احتمالا شما هم این روزها اسم «فلسفه برای کودکان» به گوشتون خورده! و اگر اینطور باشه، حتما از خودتون پرسیدید این دیگه چه بلاییه که سر بچه ها میارن؟ آموزش فلسفه به بزرگترها هم خیلی سخته، چه برسه به بچه ها! اصلا بچه ها باید به جای این کارا کلاس آموزشی نقاشی یا موسیقی برن، یا کتاب داستان بخونن، یا اصلا بازی کنن! چرا می خوایم بهشون آموزش فلسفه بدیم؟؟؟
خب باید بگم که حق دارید! آموزش تاریخ فلسفه به بچه ها کار درستی نیست. مگر این که کودکی خودش دنبال مطالعه‌ش بره. اما عنوان فلسفه برای کودکان(فبک) یا p4c به این معنی نیست! کسی از بچه ها نمی‌خواد که تاریخ فلسفه رو حفظ کنن.
توی کلاس فلسفه برای کودکان، بچه ها یه اجتماع تشکیل می‌دن: دور هم می‌شینن، با هم در مورد یه موضوع مهم گفت و گو می‌کنن، و نظراتشون رو بیان می‌کنن؛ موضوعاتی مثل مفهوم عدالت، خوشبختی، دروغگویی، کمک به دیگران، احترام به بزرگترها، و هر موضوع مهم دیگه ای که آدم ها توی زندگی روزمره شون نیاز دارن براش تصمیم بگیرن.
در واقع بچه ها توی این کلاس ها یاد می‌گیرن که عمیق تر فکر کنن، دقیق تر بشنون، مشتاقانه تر گفت و گو کنن و آگاهانه تر تصمیم بگیرن. پس این کلاس ها تمرین زندگی بهتر و منطقی تره. توی این کلاس ها بچه‌ها به یادگیری مهارت‌های زندگی می پردازن اونم به روش یادگیری مشارکتی! در زمینۀ خودشناسی رشد می‌کنن و مهارت های گفت و گو و ارتباط سالم رو تمرین می‌کنن. همۀ این مهارت های اساسی زندگی با فلسفه ورزی به دست میان! یعنی همون فرایندی که توی کلاس فبک انجام میشه.
خب الان با این توضیحات نظرتون چیه؟ آیا آدم عاقل بچه رو می فرسته کلاس فلسفه؟؟ حتما این کار رو می‌کنه! پس بهتره که بیشتر از این وقت رو تلف نکنین. هرچه زودتر فرزندتون رو توی کلاس فلسفه ثبت نام کنین تا دیگه برای زندگی آینده‌ش نگران نباشین.
