در بررسی تاریخچه کلید سازی در ایران باید به دهه 30 شمسی یا 70 میلادی برگردیم. از آنجایی که صنعت کلیدسازی نه تنها در ایران بلکه در تمام جهان اهمیت زیادی دارد و نقش مهمی در امنیت جامعه ایفا می کند تصمیم گرفتیم این مطلب از سایت emdadkelidshemron.com را به بررسی تاریخچه کلید سازی در ایران اختصاص دهیم و جوانب مختلف این موضوع را ارزیابی کنیم.
تاریخچه کلید سازی در ایران چگونه شکل گرفت و این صنعت هم اکنون در چه جایگاهی قرار دارد؟ کلید سازی یکی از مهمترین جنبههای امنیت و ارتباطات مدرن است که در طول تاریخ تحولهای مختلفی را پشت سر گذاشته است. در ایران نیز، تاریخچهای در زمینه کلید سازی و امنیت اطلاعات وجود دارد. قبل از آنکه به تاریخچه این صنعت در کشور خودمان بپردازیم باید بگوییم که امروزه خدمات کلیدسازی به صورت فیزیکی و آنلاین ارائه می شود. به طور مثال اگر در کلان شهر تهران ساکن هستید می توانید از خدمات حضوری یا آنلاین کلید سازی شمال تهران، کلید سازی ولنجک و … استفاده کنید. تاریخچه کلید سازی در ایران به طور خلاصه میتواند شامل موارد زیر باشد:
دهه ۱۳۵۰ (1970 میلادی)
در این دوره، با آغاز استفاده از ابزارهای رمزنگاری در ایران، نیاز به کلید سازی نیز احساس شد. این کلیدها برای ارتباطات دیپلماتیک، نظامی و اطلاعاتی استفاده میشدند.
دهه ۱۳۶۰ (1980 میلادی)
در طی جنگ تحمیلی بین ایران و عراق، اهمیت امنیت اطلاعات و ارتباطات افزایش یافت. نیاز به رمزنگاری و کلید سازی در این دوره به شدت احساس شد تا از اطلاعات نظامی و راهبری به صورت محرمانه محافظت شود.
دهه ۱۳۷۰ (1990 میلادی)
در این دوره، توجه به امنیت اطلاعات و رمزنگاری به دلیل گسترش اینترنت و اتصالات الکترونیکی افزایش یافت. سازمانها و شرکتها به کاربرد رمزنگاری برای حفظ اطلاعات حساس خود پرداختند.
دهه ۱۳۸۰ (2000 میلادی)
در این دوره، با گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات، اهمیت امنیت اطلاعات در حوزههای مختلف اجتماعی و اقتصادی افزایش یافت. تلاشهای بیشتری برای توسعه راهکارهای کلید سازی و رمزنگاری در داخل کشور صورت گرفت.
دهه ۱۳۹۰ (2010 میلادی) به سپتامبر 2021
تاریخچه کلید سازی در ایران و در دهه 90 شمسی قابل توجه است. در این دوره، توجه به امنیت سایبری و اطلاعات به دلیل افزایش حملات سایبری و نفوذهای اینترنتی به سازمانها و شبکههای اطلاعاتی، باعث توسعه روشهای پیشرفتهتر کلید سازی و رمزنگاری در ایران شد. این امر شامل تحقیقات دانشگاهی، توسعه فناوریهای محلی و همچنین تلاشهای دولتی و نظامی در این زمینه است.