«به نام خدا»
پنجمین ماه از چالش اول راه کتابخوانی طاقچه اینگونه بود که کتابی با تعداد صفحات کم را انتخاب کنیم که بتوانیم آن را در یک روز بخوانیم. طاقچه در پیج اینستاگرامی اش به آدرس taaghche_ebookstore@ کتاب هایی مثل هویت اثر کوندرا، نئوگلستان اثر پدرام ابراهیمی، دوست بازیافته اثر اولمن و کتاب های دیگری را معرفی کرد که در نهایت کتاب انتخابی ام برای مرداد ماه، این اثر طنز از محسن پوررمضانی، نویسنده ایرانی است که نشر چشمه آن را در سال 1399 منتشر کرد.
این کتاب از 12 داستان تشکیل شده است که هر کدامشان عنوان های کوتاه و گاهی تک کلمه ای دارند. ناخن، نان و ماست، چینو، ما دزد نیستیم، شادی، کچل های دوست داشتنی، ببر تنها ، یاماها، لذت های کوچک، غاز زخمی و پسرش، بستان و درد پشتی کشیده ام که مپرس عنوان های این داستان ها هستند. از همان ابتدا که مقدمه را خواندم، هوشمندی نویسنده و سبک خلاقانه اش شگفت زده ام کرد. طنز اصیل ایرانی کاملا در تمام داستان ها ملموس است. نویسنده مسائل اجتماعی، فرهنگی بعضا تلخ را که به موضوعات روز مربوط هستند در قالب طنز آورده است. احساسی که هنگام خواندن بعضی از داستان ها داشتم درست مانند جوک هایی بود که ایرانیان با خلاقیت خاص خودشان بلافاصله بعد از حوادث و اتفاقات پیش آمده منتشر می کنند؛ احساس غم و خنده ای تواَمان!
در این روزها که لبخند بیش از هر چیزی کمرنگ شده است، این کتاب می تواند لحظاتی شما را با خود همراه کند. نکته ای که دوست داشتم این بود که نویسنده بدون هیچ حاشیه ای و مختصر و مفید به اصل موضوع می پردازد. همینطور بسیار برایم جالب بود که هر کدام از داستان ها، شخصیت ها و موضوعاتی متفاوتی از یکدیگر داشتند ولی من اینگونه برداشت کردم که شخصیت اصلی همه داستان ها یک فرد است اما با داستان های متفاوت! کچل های دوست داشتنی، ببر تنها، غاز زخمی و پسرش و یاماها را بسیار پسندیدم و البته بعضی از داستان ها را به دلیل اینکه طنز نامطلوب بهتر بگویم چندشانه ای به کار برده شده بود اصلا دوست نداشتم، به نظرم جلد کتاب هم تقریبا حس آن بخش ها را القا می کند! در کل داستان ها عمق چندانی ندارند ولی کتاب گزینه خوبی برای زنگ تفریح و گذراندن اوقات است.
یکی از بهترین مقدمه هایی که خواندم بی شک در این کتاب بود:):
هر وقت داستان یا رمانی خواندی که مقدمه دارد، بدان نویسنده نتوانسته داستان خوبی بنویسد و تلاش می کند با آوردن توضیحاتی در مقدمه، اثر معمولی اش را شاهکار جا بزند. این کتاب نیز از این قاعده مستثنی نیست.
جمله قابل تامل در داستانی به نام «ناخن» که خواندنش واقعا برایم منزجرکننده بود!:
آدم می تواند به چندش آورترین چیزها هم عادت کند، پس لازم است عادت هایش را مرور کند.
در داستان «ببر تنها»:
باید یاد بگیری چه طوری شل کنی. ببخش اما فراموش نکن.
باز هم در همان داستان و جمله ای که بسیار در این روزها کاربرد دارد.:
بله، رسم روزگار همینه. همیشه چیز بدتری از وضعی که توش هستی ممکنه اتفاق بیفته، پس خوش بین باش.
در این روزها که اتفاقات تلخ حسابی پیشی گرفته اند، خواندن این کتاب را پیشنهاد میکنم و همچنین گزینه خوبی برای هدیه دادن به عزیزانمان است. خوشبختانه طاقچه این امکان را فراهم کرده است تا در سریع ترین زمان ممکن به کتاب ها دسترسی داشته باشیم.
امتیاز من به این کتاب اثری از نویسنده جوان ایرانی، 3 از 5 است.
