این روزای شما چطور میگذره؟
اگه شما هم مثل من دانشجو باشین حتما درگیر این کلاسای مجازی هستین. (حتی دانش آموز یا استاد)
میخوام از آموزش مجازی یا آنلاین لرنینگ که این روزا درگیرشیم یکم بگم.
ماجرایی که از سال 2000 دانشگاه کلمبیا راه انداختش و به دلیل نداشتن کیفیت آموزش حضوری و نداشتن جذابیت های لازم پروژه شکست خورد.
ولی از سال 2012 دانشگاه استنفورد و MIT دوباره آموزش مجازی رو شروع کردن و کمپانی های بزرگ مثل ماکروسافت هم گذاشتن کورس های آنلاین رو. و تا امروز این آنلاین لرنینگ تو دنیا خیلی باب شده و هر موضوعی رو که بخوای میتونی آموزشش رو پیدا کنی.
و چون سرمایه گذارای بزرگی برای آموزش آنلاین هزینه میکنن میشه اون آموزش رو از بهترین اساتید و معتبر ترین دانشگاه ها گرفت بدون اینکه یه جلسه سر کلاس نشست.
حتی خیلی از آدمای موفق دنیا به خاطر نداشتن تحصیلات دانشگاهی آدم رو میبرن به این سمت که خب اگه میشه موفق باشی و درآمد داشته باشی بدون اینکه دانشگاه بری پس چه کاریه؟
این شرایطی بود که تو تمام دنیا در حال جریان هست و اکثرا رو به سلف لرنینگ آوردن.
مخصوصا تو جامعه امروزی که سرعت برای همه چیز خیلی بالاست و دیگه نمیشه برای یاد گرفتن یه مهارت ماه ها کلاس براش شرکت کرد و همینطور رایگان بودن بیشتر این آموزش ها باعث میشه نسبت به دانشگاه های حضوری برتری داشته باشن.
حالا به واسطه کرونا، همه ما هم از دانشجو و استاد، مجبور شدیم وارد این یادگیری مجازی بشیم. (چیزی که تا قبلش من فقط فیلمای یوتوب رو ازش میشناختم.)
البته اکثرا ناراضی از کلاسای مجازی هستن و خب دلیل اصلیشون هم قطع و وصلی اینترنت هست و کیفیت پایین سامانه های مجازی. ولی همیشه شروع یه چیز تازه مشکلاتی داره، و دلیل نمیشه کل قضیه رو زیر سوال برد و گفت آموزش مجازی به درد نمیخوره.
برای منم این ضعف ها رو اعصاب بود و باعث میشد در همین حد که وارد کلاس بشم و بعد برم بخوابم براش ارزش قائل باشم البته که به توانایی اساتید برای اینکه ما رو مجاب کنن تو کلاسشون درس گوش بدیم هم خیلی بستگی داشت مثلا یکی از استادامون با هرجلسه درس پرسیدن، کاری کرده بود که اگه بازم یه سریامون برای خوندن مقاومت میکردیم ولی بالاخره از استرس چندتا سکته ای میزدیم.
حالا بعد از اینکه بیشتر از یه ماه از این کلاسای مجازی گذشته میخوام بگم کیفیت این آموزش برای من حتی بیشتر از حضوری شده و برای فهمیدن هر بخشی بیشتر مطالعه دارم و وابسته به جزوه های اساتید نیستم و استفاده از کتابای رفرنسم بیشتر شده.(کاری که همیشه تو آموزش حضوری هم میخواستم بکنم و نمیشد)
برای خیلی ها مشکل اصلی تمرکز نکردنه و البته باز به قضیه انگیزه هم میرسیم، برای کسی که انگیزه یادگیری رو داشته باشه، فرقی نمیکنه آنلاین یا حضوری و بالعکس.
!The only way to do great work is to, love what you do
یکی دیگه از تجربه های خوبه قرنطینه بودن برای من پیدا کردن کورس های آنلاین edX بود.
که کورسای آنلاین رایگان دانشگاه هایی مثل هاروارد، آکسفورد، بستون... رو میذاره، ولی اگه بخواین مدرک اون کورس رو بگیرین باید یه هزینه ای رو بدین. (که برای ما همچین هزینه اش کم هم نیست :/)
ولی با بودن این همه امکانات برای یادگیری آنلاین، برای بعضی رشته ها مثل رشته خودم که کار تو آزمایشگاه داره و باید حتما دانشگاهی باشه که برم تا بتونم اونا رو یاد بگیرم نمیشه بگیم میشه دانشگاه رو به طور کامل حذف کرد و همه آموزش ها رو آنلاین کرد.
از این موضوع که بگذریم، میخواستم بگم: یکی از درسایی که من این ترم برای داشتنش خیلی ذوق داشتم درس مباحثی در ژنتیک بود.
تو این درس مباحث روز ژنتیک (تکنیک های جدید، بیماری ها، راه های درمانشون) رو بچه ها ارائه میدن.
این موضوع کلاس مجازی باعث شد ارائه آنلاین رو هم یادبگیرم و موضوعاتی که ارائه میشه به نظرم خیلی جذاب تر از اون چیزیه که باید میبود و تصمیم گرفتم هر هفته خلاصه یکی از اون ها رو اینجا با شما به اشتراک بذارم و امیدوارم اطلاعات خوبی برای شما هم باشه.
نظر شما برای آموزش آنلاین چیه؟
یادگیریتون تو کلاسای حضوری بیشتر بوده یا مجازی؟
نظرتون و همینطور اگه سایت دیگه ای که کورسای آنلاین میذاره میشناسید رو زیر این پست بهم بگین.
