خیر و شر

از نظر من چیزی به عنوان خیر مطلق و شر مطلق وجود ندارد.
فاصله بین این دو مثل دیواری نیست که همسایه هم باشند. 
فکر میکنم خیر و شر مانند طنابی در هم پیچیده و سخت است که در دست ماست. سر رشته طناب را که باز میکنیم انتخاب با خودماست که شر را برگزینیم یا خیر.
شاید عملی در زمانی خیر محسوب شود اما در زمانی شر.
نسبی بودن خیر و شر به جز زمان و مکان ،به وجود خود آدمی هم بستگی دارد.
آدم خوب مطلق و بد مطلق نداریم. ذات انسان مخلوطی از هر دو است. فقط ممکن است گاهی انتخاب شر راحتترین راه به نظر بیاید.
کدام انسانی خوبی است که وسوسه عملی نادرست به فکرش راه نیافته باشد.
کدام انسان بدی است که از دیدن صحنه‌ای دلش به درد نیامده باشد و به فکر کمک نیفتاده باشد؟!
همه کائنات و دنیا مخلوطی از همین خیر و شر است.
در کتاب دمیان هرمان هسه، سینکلر جوان بعد از اولین برخورد با شر، متوجه آن دنیای دیگر میشود.
او میفهمد دنیایی یک سره پاک و منزه وجود ندارد و شر و گناه روی دیگر این دنیاست.
مثل شب که روی دیگر زمین روشن است. 
هسه معتقد است به جای کوشش برای نابود ساختن شر،باید آن را شناخت،پذیرفت و در اختیار خود درآورد.
این خودآگاهی و شناخت خود باعث درک بیشتر اطراف و زندگی می‌گردد.   
تابحال به شرهای وجودتان فکر کرده اید؟شناختی از بدیهای وجود خودمان داریم؟!؟!!

?نسیم فلاح?