اتوموبیل های خودران برای طی کردن مسیر نیازی به راننده ندارند، و تکنولوژی های استفاده شده در داخل و خارج خودرو نقش راننده را بازی میکنند. سیستم اطلاعات را از سنسور های خودرو دریافت کرده و آن ها را پردازش میکند، سپس بر اساس شرایط تصمیم گیری انجام میدهد.
برای تشخیص عناصر رنگی مانند خطوط جاده، چراغ راهنمایی رانندگی، تابلو ها و ... کاربردی اند. دوربین ها اطلاعات سه بعدی مستقیم ارائه نمیدهند و همچنین در دریافت اطلاعات محیطی مانند فاصله ها مشکل دارند. همچنین به شدت به محیط وابسته اند (تاریکی، آلودگی، مه و ...)
فرستنده امواج رادیویی را به اطراف میفرستد، امواج پس از برخورد به اجسام بازتاب داده شده و به سنسور گیرنده باز میگردند، سیستم بر اساس زمان صرف شده، فاصله سنسور تا جسم رو به رو را محاسبه میکند. اندازه گیری فاصله برای کارهایی مانند کروز کنترل، ترمز اضطراری و فاصله گذاری بین خودرو های اطراف استفاده میشود.
این سیستم مانند رادار، ولی برای فواصل نزدیک کاربرد دارد، و با فرکانس های غیر قابل شنیدن توسط انسان (معمولا بالای 20.000 هرتز) کار میکند. این سیستم در حال حاضر نیز برای سیستم راهنمای پارک کردن در خودرو های عادی استفاده میشود. برای محاسبه نقاط کور خودرو و سیستم ترمز اضطراری کاربرد دارد.
اطلاعات سه بعدی قابل اطمینان از اطراف جمع آوری میکند، و در فواصل کوتاه و بلند، با سرعت بالا و وضوح بالا قابلیت عملیات دارد. در شرایط مختلف محیطی نیز کارایی دارند. کیفیت در حدی بالاست که علاوه بر شناسایی اشیا کوچک و بزرگ، قابلیت دسته بندی آنها را نیز دارد.
آمار ها نشان میدهند در سال 2017 حدود 37 هزار نفر در تصادفات جاده ای کشته شدند، و 94 درصد آن ناشی از خطا های انسانی بوده است. اتوموبیل های خودران میتوانند حدود 90 درصد تلفات جاده ای را کاهش دهند. تلفات ناشی از بی دقتی، کمبود بینایی، مشکلات جسمی حین رانندگی(حمله قلبی و ...) به شدت کاهش میابند.
بسیاری از هزینه های اجتماعی ناشی از تصادفات جاده ای، مانند ضرر های ناشی از ترافیک، بار نابود شده، هزینه درمانی، بیمه افراد و ... کاهش میابد. هزینه های کاهش یافته میتواند برای مقاصد دیگر خرج شود، یا به کاهش مالیات ها منجر شود.
ساعات فراوانی برای افراد صرف رانندگی به سمت محل کار، تحصیل و ... میشود. در صورت اتوماتیک شدن این فرایند، افراد میتوانند از وقت آزاد خود در خودرو برای فعالیت های دیگر استفاده کنند.
افراد زیادی به دلایل مختلف جسمی قادر به رانندگی با خودرو های عادی نیستند، این خودرو ها استفاده از وسیله نقلیه شخصی را برای آنان ممکن میکند. خودرو های خودران میتوانند در هر مکانی که پارک شده باشند، خود را به شما برسانند، همچنین خودرو های عمومی نیز در آینده ممکن میشوند.
بسیاری از جایگاه های شغلی مانند راننده تاکسی، راننده شخصی، راننده ماشین های سنگین و ... تا حد زیادی از بین خواهند رفت. تعمیر کاران خودرو های عادی قادر به کار با خودرو های پیچیده نخواهند بود، و مجبور میشوند جای خود را به نیرو های متخصص دهند.
شرکت های خودرو سازی، سرویس های مکان یابی و ... اطلاعات دقیق خودرو شما و سوابق موقعیت های مکانی شما را خواهند داشت. خودرو های کاملا اتوماتیک در برابر هک و نفوذ سایبری به شدت بی دفاع خواهند بود، و سرقت خودرو یا حتی افراد حاضر در خودرو، و حتی ترور افراد به روش های مدرن ممکن خواهد بود.
در تصادفات و مشکلات مختلف، تعیین مقصر حادثه کار نسبتا سختی خواهد بود. مثلا در تصادف جاده ای آیا مقصر سرنشین خواهد بود؟ شرکت خودرو سازی؟ شخص برنامه نویس؟ یا شهرداری که محیط را برای خودرو های خودران تجهیز نکرده بوده؟
با تکنولوژی کنونی، هنوز سیستم های خودران با شرایط مختلف آب و هوایی، محیطی، ترافیکی و ... کاملا سازگار نیستند و امکان بروز خطا وجود دارد. خودرو با مشکلات اخلاقی مواجه خواهد شد، مثلا: سمت چپ رفتن و برخورد با یک عابر پیاده، یا سمت راست رفتن و برخورد با یک درخت که ممکن است منجر به آسیب دیدن سرنشین شود!
مسیر های بین شهری و درون شهری، خودرو های عادی، دانش عمومی افراد و ... برای حضور خودرو های خودران در جاده ها نیازمند تغییرات اساسی هستند. برای تجهیز کردن جامعه به تکنولوژی های مورد نیاز، هزینه نسبتا زیادی لازم است.
به طور کلی خرید یک خودرو معمولی با قابلیت هدایت خودکار، به اندازه خرید یک خودرو لوکس هزینه دارد. این خودرو ها به دلیل برخورداری از تکنولوژی های سطح بالا معمولا هزینه بالاتری برای خرید و نگهداری نیاز دارند.
با تشکر از توجه شما...
