از ابتدای خلقت بشر انسان به صورت اجتماعی زندگی کرده. اول از خانواده که قبلا خانواده های پرجمعیتی هم بودند شروع شده. بعد این خانواده ها در هم تنیده شدند و فامیل رو به وجود آوردند که فامیل یه جورایی نسخه اوپن سورس خانواده بوده که قابلیت گسترش داشته. بعد هم فامیل ها روستاها و تمدن ها رو به وجود آوردند.
همه چی خوب بود تا این که یه سری تو این جوامع بهتر از دیگران بودند و دیگران به این ها حسودیشون میشد. در گذشته این جور بوده که قوی تر بودند و بهتر شکار میکردن یا بهتر کار میکردند و یا خوش شانس بودند و چیزهای بهتری به دست می آوردند. امروزه هم این جور آدما معمولا با هوششون پول و چیزهای بهتری نسبت به دیگران دارند.
همیشه این قضیه مشکل اساسی بشر بوده که آقا عدالت و مساوات کجاست. یه سری از آدما این قضیه تو کتشون نمیره که کسی بخواد از اون ها سر تر باشه. این ها خودشون شروع میکنند طبل ناسازگاری زدن و در طول تاریخ باعث جنگ های خونین هم شدند.
تو دنیای الان هم نمیگم جنگ نیست. هست. وحشتناک تر از گذشته هم هست. اما یه مقدار تفکر هم هست. بشر شروع کرده فکر کردن که چیکار کنیم. یه تفکر سرمایه داری درمیاد که غربو گرفته. این تفکر میگه که هر کی هر چقدر در میاره لیاقتشه و نوش جونش. یه تفکر کمونیستی هم شرق رو گرفته که میگن همه مساوی باشیم و همه به قدر استعدادشون کار کنند و به قدر نیازشون برداشت کنند. نه بیشتر. یه جورایی درآمده به صورت تقریبا مساوی تقسیم بشه.
اون وسطای دنیا هم یه سری هم هستند معلوم نیست فازشون چیه. اروپا که درگیر سوسیالیسته و یه نمه هم میخواد سرمایه دار باشه.
کمونیست که داستانش مشخصه. بزرگترین مشکلش اینه که انسان ها نمیتونند توش مثل سرمایه داری رشد کنند. و این مشکل فقط تبعات فردی نداره. تبعات اجتماعیش اینه که تو نظام کمونیستی اقتصاد نمیتونه اونقدر رشد کنه چون آدماش انگیزه ندارند. حالا این که چرا چین با وجود نظام کمونیستی انقدر رشد کرده هم میگن دلیلش اینه که جمعیتشون زیاده. وگرنه سرانه درآمد چین نسبت به جمعیتش هم همچین رقم جالبی نیست.
نظام سرمایه داری هم یه جوریه که انگار تو دنیای الان خوب جواب داده. نمونه بارزش آمریکا و کشورهای صنعتی اروپا و اونور دنیا هم ژاپن. اما میگن در آینده این سرمایه داری ممکنه مشکل ساز شه. چرا؟ چون یه سری آدما غول میشن تو سرمایه داری و ممکنه شروع کنن به انحصارگرایی و برده داری و این داستانا. حالا قوانینی ضد دامپینگ وجود دارند. اما ممکنه این آدما انقدر غول بشن که دیگه قوانین هم از پسشون برنیاد. به هر چیزی قیمتی داره. اما این غول شدنه زمان زیادی میطلبه. زمانی که شاید از عمر انسان هم بالاتر باشه. اما مشکل جایی به وجود میاد که این سرمایه ای که آقا غوله جمع کرده کمپلت به بچه هاش میرسه. خب مشکل اینجا شروع میشه. نسل به نسل این غول انحصاری بزرگ و بزرگ تر میشه تا جایی که بتونه یک جامعه رو ببلعه.
قبلنا پادشاهی به این شکل بود. مثلا تو ایران خودمون به مدت چند صد سال چند نسل هی مالیات میگرفتن و فربه تر میشدند تا با جنگ های خیلی بزرگ باید این ها رو از جاشون بلند میکردیم. حالا بحث همینه. این نظام سرمایه داری که انقدر هم خوب جواب داده به نظر من باید سیستم ارث و میراثی رو برداره. که این غولی که ساخته به صورت تمام و کمال به بچه ی یارو نرسه. مثلا مثل نگرش بیل گیتس. که گفته من فقط یه حدی از ثروتمو به وراث میدم و بقیش خرج خیریه میشه. یا حالا مثلا بین یه عده ی زیادی تقسیم شه یا یه همچین چیزی. که راه پیچوندن هم نداشته باشه. مثلا طرف قبل مرگش یواشکی به نام بچش بزنه.
آقا خلاصه این ارث و میراث بد چیزی واسه جهانه. هم باعث اختلاف طبقاتی همیشگی میشه. تازه واسه خود اون مال هم خوب نیست. بسیاری دیدیم که یه آقایی یه کارخونه ای داشته و کلی کارگر داشتن از این کارخونه نون میخوردند. ولی بعد مرگ صاحب کارخونه بچش با بی لیاقتی هم کارخونه رو به فنا داده. هم کلی کارگر رو از کار بیکار کرده. حالا ببینید تو اشل بزرگترش چه اتفاقی میفته.
خلاصه که ارث و میراث چیز خوبی نیست. از ما گفتن بود.
