روی بدن هر کدوم از ما تعدادی جای زخم هست. بهشون نگاه کن؛ اصلا یادت هست چرا اینجوری شده؟ چند تا رو یادت میاد؟
حتما برای هر کدوم کلی درد کشیدی و گریه کردی ولی الان حتی یادت نیست جای چیه!
به حق که بزرگ‌ترها درست می‌گفتن، بزرگ میشی یادت میره. تو زندگی زخم های زیادی به روح و جسم ما وارد میشه. بزرگ میشیم و زخمهای جسمی رو فراموش می‌کنیم ولی زخمهای روحی رو نه!
مهم اینه اون زخمی که به روح تو وارد شده بزرگت کنه. فراموشش نمیکنی ولی ازش درس میگیری. یاد میگیری که چجوری دیگه اون اتفاق تکرار نشه.
هر کدوم از اتفاقات بدی که توی زندگی ما رخ میده منجر به رشد ما میشه و در واقع اتفاقات منفی شخصیت ما رو میسازه. باید از آسیب هایی که به ما وارد میشه و از شکست هایی که میخوریم درس بگیریم و بزرگ بشیم. به نظرم گاهی اوقات باید دست از ناله کردن بکشیم و خوبی های اتفاقات بد رو درک کنیم.
