افرادی که به مشکلات ناشی از دمودکس مبتلا هستند، معمولا سوالات زیادی در ذهن دارند. در این مقاله ما سعی کرده ایم تا تمام سؤالات شما را درباره انگل های دمودکس پوشش دهیم وپاسخ های کوتاه، صحیحی و جامعی را در اختیار شما قرار دهیم.
دمودکس مایت یک انگل میکروسکوپی است که ظاهری شبیه کرم دارد. اما هشت جفت پا دارد که به وسیله آنها روی پوست می خزد. دمودکس فولیکولاروم و دمودکس برویس دو گونه از این انگل هستند که بر روی پوست انسان زندگی می کنند. آنها بیشتر در داخل منافذ، زیر فولیکول ها و غدد چربی پوست به سر می برند. اکثر بالغین و تقریبا همه کهنسالان تعدادی از این انگل ها را بر روی پوست خود دارند.
اگرچه دمودکس ها روی پوست تقریبا همه بالغین هستند، اما از پدر و مادر به فرزندان به ارث نمی رسند. به این معنا که وقتی نوزاد به دنیا می آید پوست او عاری از این انگل ها است. مادر و پدر و سایر افراد خانواده با در آغوش گرفتن نوزاد و تماس پوستی مستقیم، دمودکس مایت ها را منتقل می کنند. با این وجود این کنه ها نمی توانند روی پوست نوزادان و کودکان تکثیر شوند. دلیل آن هم این است که غدد چربی -که غذای مورد نیاز این انگل ها را فراهم می کنند- در این گروه سنی فعالیت کمی دارند.
این انگل ها بسیار مقاوم هستند. دمودکس ها باکتری نیستند به همین دلیل آنتی بیوتیک ها نمی توانند آنها را از بین ببرند. اگر چه برخی از داروهای شیمیایی می توانند آنها را در کوتاه مدت از بین ببرند، اما اثرات ناشی از این ترکیبات دائمی نیست. آنها می توانند ژن های کنه های دمودکس را مقاوم کرده و مانع از ریشه کن کردن آنها شوند.
محصولاتی که حاوی نسبت های خاصی از ترکیبات ضد دمودکس هستند، می توانند این مایت ها را از بین ببرند. محصولات طبیعی در مدت زمان بلندتری اثر می گذارند، اما اثرات ناشی از آنها دائمی است. برخی از محصولاتی که این انگل ها را می کشند SDT، PDT، PROCUTiN هستند. روغن چای نیز دمودکس ها از بین می برد. اما به پوست آسیب جدی وارد می کند. با این وجود مقدار مشخص و مفیدی از این روغن در محصولات ذکر شده وجود دارد.
رهایی از انگل های دمودکس چند جنبه دارد:
از بین بردن دمودکس ها بدون رعایت بهداشت احتمال عود مجدد آنها را زیاد می کند.
دمودکس ها همزمان با ضعیف شدن سیستم ایمنی می توانند به سرعت رشد کنند. برخی از مواد غذایی، استرس و شیوه های ناصحیح زندگی به ضعف سیستم ایمنی می انجامد.
به طور کلی محصولات و هر آنچه برای از بین بردن دمودکس ها نیاز دارید در پروتکل آنجکس یافت می شود.
دمودکس شبیه کرم است. تا جایی که اسم آن از یک کلمه یونانی به معنای «کرم چاق» و «کرم تنبل» گرفته شده است. این انگل ها پوسته سختی در خارج بدن خود دارند که از احشاء اندک آنها محافظت می کند. دمودکس مایت ها مقعد ندارند و هرچه می خورند در داخل بدن انبار می کنند. بدن این کنه ها از سه قسمت به هم چسبیده سر، سینه و دم تشکیل شده است که هشت جفت پای کوتاه به قسمت میانی متصل است. آنها اندام جنسی دارند، لقاح آنها درونی است و تخم می گذارند. دمودکس فولیکولاروم و دمودکس برویس- دو گونه دمودکس انسانی- تا حدود زیادی شبیه هم هستند. با این وجود نوع فولیکولاروم درازتر و برویس کمی چاق تر است.
بله انگل های دمودکس کاملا واگیر دار هستند. اما خوشبختانه نمی توانند از انسان به حیوان و یا برعکس منتقل شوند. اما در داخل یکی گونه، می توانند از فردی به فرد دیگر منتقل شوند. این انگل ها از راه تماس پوستی و همچنین استفاده از وسایل شخصی مشترک منتقل می شوند. برخی از مقالات اذعان دارند که تخم دمودکس می تواند از طریق گرد و خاک منتقل شود و افراد بیشتری را درگیر کند. موارد ذکر شده نشان می دهد که رعایت بهداشت در جلوگیری به ابتلا به این انگل بسیار مهم است.
اگرچه غدد چربی -که محل زندگی انگل های دمودکس است- در داخل دهان هم وجود دارد، تا کنون تنها یک مورد عفونت دمودکس در دهان گزارش شده است. بزاق دهان حاوی ترکیباتی است که بیشتر میکروب ها و انگل ها را از بین می برد و محیط را برای زندگی آنها نامناسب می سازد. با این وجود عفونت دمودکس در پوست اطراف دهان بسیار شایع است.
اگرچه غذای اصلی آنها چربی است، دمودکس ها می توانند از سلول های اپیتلیال، سلول های مرده، محتوای داخل سلول ها، اسیدهای آمینه، ویتامین ها، مینرال ها، هورمون ها و ترکیبات موجود در لوازم آرایشی و کرم ها تغذیه کنند.
آنها از طریق زائده های دهانی خود آنزیم هایی را به بیرون ترشح کرده و پس از هضم مواد غذایی آنها را به داخل دهان خود می مکند.
بله مطالعات اخیر نشان می دهد که حتی تعداد کم این انگل ها نیز سبب آسیب به پوست و مو می شود. آنها مواد غذایی مورد نیاز این دو اندام را مصرف کرده و مواد مضر و التهاب زایی را تولید می کنند که می تواند مشکلات مختلفی را به وجود بیاورد. اگرچه علائم آنها در تعداد کم آشکار نیست، اما کاهش سلامت پوست و مو همزمان با افزایش جمعیت آنها، به خوبی اثرات مخرب این کنه ها را آشکار می کند. روزاسه، بلفاریت، آکنه، ریزش مو، نازکی مو، درماتیت و خارش از جمله عوارض ناشی از رشد انگل های دمودکس روی پوست هستند.
انگل های دمودکس انسانی فقط می توانند روی پوست انسان زندگی کنند. آنها چند ساعت تا چند روز پس از جدا شدن از پوست می میرند. با این وجود در این مدت کوتاه می توانند روی سطوح چرب مثل روبالشی، حوله، شانه و ملحفه زنده بمانند. اگر در طول این مدت با تماس مستقیم به پوست فرد دیگر و یا ناقل اول منتقل شوند زندگی خود را از سر می گیرند.
شستن ملحفه، روبالشی، لباس ها، حوله و سایر لوازم شخصی به از بین رفتن دمودکس های محیطی و جلوگیری از انتقال آنها به سایرین کمک می کند.
اسپری کردن مقدار کمی PDT بر روی سطوح آلوده، می تواند این انگل ها را به طور کامل از بین برده و مانع از سرایت آنها به دیگران شود.
بیشتر وقت ها وقتی صحبت از انگل های دمودکس می شود به یاد سگ ها می افتیم. اما این انگل ها فقط حیوانات را درگیر نمی کنند، بلکه می توانند عوارض مختلفی را در انسان نیز به وجود بیاورند. با این وجود خوشبختانه نوع انگل دمودکس سگ ها با نوعی که انسان را آلوده می کند متفاوت است. این بدان معناست که ما از سگ ها دمودکس نمی گیریم و آنها نیز به دمودکس های انسانی مبتلا نمی شوند.
با این حال با توجه به اینکه موارد بسیار معدودی از این انتقال مشاهده شده است، لازم است بهداشت کلی را رعایت کنید. حیوانات خود را تا زمانی که کاملا بهبود پیدا نکرده اند در رختخواب خود نخوابانید و از تماس پوستی مستقیم با آنها پرهیز کنید.
از آنجا که انگل های دمودکس مقعد ندارند و دارای یک اسکلت سخت خارجی هستند، بدن آنها پس از مرگ از درون می پوسد و در نهایت با فروپاشی اسکلت خارجی، مواد فاسد داخل بدنشان به بیرون نشت کرده و روی سطح پوست می ریزد.
این مواد شامل ترکیبات التهاب زا، آلرژن، باکتری ها، ویروس ها و قارچ های بیماری زا است. هر چه تعداد دمودکس هایی که می میرند بیشتر باشد، تعدادی که در واحد زمان می میرند و در نتیجه مواد مضری که روی پوست می ریزند بیشتر است. محصولات ضد دمودکس شرکت آنجکس علاوه بر از بین بردن دمودکس ها، مواد مضر داخل بدن آنها را هم خنثی کرده و از بین می برند، ویژگی که سایر محصولات ضد دمودکس فاقد آن هستند.
چه کسانی روی پوست خود انگل دمودکس دارند؟
اگرچه خوشایند نیست، اما همه افراد بالغ تعدادی انگل دمودکس روی پوست خود دارند. اما چیزی که مهم است تعداد آنها در واحد سطح است. وقتی این کنه ها بیش از حد زیاد شوند و تعداد آنها به بیش از 5 عدد در سانتی متر مربع برسد، «دمودیکوزیس» تشخیص داده می شود. دمودیکوزیس به معنای علائم بالینی مختلف ناشی از ازدیاد دمودکس ها است و می تواند قرمزی پوست، روزاسه، بلفاریت، آکنه، درماتیت، خارش و یا مجموعه ای از این علائم شامل شود.
بلفاریت دمودکس، نوعی تورم پلک است که انگل های دمودکس در آن نقش دارند. به طور کلی بلفاریت نوعی عارضه چشمی است که با تورم پلک در هر دو طرف، خارش، سوزش، تاری دید، قرمزی چشم و عوارضی از این قبیل همراه است. رهایی از بلفاریت سخت است و معمولا علائم آن مکررا عود می کند. با این حال بلفاریت ناشی از انگل های دمودکس به طور مؤثری با کنترل این انگل ها بهبود می یابد.
دمودکس ها می توانند با نفوذ در غدد چربی و غدد تولید کننده اشک، ترکیبات اشک را تغییر دهند و سبب خشکی چشم و در نهایت بلفاریت شوند. آنها مواد التهاب زایی را تولید می کنند که سبب تورم پوست پلک و سایر علائم بلفاریت می شود.
SDT را می توانید رقیق کرده و روی پوست پلک استفاده کنید. استفاده شبانه از این محصول، به مدت سه ماه تأثیر چشمگیری در کمک به بهبود بلفاریت دمودکس می کند.
بله. انگل های دمودکس نقش مؤثری در ایجاد، تشدید و شروع ریزش مو دارند. از آنجا که محل زندگی آنها در منافذی است که موها از طریق آنها می روید، می توانند به راحتی بر موها تأثیر گذاشته و سبب ریزش آنها شوند. این انگل ها در داخل فولیکول های مو جمع می شوند و به طور فیزیکی سبب گشاد شدن این فضا، آسیب به ریشه مو، لق شدن و در نهایت افتادن آن می شوند. از طرف دیگر آنها غذایی که موها برای رشد و قوی شدن نیاز دارند را مصرف می کنند. این موضوع به تدریج موها را ضعیف کرده و تارهای گرسنه در نهایت می افتند. همچنین مواد التهاب زایی که کنه ها ترشح می کنند روی مراحل رشد مو اثر گذشته و موها را از مرحله رشد به مرحله استراحت، و در نتیجه ریزش زودرس هدایت می کند.
DHT یک محصول اختصاصی برای افرادی است که از مشکلات دمودکس بر روی پوست سر رنج می برند. این محصول گیاهی به رشد مجدد موها و تقویت آنها کمک می کند.
یکی از پر رنگ ترین نقش های انگل دمودکس در روزاسه است. آنها نه تنها روزاسه را ایجاد و یا تشدید می کنند، می توانند با تقلید علائم آن سبب قرمزی پوست، زائده های شبیه جوش و التهاب شوند. به معنای دیگر گاهی روزاسه یک روزاسه واقعی نیست، بلکه تقلیدی از علائم آن است که به وسیله دمودکس ها به نمایش درآورده می شود. در این شرایط از بین بردن این انگل ها احتمالا با بهبود علائم همراه است.
این انگل ها فقط روی میزبانِ زنده -یا همان پوست انسان- قادر به ادامه حیات هستند. آنها چند ساعت تا چند روز پس از جدا شدن از پوست می میرند. در این مدت می توانند بر روی سطوح مختلف -مخصوصا سطوح چرب از جمله لوازم آرایش- دوام بیاورند. اگر در طول این مدت لوازم آرایش آلوده دوباره استفاده شوند، دمودکس ها به پوست برگشته و زندگی خود را از سر می گیرند.
این موضوع لزوم رعایت بهداشت را مشخص می کند. به اشتراک گذاشتن لوازم شخصی مثل لوازم آرایش یا استفاده از تستر ها نقش مهمی در گسترش این انگل ها دارد.
منابع:
https://journals.viamedica.pl/ophthalmology_journal/article/view/OJ.2017.0006/42117
