بازسازی یک سیستم در حال اجرا مثل عوض کردن موتور هواپیما وسط پروازه — باید مدرنسازی انجام بدی در حالی که سیستم همچنان کار میکنه.
اینجاست که مفهوم مهاجرت تدریجی (Incremental Migration) وارد میشه.
بهجای اینکه کل پروژه رو از نو بسازی، سیستم رو مرحلهبهمرحله مهاجرت میدی و در هر گام، پایداری رو حفظ میکنی.
این استراتژی مخصوصاً وقتی جواب میده که بخوای از یه فریمورک مدرن به یه فریمورک مدرنتر بری، مثلاً:
مهاجرت از Nuxt (Vue) به Next.js (React)
یا جداسازی یک Next.js monolith به React frontend + NestJS backend
در این مقاله، یاد میگیری چطور میتونی یه پروژهی فعال در بازار رو بدون توقف، ریفکتور و مدرنسازی کنی.
در مهاجرت تدریجی، سیستم رو در چند فاز کوچک جابهجا میکنی.
بهجای یک بازنویسی بزرگ، بین سیستم قدیمی و جدید پل میسازی تا مدتی کنار هم کار کنن.
مثل وقتی که داری خونهت رو بازسازی میکنی ولی هنوز توش زندگی میکنی — یه اتاق رو تعمیر میکنی، بعد میری سراغ بعدی.
✅ بدون زمان ازکارافتادگی (Downtime) — کاربران همچنان از سیستم استفاده میکنن.
✅ ریسک پایینتر — هر مرحله کوچیک و قابلآزمایش هست.
✅ یادگیری تدریجی تیم — اعضا کمکم با تکنولوژی جدید آشنا میشن.
✅ تحویل مداوم (Continuous Delivery) — هر فاز میتونه مستقل منتشر بشه.
فرض کن یه داشبورد SaaS داری که با Nuxt 2 ساخته شده و هزاران کاربر داره.
تیمت میخواد به Next.js مهاجرت کنه چون:
پشتیبانی از TypeScript بهتره،
ابزارهای اکوسیستم React قویترن،
و SSR سریعتره.
اما نمیتونی سرویس رو متوقف کنی. پس چطور انجامش بدی؟
ابتدا بخشهای مختلف اپ رو شناسایی کن (مثل Dashboard، Profile، Admin Panel).
یک قسمت ایزوله مثل Dashboard رو برای شروع انتخاب کن.
در کنار کد Nuxt فعلی، یه پروژهی Next.js جدید بساز.
فعلاً هر دو کنار هم وجود دارن.
با استفاده از Nginx یا Gateway میتونی درخواستها رو بین دو اپ تقسیم کنی:
مسیر /dashboard → به Next.js
بقیه مسیرها → به Nuxt
کاربرها هیچ تفاوتی حس نمیکنن.
توکنهای احراز هویت (JWT) یا کوکیها رو مشترک کن تا کاربر بدون لاگین مجدد بین دو سیستم جابهجا شه.
همچنین CSS و تم رو در یه پکیج مشترک بذار تا ظاهر ثابت بمونه.
بهمرور صفحات، کامپوننتها و APIها رو منتقل کن.
وقتی همه بخشها به Next منتقل شدن، پروژهی Nuxt رو حذف کن — بدون حتی یک لحظه downtime.
بکاند سیستم با Node.js نوشته شده و با گذر زمان کند و سنگین شده.
تیم تصمیم گرفته قسمتهای CPU-محور (مثل پردازش تصویر و آنالیز دادهها) رو به Go منتقل کنه.
اما نمیخوای بکاند رو از پایه بازنویسی کنی.
با پروفایلینگ، دو بخش پرمصرف پیدا کردیم:
تحلیل دادهها
پردازش تصویر
بهجای جایگزینی کامل، یه سرویس Go کنار Node ساختیم.
Node همچنان API اصلی رو داشت ولی وظایف سنگین رو به Go میسپرد:
app.post('/api/aggregate', async (req, res) => { const result = await fetch('http://go-service:8080/aggregate', { method: 'POST', body: JSON.stringify(req.body) }); res.json(await result.json()); });
بهمرور کارهای دیگر مثل Queue و Jobها رو هم به Go منتقل کردیم تا در نهایت Node فقط دروازه (Gateway) باقی موند.
بعد از سه ماه:

هیچ قطعی نداشتیم، عملکرد بهبود پیدا کرد، و تیم همزمان فیچرهای جدید رو توسعه داد.
مهاجرت تدریجی سریع نیست، ولی ایمنه.
از پراکسی یا API Gateway برای همزیستی دو سیستم استفاده کن.
Auth و داده مشترک حیاتیان.
هر گام کوچیک، یه پیروزی بزرگه.
در کل:
مهاجرت تدریجی یعنی حرکت بدون شکستن چیزها.