ریسک یا قمار؟

این غول تکنولوژی رو هممون میشناسیم و احتمالا هممون میدونیم که گوگل فقط یک موتور جستجوگر نیست. کلی سرویس های دیگه رو یا خودش تاسیس کرده یا خریده و توسعه شون داده. مثل یوتیوب و ویز و گوگل پلی و جیمیل و ...

اما آیا گوگل دست به هر چیزی میزند طلا میشود؟ آیا هر کسب و کاری که گوگل توسعه میدهد تبدیل به یک بیزینس موفق می شود؟ خیر

در زیر فقط چند پروژه ی شکست خورده ی گوگل رو که در سایت Business Insider منتشر شده لیست میکنیم.

پروژه ی google offers که یه چیزی تو مایه های تخفیفان یا نت برگ خودمون بود و سال ۲۰۱۱ معرفی شد. اما این پروژه سه سال بیشتر عمر نکرد و تو سال ۲۰۱۴ تعطیل شد.

پروژه ی google web accelerator که سال ۲۰۰۵ معرفی شد و برای افزایش سرعت بارگذاری سایت های ایندکس شده توسط گوگل بود. خلاصه انقدر مشکل داشت که گوگل تو سال ۲۰۰۸ بی خیالش شد.

پروژه ی google video که سال ۲۰۰۵ برای رقابت کردن با یوتیوب ساخته شد اما نتونست خودی نشون بده و سال ۲۰۰۹ تعطیل شد. بعدش گوگل رفت یوتیوب رو خرید.

پروژه ی jaiku که مال گوگل نبود و در واقع گوگل اون رو سال ۲۰۰۷ خرید و میخواست با توییتر رقابت کنه. اما سال ۲۰۰۹ گوگل تقریبا بی خیالش شد و کد اصلیشو آزاد کرد و در نهایت تعطیل شد.

پروژه ی google health که در سال ۲۰۰۸ راه اندازی شد و کارش این بود یه دایرکتوری از اطلاعات پزشکی بیماران درست میکرد که طرف وقتی رفت بیمارستان دیگه کار بیمارستان ها برای بررسی سوابق بیماری و اطلاعات سلامتی بیمار راحت باشه. به ظاهر پروژه ی خوبی بود. اما داستان هایی برای نقض حریم خصوصی توسط این پلتفرم به وجود اومد. از طرفی هم مایکروسافت هم تو این زمینه کارهای قوی و گنده ای کرده بود که گوگل نتونست به گرد پاش برسه و سال ۲۰۱۲ این پروژه شکست خورد.

پروژه ی google answers که سال ۲۰۰۲ راه اندازی شد و ایده ی راه اندازیش برمیگشت به پروژه ی Google Questions and Answers که سال قبلش گوگل راه اندازی کرده بود. تو پلتفرم اولیش میتونستی از کارمندان گوگل سوال بپرسی و اونا سه دلار میگرفتن و جواب میدادن. این پروژه که یک روز دوام آورد. اما گوگل بی خیال نشد و google answers رو راه اندازی کرد که مثلا شما یک سوال بپرسید. و مبلغی رو برای جواب تعیین کنید. بعد هر کی جواب داد اون مبلغ رو دریافت کنه و گوگل هم این وسط کمیسونش رو برداره. این پروژه سال ۲۰۰۶ برای همیشه تعطیل شد.

پروژه google x که جایگزین بخش جستجوی گوگل بود که آیکون تمام سرویس های گوگل بالای نوار جستجو قرار داشت. این پروژه سال ۲۰۰۵ راه اندازی شد و فقط چند ساعت دوام آورد.

پروژه ی google buzz که در سال ۲۰۱۰ معرفی شد پروژه ی جالبی بود. اما یه مقدار پیچیده بود و همچنین بد اجرا شد. یه شبکه اجتماعی با قابلیت پیام رسانی داشت. میتونستید کلی چیز برای همدیگه بفرستید و خلاصه یه چیزی تو مایه های تلگرام. ولی مثل تلگرام راحت نبود و این کارها تو محیط جیمیل انجام میشد. از اونجایی که افراد زیاد بلد نیستند با تمام امکانات جیمیل کار کنند با این هم نتونستند خوب ارتباط برقرار کنند. بعد گوگل اومد برای این که کاربران این سرویس رو زیاد کنه به صورت پیش فرض برای کاربران جیمیل فعال کرد و کاربران نابلد از همه جا بی خبر کلی اطلاعات شخصی خودشون رو منتشر کردند. خلاصه انقدر شکایت شد که سال ۲۰۱۱ این پروژه هم تعطیل شد.

پروژه Google Lively که سال 2008 معرفی شد و یه دنیای مجازی بود. نه یک شبکه مجازی. یه چیزی مثل این فیلم ها که آدم ها توش کاراکتر خیالی دارند و تو این دنیا حتی داد و ستد های الکی هم میکنند. یه چیزی تو مایه های second life . این پروژه بعدش دل گوگل رو زد و کلا چهار پنج ماه بعد تعطیلش کرد.

پروژه ی knol که گوگل میخواست یک سایتی مثل ویکی پدیا داشته باشه و سال ۲۰۰۸ اون رو تاسیس کرد. اما چجوری میخواست کاربران رو راضی کنه که اون همه مقاله ویکی پدیا به زبان های مختلف رو دوباره تو knol بنویسن؟ به هر حال گوگل چهار سال هم به پای knol موند اما نتونست تو این پروژه موفق بشه.

پروژه ی dodgeball که سال ۲۰۰۵ گوگل اونو خرید یک شبکه اجتماعی بر مبنای لوکیشن کاربران بود. اما بیشتر مشکلات داخلی باعث شد این پروژه شکست بخوره. تو سال ۲۰۰۷ یکی از بنیانگذاران dodgeball انتقاد کرده بود که گوگل توجهی به این پروژه نداره و اختلافات از اینجا شروع شد تا این که سال ۲۰۰۹ کلا نسخه پروژه رو پیچیدند و تعطیلش کردند.

پروژه ی google glass که سال ۲۰۱۲ معرفی شد و یک عینک دیجیتال بود که اطلاعات رو روی دنیای واقعی قرار میداد. مثلا عینک رو میزدی. بعد مثلا عینکه درخت رو میدید و تشخیص میداد و کلی اطلاعات درباره درخت اونجا نمایش میداد که نسبت به سال ۲۰۱۲ خیلی پشم ریزون بود. حتی نسبت به الان پشم ریزونه. خلاصه هم قیافه عینکه خیلی زشت بود و هم قیمتش بالا بود که حدود هزار و پونصد دلار بود. البته هنوز گوگل بی خیالش نشده و مثل این که داره نسل دوم این عینک ها رو به بعضی کارخونه ها میفروشه تا کارگراش استفاده کنند.

پروژه nexus q که سال ۲۰۱۲ گوگل میخواست روانه بازارش کنه اما به خاطر قیمت ۲۹۹ دلاریش و انتقادهایی که شد هیچ وقت وارد بازار نشد. حالا این چی بود؟ یه گجت بود که پخش یوتیوب و گوگل موزیک رو روی تلویزیون امکان پذیر میکرد. البته بعدها گوگل گجت دیگه به نام گوگل کروم کست ارائه کرد که نسبتا موفق عمل کرد.

پروژه ی google wave که سال ۲۰۰۹ معرفی شد یه جور تغییر بنیادین در بعضی مفاهیم اینترنتی بود. ایمیل، چت، شبکه اجتماعی و ... . یعنی اگه این پروژه موفق میشد اینترنت الان یک شکل دیگه بود. توسعه دهنده هاش هم آدمای خیلی حرفه ای بودند. همونایی که گوگل مپ رو توسعه داده بودند. اما انقدر پیچیده بود که سال ۲۰۱۰ گوگل پشتیبانی ازش رو متوقف کرد و سال ۲۰۱۲ کلا تعطیلش کرد.

حالا سوال اصلی اینجاست؟ این پروژه های شکست خورده چند میلیارد دلار هزینه روی دست گوگل گذاشته. اما آیا گوگل احمقه که این ریسک ها رو انجام داده. قطعا خیر

مطمئنا کنار این همه پروژه ی شکست خورده ی گوگل چند پروژه ی موفق هم وجود داشته که درآمد آن پروژه ها از مجموع هزینه تمام شکست ها گوگل بیشتر بوده. مطمئنا اگر کوگل این ریسک ها رو نمیکرد الان صاحب پلتفرم های موفقی مثل یوتیوب، گوگل پلی، گوگل درایو و ... نبود.

گوگل قمار نمیکند. هیچ وقت تغییر بنیادینی در موتور جستجوگر خود و یا یوتیوب نمیدهد که امکان نابودی کل کسب و کارش را داشته باشد. و یا گوگل تمام درآمدش را صرف این ایده ها نمیکند و فقط بخشی از درآمدش را به پروژه های بلند پروازانه خود اختصاص میدهد. این پروژه ها معمولا احتمال موفقیت ده درصدی دارد. یعنی در هر ده پروژه نه تای آن ناموفق عمل میکنند. اما آن یک پروژه که موفق میشود شروع یک کسب و کار چند میلیارد دلاری خواهد بود.

به عنوان مثال وقتی گوگل کلید کرده بود که یک پلتفرم اشتراک ویدیویی داشته باشد که با تبلیغات ویدیویی درآمد کسب کند، کلی پروژه امتحان کرده بود که تازه گل سرسبدش شد گوگل ویدئو که باز هم شکست خورد. اما گوگل با خرید یوتیوب و اجرای این ایده به چنان درآمدی دست پیدا کرد که فقط بخشی از اون درآمد هزینه ی تمام ریسک های تا به امروزش رو پوشش میداد.

خلاصه که ریسک کنید. اما قمار نه. میتونید یک سطل ماست بردارید و بریزید تو آب دریا به امید این که دوغ درست کنید. اگه دوغ درست نشه که احتمالا نمیشه شما چیز زیادی از دست ندادید. فوقش یک سطل ماست از دست دادید. اما اگه بشه شما یک دریا دوغ خواهید داشت. اما هیچ وقت کل زندگیتون رو ماست نخرید بریزد تو آب دریا که شاید دوغ درست بشه. چون اگه نشه دیگه راه بازگشتی ندارید.