بنام یکتای بی همتا ....
اول از همه باید بگم بهتره برای هر کاری اصول اولیه و پایه ش رو یاد بگیرید- از استعداد و توانایی خودتون آگاه باشید. یعنی اصلا میتونید یا نه ... سن و سال اصلا مهم نیست مهم استعداد و پشتکار و کار سخته....
دوم اینکه شما وقتی برنامه نویس میشید لزوما مهندس نرم افزار نمیشید و مهندسی نرم افزار یک علم دانشگاهی هست که راجع به اصول طراحی تا پیاده سازی و تست و تحویل یک نرم افزار (در هر بستری) با وارد شدن به جزییات مهندسی و ... ارائه میشه. یک مهندس نرم افزار میتونه از انواع الگوریتم های استاندارد- هوش مصنوعی و مهندسی اینترنت توی یک چهارچوب مهندسی با پیش بینی هزینه ها و ارائه دیاگرام های مختلف و تحلیل های گام به گام برای به مقصد رسوندن یک محصول نرم افزاری استفاده کنه.
اما برنامه نویس کسیه که یک مسئله رو میتونه با یک زبان برنامه نویسی حل کنه. مهندسین نرم افزار همه باید برنامه نویسان خیره ای باشن. چون در بسیار از مواقع مخصوصا توی کشور ما تمام کارها رو خود طراح نرم افزار انجام میده .
برای برنامه نویس شدن چند ضلع کاری باید تکمیل بشه
1- شناخت نحوه کار کامپیوتر و عملکرد پایه ای اون . مثل شناخت مبنا های عددی و سیستم کدگذاری و...
2- پایه ریاضی حل مسئله از طریق الگوریتم
3- شناخت کافی از سیستم عامل هدف
4 - شناخت بستری که میخوایین توش برنامه بنویسین مثل موبایل یا وب و ...
5- آشنایی با زبان برنامه نویسی از نظر نحوی مثل java یا python یا ++C
6- مرور سورس کدهای دیگران و ....
7 - انتخاب یک پروژه و انجام مراحل مختلف اون (مربوط به مهندسی نرم افزار)
نکته : هیچوقت بدون آشنایی با سیستم عامل و بستر شبکه و برنامه نویسی شما نمیتونید یک برنامه تحت شبکه بنویسید ولی شما میتونید هر برنامه ای رو کپی کنید و حتی اجرا کنید . کپی کردن برنامه نویسی نیست بلکه برنامه سازیه. هرچند بیشتر ما توی بخشهایی مجبوریم از اینترنت کمک بگیریم ولی باید سعی کنیم خودمون بیشتر کد رو بنویسیم و این یک عادت خوبه....
و سخن آخر اینکه. هیچ چیز خوبی بدون تحمل سختی بدست نمیاد. باید سخت کار کنید و یک شبه یا حتی چند ماهه کسی برنامه نویس نمیشه....
