون چهار تا فالوری هم که دارید از زور محتواهای پوچ و تو خالیتون پر می کشن.
یه مثل قدیمی هست که میگه: تو انقد اداعات می شه، پس کو دنبه ات؟!
وقتی کسی از چیزی ادعا می کنه که توش حرفی واسه گفتن نداره می شه گفت، پس کو دنبه ات.
قصه اش هم از اینجا شروع می شه که یه نفر می ره گوسفند بخره، صاحب گله کلی از تغذیه خاص و طبیعی گوسفنداش می گه تا یه گوسفند لاغر و زار رو بفروشه. شروع می کنه به صغری، کبری چیدن تا بالاخره خریدار برمیگرده میگه: باشه بابا هرچی تو می گی، ولی پس کو دنبه اش؟
