تقابل یکی از راهکارهای مفید برای بقا و گونه ای از مدیریت ریسک است. بدون آن بشریت و بسیاری دیگر از گونه های حیوانات مدتها پیش منقرض میشدند. تقابل رابطه بین انسانهایی است که هیچ نسبتی با همدیگر ندارند و از ملزومات توسعه ی اقتصادی و تولید سرمایه است. بدون آن اقتصاد جهان بی معنا می شد. در واقع اقتصاد بی معنا بود . این جنبه ی مثبت تقابل است.
بسیاری از نهادهای غیر دولتی و سازمانهایی با فعالیت های انسان دوستانه دقیقا از همین روش استفاده میکنند: اول بده بعد بستان. رابرت چالدینی ˓روان شناس˓ علت موفقیت این گروه و دیگر کمپین هارا اینگونه بیان می کند. او پدیده ی تقابل را بررسی کرده و به این نتیجه رسیده که مردم وقتی مقروض کسی باشند بسیار معذب اند.
این تکنیک در زمان باستان نیز وجود داشته است. ما تقابل را در تمام گونه هایی که غذایشان در معرض نوسانات شدید است مشاهده میکنیم. فرض کن که تو با شکار غذای خود را به دست می اوردی. یک روز خوش شانسی و گوزن شکار میکنی. احتمالا نمیتوانی تمامش را در یک روز بخوری و هنوز چند قرنی با اختراع یخچال فاصله داریم. تصمیم میگیری این گوزن را با گروهی قسمت کنی و این بدان معناست که تو هم وقتی خوش شانس نباشی میتوانی از غنیمت دیگران استفاده کنی. درواقع شکم دوستانت نقش یخچال را ایفا می کند.
منبع: کتاب هنر شفاف اندیشیدن نوشته ی رولف دوبلی
