سلام.
سیستم بلاگینگی نبوده که عضو نشده باشم، این روزها که دنبال شروع کردن دوباره ی نوشتن هستم که توی توییتر با ویرگول آشنا شدم.
دارم عملی تست می کنم تا قابلیت هاش رو بدونم.
توی پروفایل ش اولین چیزی که انتظار داشتم این بود که بتونم دامنه خودم رو ست کنم که نبود. ولی یوزرم رو مشخص کردم مثل همیشه "نصرآبادی" و زودی اومدم مطلب بنویسم.
تا اینجاش که جالب بود! با اینتر می رفت خط بعدیِ مستقل و با انتخاب ابزار ویرایش متن میاد. جای امکان رنگی کردن خالیه توش.
اتوماتیک هم ذخیره میکنه متن رو که خیلی خوبه
یه عکس هم زدم آپلود بشه که منتظرم ببینم چه اتفاقی براش میوفته در ادامه!
خوب دیگه چی نیاز داره یه مطلب؟ آها تگ زدن و این ها. #نصرآبادی هستم از #نصرآباد! چیزی نشد؟ نه گویا!
یکی از وبلاگ های قدیمی م که هم سیاسی توش نوشتم، هم فرهنگی و مذهبی، هم توش کاسبی کردم و چند میلیونی در آوردم ازش این بود (تست لینک سایت):
و آخرین سایتی هم که برا بچه های تیم نرم افزاری مون راه انداختم، اینه که ویترین تولیدات اندروید و آی او اس مونه:
خوب یه مسئله دیگه این بود که یهو هم میشه کل متن رو سلکت کرد و تغییراتی روی فونت و اینهاش داد با کنترل+آ!
ببینیم ویدئو هم لود میکنه در ادامه؟
خوب ویدئو هم لود شد. پلی نمیشه که بعد انتشار تست میکنیم.
امکان انتخاب موضوع بندی برای مطلب و تگ زدن بهش و اینها رو ندیدم.
یه چیزی رو هم که کات می کنم نمی دونم چرا صفحه بهش سخت میگذشت و ویدئو غیب میشد و دوباره ظاهر میشد! چرا آیا ای تیم توسعه ی ویرگول؟
فعلا کافیه برای یه تست سریع! ساعت دو و ربع شب شده و صبح هفت و نیم مدرسه مون قرار دارم.
دکمه انتشار هم اون بالاست، عه چه جالب کنارش یه سه نقطه بود که زدم و دکمه میان برهای جالبی توش بود، خوب بجای سه تا نقطه بنویسید "راهنما" مثلا.
راستی این روز بزرگ که مصادف است با شروع امامت امام عصر و زمان ما رو هم تبریک میگم به همه ی خواننده ها. انشالا سرباز خوبی باشیم براشون.
شب خوش.
به قول یه دوست قدیمی، شب تون پرتقالی. :دی
