« نیلوفر و مرداب » نوشته تیک نات هان ، راهب بودایی ، است . تیک نات هان در این کتاب نظرش راجع به چگونه شادتر زیستن رو توضیح داده . نویسنده معتقد است که شادی بدون رنج معنایی ندارد همان طور که «سمت چپ »بدون «سمت راست »معنا پیدا نمی‌کند. او معتقد است که اگر بدانیم چطور رنج بکشیم،بسیار کمتر رنج می‌بریم و شادتر خواهیم بود.
کتاب در شش فصل به نام های : هنر دگرگون کردن رنج ها ، سلام کردن به رنج ها ، عمیق نگریستن به رنج ها ، آسودگی ، پنج شیوه براب آبیاری بذر شادی ، شادی مسئله شخصی نیست و درنهایت تمرین هایی برای شادی تنظیم شده است .
از نظر تیک نات هان مصیبت اصلی ما در دنیای امروزی این است که توانایی مدیریت رنج های درونی مان را نداریم . به اعتقاد نویسنده « ذهن آگاهی » بهترین شیوه برای کنار آمدن با رنج هاست . منظور از ذهن آگاهی استعداد زندگی کردن در لحظه حال است .
از آنجایی که تمام رنج های ما ( چه رنج های جسمی چه رنج های ذهنی ) در جایی از بدن ما خود را آشکار می‌سازند و به صورت تنش و اضطراب بروز پیدا میکنند ؛ لازم است که ابتدا آنها را بپذیریم و این دقیقا نقطه مقابل چیزی است که ما از خود توقع داریم ؛ تنش ها رو از خودت دور کن !
تیک نات هان ، بنیان گذار Puum village tradition ( مراکز آموزشی که اندیشه بودایی رو ترویج میدن ) است . در هر یک از این مراکز آموزشی یک آبگیر نیلوفر آبی وجود دارد که فلسفه آن مفهوم « رنج ها زمینه ساز شادی هستند » می‌باشد . گل نیلوفر برای روییدن به گل و لای نیاز دارد . اگر چه گل و لای بد بو هستند اما در نهایت موجب رشد نیلوفر زیبا و خوش‌بو می‌شوند و این موضوع تداعی کننده این مفهوم است که « رنج نوعی گل و لای است که برای خلق لذت و شادی به آن نیاز داریم . »
در فصل سلام کردن به رنج ها توصیف جالبی از وضعیت اغلب ما شده : در ذهن بیشتر ما ، در طول روز و شب ، همواره یک گفتگوی درونی در جریان است . به این صورت که گذشته را مرور میکنیم و برای آینده نگران می‌شویم . و این عمل را حتی لحظه ای متوقف نمی‌کنیم تا نفسی تازه کنیم و بفهمیم که در این بین در حال رنج کشیدنیم .
یه مطلب جالب دیگه هم که توی کتاب دیدم این بود : اگر داری از درون رنجی میکشی که نمی دونی دلیلش چیه و از چه زمانی در شما پدید اومده و از کجا به آن دچار شدید ، احتمالا این رنج از اجداد شما نسل به نسل منتقل شده و از آن جایی که چگونگی برخورد با آن رنج و پذیرش و دگرگونی سازی آن را نمی‌دانستند ، آن را به شما انتقال داده اند.
اگر قدرت این را داشته باشیم که بدون تعصب و پیش داوری به مسائل نگاه کنیم متوجه می‌شویم که ان قدر ها هم بزرگ نیستند.
توصیف و بسط موضوع خوب و گیراست و جوریه که به ادامه دادن تمایل دارید و حتی از مکث کردن و فکر کردن به انچه که خواندید هم لذت می‌برید . کاملا ملموس ، قابل درک و تعمیم به زندگی شخصی خودمان .
« چرا مدارس شیوه مدیریت رنج ها را به جوانان یاد نمی‌دهند؟ اگر دانش آموزی بسیار غمگین باشد ، نمی‌تواند تمرکز کند و چیزی بیاموزد . »
« برای آنکه شاد باشم لازم نیست به آینده فرار کنم و شادی را در آنجا جستجو کنم . »
« اگر رنج هایمان دوام می‌آورند و زنده می‌مانند به این دلیل است که خوراک آنها را تأمین میکنیم . »
