بیماری پسوریازیس چیست؟

به نقل از nhs پسوریازیس یا بیماری سوریازیس، نوعی بیماری پوستی خودایمنی است که به بیماری داء‌الصدف هم معروف است. در بیماری پسوریازیس سلول‌های پوستی تا ۱۰ برابر سریع‌تر از حد نرمال تکثیر شده و سلول‌ها به سرعت در سطح پوست ساخته‌شوند. این فرآیند باعث می‌شود که لکه‌های قرمز برآمده، پوشیده با پوسته‌های سفید ایجاد شود.

این لکه‌ها همراه با خارش بوده و گاهی دردناک هستند و می‌توانند در هر کجایی از بدن رشد کنند، اما اکثرشان در پوست سر و مفاصلی مانند آرنج و زانو دیده می‌شوند.

پسوریازیس مسری نبوده و نمی‌تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود. حتی تماس پوستی نیز باعث انتقال بیماری به فرد دیگر هم نمی‌شود. اما گاهی اوقات در اعضای مختلف یک خانواده ممکن است دیده‌شود.

پسوریازیس یک بیماری مزمن است که اغلب بهبود می‌یابد و دوباره عود می‌کند. هدف اصلی درمان این است که سرعت تکثیر سلول‌های پوست را متوقف کنیم.

در بیماری پسوریازیس سلول‌های پوستی تا ۱۰ برابر سریع‌تر از حد نرمال تکثیر شده و روی هم انباشته می‌شوند.

میانگین سن شروع بین ۱۵ تا ۳۵ سال است. برخی مطالعات تخمین می‌زنند که حدود ۷۵ درصد موارد پسوریازیس قبل از سن ۴۶ سالگی تشخیص داده‌می‌شوند.

این بیماری مرد و زن را به طور مساوی درگیر می‌کند.

داشتن سابقه خانوادگی خطر ابتلا به پسوریازیس را افزایش می‌دهد. با این حال، بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری هیچ گونه سابقه خانوادگی ندارند.

پسوریازیس سر

بیماری پسوریازیس می‌توند سر را درگیر کند و باعث شوره‌ی سر و یا ریزش زیاد پوست از سر شود. این حالت را می‌توان با شامپو برای موهای مخصوص پسوریازیس درمان کرد و شرایط را بهتر کرد.

پسوریازیس دست و پسوریازیس ناخن

دستان افرادی که به پسوریازیس مبتلا هستند خشک می‌شود و این ریزش پوست شدت پیدا می‌کند. همچنین ناخن‌ها نیز بخشی از پوست هستند؛ بنابراین شکننده و خشک می‌شوند.

آیا پسوریازیس خطرناک است؟

سوریازیس خطرناک نیست اما می‌تواند باعث بروز مشکلاتی شود. این بیماری می‌تواند بر روی اعتماد به نفس شما تاثیر بگذارد و اگر از روش‌های حمایتی کمک نگیرید، برای شما مشکل‌ساز شود.

در ادامه تصویر بیماری پسوریازیس را برای شما آورده‌ایم.

بیماری پوستی پسوریازیس چه علائمی دارد؟

علائم پسوریازیس ممکن است در هر سنی شروع شود، اما معمولا در اوایل بزرگسالی ظاهر می‌شود. حدود ۱۵ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس پوستی، به پسوریازیس مفصلی نیز مبتلا هستند. طیف علائم پسوریازیس متغیر بوده و ممکن است خفیف (با درگیری مناطق محدودی از پوست) و یا شدید (پلاک‌های ضخیم و بزرگ، همراه با پوست قرمز و ملتهب که کل بدن را درگیر می‌کند) باشد.

علائم و نشانه‌های پسوریازیس در افراد مختلف، متفاوت است. همچنین علائم آن بسته نوع پسوریازیس می‌تواند متفاوت باشد. با این حال علائم شایع پسوریازیس عبارتند از:

پلاک‌های ملتهب، برآمده و قرمز بر روی پوست
بثورات پوستی و پلاک‌های قرمز پوستی پوشیده‌شده با پوسته‌های ضخیم و نقره‌ای
لکه‌های پوسته‌پوسته‌ی کوچک (معمولا در کودکان دیده‌می‌شود، لکه‌های پسوریازیس می‌تواند از تکه‌های کوچک شوره سر مانند پوسته پوسته شدن تا فوران به صورت درگیری قسمت‌های عمده متفاوت باشد.)
پوست خشک و ترک‌خورده که ممکن است خونریزی کند.
خارش پوست، سوزش یا درد در اطراف ضایعات
ناخن‌های ضخیم و فرورفته
مفاصل سفت، متورم‌شده و دردناک.

با‌این‌حال همه افراد ممکن است همه علائم فوق را تجربه نکنند و در صورتی‌که فرد به انواع کمتر شایع پسوریازیس مبتلا باشد ممکن است علائم کاملا متفاوتی را تجربه‌کند. اغلب انواع پسوریازیس به مدت چند هفته یا چند ماه به طول شعله‌ور شده و پس از آن برای مدتی فروکش می‌کند یا اینکه به طور کامل بهبود می‌یابد.

ضایعات پسوریازیس می‌تواند هر جایی از بدن را درگیر کند، اما غالبا بر روی مفاصل آرنج و زانو دیده می‌شود. با‌این‌حال نواحی دیگر مانند دست‌ها، پاها، گردن، پوست سر و صورت را نیز ممکن است درگیر کند. انواع کمتر شایع پسوریازیس نیز ناخن‌ها، دهان و اطراف ناحیه تناسلی را تحت‌تاثیر قرار می‌دهند.

به علاوه بیماری‌های قلبی عروقی، دیابت، بیماری التهابی روده، فشار خون بالا، مشکلات کبدی، آرتریت (التهاب مفصل) در بیماران مبتلا به پسوریازیس رایج هستند.

چه موقع برای درمان پسوریازیس به دکتر پوست مراجعه کنیم؟

اگر فکر می‌کنید که ممکن است پسوریازیس داشته‌باشید، به پزشک خود مراجعه کنید. همچنین اگر پسوریازیس شما همراه با علائم زیر است بهتر است به پزشک مراجعه کنید:

باعث ناراحتی و درد می‌شود.
انجام وظایف معمول را برایتان دشوار می‌کند.
باعث می‌شود که شما در مورد ظاهر پوست خود نگران باشید.
منجر به مشکلات مفصلی مانند درد، تورم یا عدم توانایی انجام وظایف روزانه می‌شود.
در صورتی‌که علائم شما بدتر شدند یا با درمان بهبود نیافتید، بایستی به پزشک مراجعه کنید زیرا ممکن است به داروهای مختلف یا ترکیبی از درمان‌های مختلف برای کنترل پسوریازیس نیاز داشته‌باشید.

علت پسوریازیس چیست؟

علت پسوریازیس به طور کامل مشخص نشده‌است، اما به نظر می‌رسد که به دنبال مشکلات سیستم ایمنی مرتبط با سلول‌های لنفوسیت T و دیگر گلبول‌های سفید، که به نام نوتروفیل‌ها نامیده‌می‌شود، مرتبط است. پسوریازیس یک بیماری خودایمنی است. بدین معنی که سلول‌های ایمنی بدن به سلول‌های سالم حمله می‌کنند.

در مورد پسوریازیس، سلول‌های سفید که به عنوان لنفوسیت‌های T شناخته‌شده به اشتباه به سلول‌های سالم پوست حمله می‌کنند. عملکرد سلول‌های لنفوسیت T به طور معمول، محافظت بدن در برابر مواد خارجی مانند ویروس‌ها یا باکتری‌ها است.

اما اگر پسوریازیس داشته‌باشید، سلول‌های لنفوسیت T به اشتباه به سلول‌های سالم پوست حمله می‌کنند، درست مانند زمانی که می‌خواهند زخمی را خوب کنند یا با عفونتی مقابله کنند. همچنین سلول‌های T بیش‌از‌حد فعال، باعث افزایش تولید سلول‌های سالم پوست، سلول‌های T بیشتر و سایر سلول‌های سفید خون، به خصوص نوتروفیل‌ها می‌شود. اینها باعث قرمزی و گاهی اوقات ضایعات پوسچولی همراه با چرک می‌شوند. عروق خونی متسع در مناطق آسیب دیده پسوریازیس باعث گرمی و قرمزی در ضایعات پوستی می‌شود.

این فرآیند تبدیل به یک چرخه مداوم می‌شود که در آن سلول‌های پوستی جدید به سرعت (در طی چند روز به جای چند هفته) تکثیر شده و به سطح پوست می‌آیند و در آنجا انباشته می‌شوند. این سلول‌های پوستی پلاک‌های ضخیم و پوسته‌دار را در روی سطح پوست ایجاد می‌کنند و تا هنگامی که با درمان این چرخه را متوقف نکنید، ادامه می‌یابد. درست است که اختلال در عملکرد سلول‌های T در افرادی که مبتلا به پسوریازیس هستند، کاملا مشخص نیست اما محققان بر این باورند که هم عامل ژنتیک و هم عوامل محیطی در ایجاد این بیماری نقش دارند.

عوامل خطر ابتلا به پسوریازیس چیست؟

پسوریازیس در هر فردی می‌تواند پیشروی کند، اما این عوامل می‌توانند خطر ابتلا به بیماری را در فرد افزایش دهند:

سابقه خانوادگی: یکی از مهم‌ترین عوامل خطر است. داشتن یک والد پسوریازیس خطر ابتلا به این بیماری را در فرد افزایش می‌دهد، همجنین اگر پدر و مادر هر دو مبتلا به پسوریازیس باشند خطر ابتلا را در فرد افزایش می‌دهد.

عفونت‌های ویروسی و باکتریایی: افراد مبتلا به HIV نسبت به افرادی که سیستم ایمنی سالم دارند با احتمال بیشتری مبتلا به پسوریازیس می‌شوند. کودکان و نوجوانان با عفونت‌های مکرر، به ویژه گلودرد چرکی، ممکن است در معرض خطر بیشتری قرار بگیرند.

استرس: از آنجایی که تنش و استرس می‌تواند بر سیستم ایمنی بدن تاثیر بگذارد، سطوح بالای استرس ممکن است خطر ابتلا به پسوریازیس را افزایش دهد.

چاقی: وزن بیش‌از‌حد خطر ابتلا به پسوریازیس را افزایش می‌دهد. ضایعات (پلاک‌ها) مرتبط با انواع پسوریازیس اغلب در چین‌های پوستی ایجاد می‌شود.

سیگار کشیدن: تنباکوی سیگار نه تنها خطر ابتلا به پسوریازیس را افزایش می‌دهد، بلکه می‌تواند شدت بیماری را نیز افزایش دهد. سیگار کشیدن نیز ممکن است نقش اولیه در پیشروی بیماری داشته‌باشد.

تشخیص پسوریازیس چگونه انجام می شود؟

در بیشتر موارد، تشخیص این بیماری نسبتا ساده است. در ادامه روش‌های تشخیص این بیماری را آورده‌ایم:

شرح حال و معاینه فیزیکی: پزشک شما معمولا پسوریازیس را با شرح حال و بررسی پوست، سر و ناخن‌های شما، می‌تواند تشخیص دهد.

نمونه‌برداری از پوست (بیوپسی پوست): به‌ندرت، ممکن است پزشک شما یک نمونه کوچک از پوست (بیوپسی) بگیرد. پزشک ابتدا محل ضایعه را بی‌حسی موضعی، بی‌حس کرده سپس نمونه را بر اساس یک میکروسکوپ مورد بررسی قرار می‌دهد تا نوع دقیق پسوریازیس را تعیین‌کرده و اختلالات و عفونت‌های دیگر را رد کند.

تشخیص افتراقی پسوریازیس از چه بیماری هایی انجام می شود؟

علائمی که در بیماری پسوریازیس می‌بینیم، ممکن است با علائمی که به دنبال بیماری‌های دیگر ایجاد می‌شوند، مشابه باشد. در ادامه چند مورد از تشخیص‌های محتمل دیگر را مطرح می‌کنیم:

سندرم چشم خشک (کراتوکنژنکنتویت سیکا)
اونیکومایکوزیس
لیکن پلان
درماتیت آتوپیک یا اگزما
پیتریازیس آلبا
پیتریازیس روزه آ
سفلیس
نقرس و سودونقرس (نقرس کاذب)
بیماری لیکن سیمپلکس مزمن (نورو درماتیت موضعی)
دیاپر راش (دانه‌های پوستی ناشی از پوشک)
آرتریت واکنشی
درماتیت سبورئیک
درماتیت نومولار (اگزمای دیسکوئید)
میکوزیس فونگوئید
کارسینوم سلول‌های اسکواموس پوستی.

درمان پسوریازیس چیست؟

هیچ درمانی برای پسوریازیس وجود ندارد، اما شما می‌توانید علائم را کنترل کنید. تغییر شیوه زندگی، مانند استفاده از مرطوب‌کننده‌ها، ترک سیگار و کنترل استرس، می‌تواند کمک‌کننده باشد.

همانطور که اشاره‌شد پسوریازیس قابل درمان نیست و تنها می‌توان علائم بیماری را کنترل کرد، از جمله:

کاهش التهاب و پوسته‌ریزی
کاهش رشد سلول‌های پوستی
از‌بین‌رفتن پلاک‌های پوستی.

پسوریازیس قابل درمان نیست و تنها می‌توان علائم بیماری را کنترل کرد.

درمان پسوریازیس را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد:

درمان موضعی
درمان با نور (فتوتراپی)
داروهای سیستمیک.

بهترین کرم برای درمان پسوریازیس چیست؟

کرم‌ها و پماد‌هایی که به طور مستقیم به پوست مالیده می‌شود، به طور موثر می‌توانند پسوریازیس خفیف تا متوسط را درمان کنند. اما هنگامی که بیماری شدیدتر باشد، کرم‌ها احتمالا با داروهای خوراکی یا نور درمانی (فتوتراپی) ترکیب می‌شوند. درمان‌های پسوریازیس موضعی عبارتند از:

۱. قطران زغال سنگ

خارش، التهاب و پوسته‌پوسته‌شدن را کاهش می‌دهد. قطران زغال سنگ می‌تواند پوست را تحریک‌کند و نیز باعث کثیفی، لباس و ملافه است، و دارای بوی قوی است. قطران زغال سنگ در شامپو، کرم و روغن‌های بدون نسخه در دسترس است. همچنین در غلظت‌های بالاتر با نسخه تجویز می‌شود. این درمان برای زنان باردار یا شیرده توصیه نمی‌شود.

۲. مرطوب‌کننده ها

کرم‌های مرطوب‌کننده به تنهایی پسوریازیس را درمان نخواهدکرد، اما می‌تواند خارش، پوسته‌پوسته‌شدن و خشکی را کاهش دهد. مرطوب‌کننده‌ها در پایه پماد معمولا موثرتر از کرم‌ها و لوسیون‌های هستند. مرطوب‌کننده‌ها باید بلافاصله پس از دوش‌گرفتن استفاده شوند.

۳. آنالوگ ویتامین D

این ترکیبات مصنوعی ویتامین D باعث کاهش رشد سلول‌های پوست می‌شود. کلسی‌پوترین (Dovone) یک کرم یا محلول حاوی ویتامین D است که پسوریازیس خفیف تا متوسط همراه با سایر درمان‌ها، درمان می‌کند. کلسی‌پوترین ممکن است پوست شما را تحریک کند. کلسی تریول (Calcitriol ) نیز گران است، اما ممکن است به همان اندازه مؤثر و احتمالا تحریک‌پذیری کمتری از کلسی‌پوتیرین داشته‌باشد.

۴. آنترالین

این دارو باعث کاهش رشد سلول‌های پوستی می‌شود. آنترالین همچنین می‌تواند پوسته‌ها را از بین ببرد و پوست را نرم‌تر کند. اما آنترالین می‌تواند پوست را تحریک کند. این دارو را برای یک زمان کوتاهی بر روی پوست بمالید و سپس آن را بشویید.

بهترین پماد برای درمان پسوریازیس کدامند؟

۱. کورتیکواستروئیدهای موضعی برای پسوریازیس

این داروها اغلب داروهای تجویزشده برای درمان پسوریازیس خفیف تا متوسط هستند که التهاب را کاهش می‌دهند و خارش را برطرف می‌کنند و ممکن است با سایر روش‌های درمانی استفاده شوند.

پماد کورتیکواستروئید خفیف معمولا برای مناطق حساس مانند صورت یا چین‌های پوستی و برای درمان تکه‌های وسیع آسیب‌دیده پوست توصیه می‌شود. پزشک ممکن است پماد قوی‌تری از کورتیکواستروئید را برای مناطق کوچک‌تر، کمتر حساس یا مقاوم به درمان تجویز کند.

مصرف طولانی مدت یا بیش‌از‌حد کورتیکواستروئیدهای قوی می‌تواند سبب نازک‌شدن پوست (آتروفی) و پوسیدگی دندان‌ها شود. کورتیکواستروئیدهای موضعی ممکن است در طول زمان بی‌اثر شوند. معمولا بهتر است از کورتیکواستروئیدهای موضعی به عنوان یک درمان کوتاه‌مدت و در طول عود استفاده‌شود.

۲. رتینوئیدهای موضعی برای پسوریازیس

اینها مشتقات ویتامین A هستند که ممکن است التهاب را کاهش دهند. شایع‌ترین عارضه جانبی آن تحریک پوستی است. این داروها همچنین ممکن است حساسیت به نور خورشید را افزایش دهند، بنابراین در هنگام استفاده از دارو، قبل از خروج، از کرم ضدآفتاب استفاده کنید. خطر نقص‌های جنینی در استفاده از رتینوئیدهای موضعی بسیار پایین‌تر از رتینوئید خوراکی است. اما اگر باردار یا شیرده هستید یا قصد بارداری دارید مصرف تزاروتن توصیه نمی‌شود.

۳. مهارکننده های کالسینورین

مهارکننده‌های کلسینورین مانند تاکرولیموس (Prograf) و پیمکورولیموس (Elidel) باعث کاهش التهاب و ایجاد پلاک می‌شوند. مهارکننده‌های کلسینورین برای استفاده طولانی‌مدت یا مداوم به دلیل افزایش خطر ابتلا به سرطان پوست و لنفوم توصیه نمی‌شود. این داروها ممکن است به خصوص در مناطقی نازکی از پوست مانند اطراف چشم مفید باشند، زیرا کرم استروئید یا رتینوئید بسیار تحریک‌کننده هستند و ممکن است اثرات مضر داشته‌باشند.

۴. اسید سالیسیلیک برای پسوریازیس

اسید سالیسیلیک بدون نسخه و با نسخه در دسترس بوده و باعث ریزش سلول‌های مرده پوست شده و پوسته‌پوسته‌شدن را کاهش می‌دهد. گاهی اوقات آن را با داروهای دیگر مانند کورتیکواستروئیدهای موضعی یا قطران زغال‌سنگ ترکیب می‌شود تا اثربخشی آن افزایش یابد. اسید‌سالیسیلیک در شامپو و لوسیون برای درمان پسوریازیس پوستی موجود است.

نور درمانی (فتوتراپی) برای درمان پسوریازیس

در این روش درمانی از نور اشعه ماوراء‌بنفش طبیعی و مصنوعی استفاده می‌شود. ساده‌ترین و راحت‌ترین شکل فتوتراپی شامل قراردادن پوست در معرض مقادیر طبیعی نور خورشید است.

سایر انواع نور درمانی عبارتند از: استفاده از نور ماوراء بنفش مصنوعی A یا B به تنهایی یا در ترکیب با دارو است.
۱. نور درمانی با نور خورشید برای پسوریازیس

قرارگرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) در نور خورشید یا نور مصنوعی باعث کاهش گردش خون پوست می‌شود و باعث کاهش پوسته‌پوسته‌شدن و التهاب می‌شود. در این صورت، قرار گرفتن در معرض نور خورشید به صورت روزانه و به مقدار کم، ممکن است پسوریازیس را بهبود بخشد، اما مقادیر زیاد آن می‌تواند علائم را بدتر کند و باعث آسیب پوستی شود. با‌این‌حال قبل از فتوتراپی با نور خورشید، از پزشک خود در مورد ایمن‌ترین راه استفاده از نور طبیعی برای درمان پسوریازیس سوال کنید.

نور درمانی با اشعه UVB: دوزهای کنترل‌شده نور UVB از منبع نور مصنوعی ممکن است علائم پسوریازیس خفیف تا متوسط را بهبود بخشد. فتوتراپی UVB نیز می‌تواند برای درمان پلاک‌های تکی، پسوریازیس گسترده و پسوریازیس که به درمان‌های موضعی مقاوم است، استفاده شود. عوارض جانبی کوتاه مدت ممکن است شامل قرمزی، خارش و خشکی پوست باشد. با استفاده از مرطوب‌کننده ممکن است به کاهش این عوارض جانبی کمک‌کند.

۲. نور درمانی با اشعه ماوراء‌بنفش باند باریک (NBUVB)

نوع جدیدتری از درمان پسوریازیس است که ممکن است موثرتر از درمان UVB با پهنای باند باشد. معمولا دو یا سه بار در هفته تا زمانی که پوست بهبود یابد، تجویز می‌شود و پس از آن درمان را فقط می‌توان هفتگی انجام داد. با‌این‌حال، این نوع درمان ممکن است باعث سوختگی شدید و طولانی‌تر شود.

۳. درمان گوکرمن

برخی از پزشکان درمان UVB و درمان زغال‌سنگ را ترکیب می‌کنند که به عنوان درمان گوکرمن شناخته می‌شود. ترکیب دو درمان با هم موثرتر از هر کدام به تنهایی است، زیرا زغال سنگ باعث می‌شود پوست نور UVB را بیشتر جذب کند.

۴. PUVA

پسورالن همراه با اشعه ماوراء‌بنفش A است. این فرم فتوشیمیایی درمانی شامل استفاده از داروهای حساس به نور (Psoralen) قبل از قرار گرفتن در معرض اشعه UVA است.

اشعه UVA نسبت به UVB به صورت عمیق‌تری به پوست نفوذ می‌کند، همچنین Psoralen باعث می‌شود که پوست هنگام قرار گرفتن در معرض UVA پاسخ بیشتری بدهد. این درمان تهاجمی‌تر، پوست را بهبود می‌بخشد و اغلب برای موارد شدیدتری از پسوریازیس استفاده می‌شود. عوارض جانبی کوتاه مدت آن عبارتند از:

تهوع
سردرد
سوزش
خارش

عوارض جانبی بلند مدت آن نیز شامل موارد زیر است:

پوست خشک و چروکیده
کک و مک
افزایش حساسیت به خورشید
افزایش خطر ابتلا به سرطان پوست، از جمله ملانوم

۵. لیزراگزایمر

این نوع فتوتراپی، برای پسوریازیس خفیف تا متوسط استفاده می‌شود و تنها پوست آسیب‌دیده را درمان می‌کند و به پوست سالم آسیب نمی‌رساند. اشعه UVB به صورت کنترل‌شده به پلاک‌های پسوریازیس برای کنترل پوسته‌شدن و التهاب کمک می‌کند. این روش درمانی نیاز به جلسات کمتر نسبت به فتوتراپی طبیعی نیاز دارد زیرا از اشعه UVB قوی‌تر استفاده می‌شود. عوارض جانبی نیز می‌تواند شامل قرمزی و تاول باشد.

داروهای خوراکی یا تزریقی: درمان قطعی پسوریازیس دارو است؟

پسوریازیس درمان قطعی ندارد و تنها روش‌های درمانی در آن می‌توانند علائم را تخفیف دهند. اگر پسوریازیس شما شدید است یا به انواع دیگر درمان‌ها مقاوم است، پزشک شما ممکن است داروهای خوراکی یا تزریقی را تجویز کند که به عنوان درمان سیستمیک شناخته شده‌است. با‌ این‌حال به علت عوارض جانبی شدید، برخی از این داروها فقط برای دوره‌های کوتاه استفاده می‌شوند یا ممکن است با انواع دیگر درمان به صورت متناوب تجویز شوند. این نوع درمان شامل موارد زیر است:

۱. رتینوئیدها

از مشتقات ویتامین A است. این گروه از داروها، زمانی که پسوریازیس شما شدید بوده و به درمان‌های دیگر پاسخ نمی دهد، مناسب است. عوارض جانبی ممکن است شامل التهاب لب و ریزش مو باشد و از آن جایی که رتینوئیدها مانند Acitretin می‌توانند باعث نقص‌های شدید جنینی شوند، زنان در سنین باروری حداقل سه سال پس از مصرف دارو باید از اقدام به بارداری جلوگیری کنند.

۲. سیکلوسپورین

سیستم ایمنی را سرکوب می‌کند و اثر بخشی آن مشابه متوترکسات است، اما تنها مدت کوتاهی می‌تواند استفاده شود. سیکلوسپورین مانند سایر داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی، خطر ابتلا به عفونت و سایر مشکلات، از جمله سرطان را افزایش می‌دهد. همچنین مصرف سیکلوسپورین مخصوصا در دوزهای بالاتر و درمان درازمدت فرد را مستعد ابتلا به مشکلات کلیوی و فشار خون بالا می‌کند.
۳. امپول برای درمان پسوریازیس

برای درمان پسوریازیس متوسط و استفاده می‌شوند. این داروها عبارتند از:

infliximab
adalimumab
ustekinumab
golimumab
apremilast
secukinumab
ixekizumab

اکثر این داروها به صورت تزریقی استفاده می‌شوند و معمولا برای افرادی که به درمان‌های رایج پاسخ نداده‌اند یا اینکه پسوریازیس مفصلی دارند، مناسب است. داروهای نام‌برده‌شده، بیولوژیک هستند. بیولوژیک‌ها باید با احتیاط مورد استفاده قرار گیرد زیرا آنها تأثیر قوی بر سیستم ایمنی دارند و ممکن است عفونت‌های تهدیدکننده حیات را گسترش دهند. به طور خاص، افرادی که این داروها را مصرف می‌کنند باید برای سل غربال‌گری شوند.

۴. داروهای دیگر برای درمان پسوریازیس

تیوگوانین و هیدروکسی اوره داروهایی هستند که زمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند که دیگر داروها قابل استفاده نباشند.

قرص متوترکسات و پسوریازیس

متوترکسات به صورت خوراکی تجویز می‌شود. متوترکسات (Rheumatrex) با کاهش تولید سلول‌های پوستی و سرکوب التهاب می‌تواند برای درمان پسوریازیس کمک‌کننده باشد. این دارو همچنین ممکن است پیشرفت پسوریازیس مفصلی را در برخی افراد کمتر کند. متوترکسات به طور کلی در دوزهای کم قابل تحمل بوده و عوارض کمتری را ممکن است ایجاد کند.

با این حال ممکن است باعث ناراحتی معده، از‌دست‌دادن اشتها و خستگی شود. هنگامی که برای مدت طولانی استفاده می‌شود، می‌تواند عوارض جانبی جدی، از جمله آسیب شدید کبد و کاهش تولید سلول‌های قرمز و سفید خون و پلاکت‌ها را ایجاد کند.

درمان خانگی پسوریازیس چیست؟

اگرچه اقدامات خودمراقبتی پسوریازیس را درمان نمی‌کند، اما ممکن است ظاهر پوست آسیب را بهبود دهند. اقدامات زیر ممکن است برای شما مفید باشد:

حمام روزانه: حمام روزانه کمک می‌کند تا پوسته‌ها برطرف شوند و التهاب پوست‌تان را کم می‌کند. روغن، بلغور جو دوسر، نمک سولفات منیزیوم، یا نمک دریای مرده را به آب اضافه کنید و در آن فرو بروید. از آب گرم و صابون‌های تند که باعث بدتر شدن علائم بیماری‌تان می‌شوند، اجتناب کنید. استفاده از آب ولرم و صابون‌های ملایم که حاوی روغن و چربی هستند، استفاده کنید.

استفاده از مرطوب‌کننده‌ها: پس از حمام کردن، یک لایه ضخیم از مرطوب‌کننده بر پایه پماد را، در حالی‌که پوست شما هنوز مرطوب است، استفاده کنید. برای پوست‌های بسیار خشک، روغن‌ها ممکن است ترجیح داده‌شوند زیرا قدرت ماندگاری بیشتری نسبت به کرم‌ها یا لوسیون‌ها دارند و در جلوگیری از تبخیر آب از پوست شما مؤثرند. در آب و هوای سرد و خشک، ممکن است نیاز داشته‌باشید که از یک مرطوب‌کننده چندین بار در روز استفاده کنید.

پوست خود را در مقابل مقادیر کم نور خورشید قرار دهید:

یک مقدار کنترل‌شده از نور خورشید می‌تواند پسوریازیس را بهبود بخشد، اما اشعه نور خورشید به مقدار زیاد می‌تواند به عنوان عامل برانگیزاننده بوده و باعث بدترشدن بیماری شود و خطر ابتلا به سرطان پوست را نیز افزایش دهد. با‌این‌حال باید قبل از هر چیز از پزشک خود در مورد بهترین روش استفاده از نور خورشید به صورت طبیعی برای درمان بیماری‌تان سوال کنید.

از عوامل برانگیزاننده پسوریازیس اجتناب کنید: عوامل برانگیزاننده را شناسایی کرده و اقدامات لازم را برای پیشگیری یا اجتناب از آن انجام دهید. عفونت، صدمه به پوست، استرس، سیگار کشیدن و آفتاب گرفتن به مقدار زیاد می‌توانند پسوریازیس را بدتر کند.

اجتناب از مصرف الکل: مصرف الکل ممکن است اثر بخشی برخی از درمان‌های پسوریازیس را کاهش دهد. اگر به این بیماری دچار هستید، از مصرف الکل اجتناب کنید یا اینکه اگر الکل مصرف می‌کنید، در حد اعتدال بنوشید.
کاهش وزن: اگر اضافه وزن دارید، ممکن است کاهش وزن، شدت بیماری را کاهش دهد. همچنین کاهش وزن ممکن است درمان بیماری را موثرتر کند.

انواع پسوریازیس چیست؟

انواع مختلفی از پسوریازیس وجود دارد که شامل موارد زیر است:

۱. پسوریازیس پلاکی

شایع‌ترین شکل پسوریازیس است که باعث ایجاد ضایعات پوستی خشک، برآمده و قرمز رنگ است که با پوسته‌های نقره‌ای پوشیده می‌شود. ضایعات ممکن است همراه با خارش یا دردناک باشد و ممکن است کم یا متعدد باشد. آنها می‌توانند در هر جایی از بدن شما، از جمله اندام تناسلی شما و بافت نرم داخل دهان شما ایجاد شوند.

۲. پسوریازیس ناخن

پسوریازیس می‌تواند ناخن‌ها را نیز تحت‌تاثیر قرار دهد و سبب ایجاد فرورفتگی، رشد ناخن‌های غیر‌طبیعی و تغییر رنگ ناخن می‌شود. ناخن‌های پسوریاتیک ممکن است سست شده و از بستر ناخن جدا می‌شوند. موارد شدید ممکن است موجب افتادن ناخن شود.

۳. پسوریازیس خال دار یا قطره ای

این نوع پسوریازیس معمولا در کودکی و نوجوانی ایجاد می‌شود و معمولا توسط یک عفونت باکتریایی مانند گلودرد استرپتوکوک ایجاد می‌شود. اما می‌تواند به دنبال سایر عفونت‌های تنفسی، التهاب لوزه‌ها، استرس، آسیب به پوست، مصرف داروهای ضدمالاریا و بتابلاکر‌ها نیز ایجاد شود.

ضایعات آن کوچک، قطره‌ای شکل بوده و بر روی تنه، دست‌ها، پاها و پوست سر شما ایجاد می‌شود. این ضایعات با پوسته‌های نازک پوشانده‌شده و به اندازه پلاک‌های معمولی ضخیم نیستند. ممکن است تنها یک باربروز کند و خود‌به‌خود بهبود می‌یابد و یا اینکه مکررا عود کند.

۴. پسوریازیس معکوس

عمدتا چین‌های بدن مانند پوست زیر بغل، کشاله ران، زیر سینه‌ها و اطراف ناحیه تناسلی را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. پسوریازیس معکوس باعث ایجاد لکه‌های صاف و قرمز براق و التهاب پوستی می‌شود که با اصطکاک و عرق بدتر می‌شوند. عفونت‌های قارچی ممکن است باعث ایجاد این نوع پسوریازیس شود.

۵. پسوریازیس پوسچولر

نوع غیرمعمول پسوریازیس بوده که می‌تواند در تکه‌های گسترده (پسوریازیس مفصلی منتشر) یا در ناحیه‌های کوچک‌تر در دست‌ها، پاها یا نوک انگشتان شما ایجاد شود.

به طور کلی این نوع پسوریازیس به سرعت در حال پیشرفت است، و به صورت تاول‌های پر از چرک که فقط چند ساعت پس از اینکه پوست شما قرمز و حساس‌شده ظاهر می‌شود. ممکن است تاول‌ها به طور مرتب ظاهر شوند. پسوریازیس پوسچولر منتشر همچنین می‌تواند باعث تب، لرز، خارش شدید و اسهال شود.

۶. پسوریازیس اریترودرمیک

این نوع پسوریازیس، کمتر شایع بوده و می‌تواند تمام بدن شما را با بثورات قرمز و پوسته‌ریزی بپوشاند و همچنین ممکن است با خارش یا سوزش شدید همراه باشد. این نوع پسوریازیس به دنبال آفتاب سوختگی شدید، عفونت‌ها، دارو‌های خاص و حتی گاهی به‌دنبال قطع درمان برخی از انواع پسوریازیس ایجاد می‌شود. پسوریازیس اریترودرمی باید فورا درمان شود زیرا ممکن است بیماری شدت یابد.

۷. پسوریازیس پوست سر (Sebopsoriasis)

ممکن است مانند شوره شدید سر بوده و با پوسته‌های خشک و قرمزی پوست سر همراه باشد. هنگامی‌که تنها پوست سر درگیر است ممکن است تفاوت بین پسوریازیس و درماتیت سبورئیک دشوار باشد. با این حال اغلب درمان هر دو بیماری مشابه است.

۸. پسوریازیس مفصلی

علاوه بر التهاب پوست و پوست زبر و پوسته پوسته، پسوریازیس مفصلی باعث ایجاد تورم و درد مفاصل می‌شود که نمونه‌ای از آرتریت هستند. گاهی علائم مفصلی اولین یا تنها تظاهرات پسوریازیس است، گاهی اوقات نیز تنها تغییرات ناخن‌ها دیده می‌شود.

علائم می‌تواند از خفیف تا شدید باشد، پسوریازیس مفصلی می‌تواند بر هر مفصلی تاثیر بگذارد. اگر چه این بیماری معمولا به اندازه دیگر انواع آرتریت فلج‌کننده نیست، اما می‌تواند باعث سفتی و آسیب پیشرونده مفاصل شود که در موارد جدی‌تر ممکن است منجر به بدشکلی‌های مفصلی به صورت دائم شود.

عوارض پسوریازیس چیست؟

اگر پسوریازیس دارید، در معرض خطر بیشتری نسبت به بیماری‌های خاص هستید. این بیماری‌ها شامل موارد زیر است:

پسوریازیس مفصلی: این عارضه پسوریازیس می‌تواند موجب آسیب مفصلی و از‌دست‌دادن عملکرد در برخی مفاصل شود، که گاهی ناتوان‌کننده است.

بیماری‌های چشم: برخی اختلالات چشم مانند التهاب ملتحمه، بلفاریت ( التهاب پلک) و یوئیت (التهاب لایه میانی چشم) در افراد مبتلا به پسوریازیس رایج هستند.

چاقی: افراد مبتلا به پسوریازیس، به ویژه افرادی که دارای بیماری شدیدتر هستند، با احتمال بیشتری چاق هستند. با این وجود ارتباط پسوریازیس و چاقی به طور واضح مشخص نیست. التهاب مرتبط با چاقی ممکن است در توسعه پسوریازیس نقش داشته‌باشد. یا شاید ممکن است افراد مبتلا به پسوریازیس احتمال بیشتری به‌دست‌آوردن وزن داشته‌باشند، احتمالا به دلیل پسوریازیس آنها کمتر فعال هستند.

دیابت نوع ۲: خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ در افراد مبتلا به پسوریازیس افزایش می‌یابد. پسوریازیس شدیدتر، احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ را بیشتر می‌کند.

فشار خون بالا: احتمال ابتلا به فشار خون بالا در افراد مبتلا به پسوریازیس بیشتر از سایر افراد است.

بیماری قلب و عروقی: در افرادی که مبتلا به پسوریازیس هستند، خطر ابتلا به بیماری قلبی عروقی دو برابر بیشتر از افراد سالم است. پسوریازیس و برخی از درمان‌ها همچنین باعث افزایش ضربان قلب، سکته مغزی، کلسترول بالا و آترواسکلروز می‌شود.

سندروم متابولیک: که شامل مجموعه‌ای از علائم – از جمله فشار خون بالا، افزایش سطح انسولین و سطوح کلسترول غیر‌طبیعی – است خطر ابتلا به بیماری قلبی را افزایش می‌دهد.

سایر بیماری‌های خود ایمنی: بیماری سلیاک، اسکلروز و بیماری‌های التهابی روده مانند بیماری کرون در افراد مبتلا به پسوریازیس بیشتر دیده می‌شود.

بیماری پارکینسون: این بیماری مزمن عصبی با احتمال بیشتری در افراد مبتلا به پسوریازیس اتفاق‌می‌افتد.

بیماری کلیوی: پسوریازیس متوسط تا شدید خطر ابتلا به بیماری کلیوی را افزایش می‌دهد.

مشکلات عاطفی: پسوریازیس همچنین می‌تواند کیفیت زندگی شما را تحت‌تاثیر قرار دهد. پسوریازیس با اعتماد‌به‌نفس پایین و افسردگی همراه است.

سوالات متداول شما

در ادامه به برخی از سوالات پرتکرار درباره پسوریازیس پاسخ داده‌ایم که می‌توانند در شناخت این بیماری به شما کمک کنند:
عواملی که بیماری پسوریازیس را برمی انگیزند کدامند؟

پسوریازیس به طور معمول ممکن است توسط عوامل برانگیزاننده شروع‌شده یا بدتر شود که شما قادر به شناسایی و اجتناب از آن نباشید. فاکتورهایی که ممکن است باعث پسوریازیس شوند عبارتند از:
عفونت‌هایی مانند گلودرد و یا عفونت‌های پوستی
آسیب به پوست، مانند برش یا تراشیدن، نیش حشرات یا آفتاب سوختگی شدید
استرس
سیگار کشیدن
مصرف زیاد الکل
کمبود ویتامین D

برخی داروها از جمله لیتیوم (که برای اختلالات دوقطبی تجویز می‌شود)، داروهای ضد‌فشار‌خون (مانند بتابلاکرها)، داروهای ضدمالاریا و مصرف ید و مصرف استروئید‌های سیستمیک (کورتون)

پسوریازیس و ازدواج با هم تداخل دارند؟

یکی از بیماری‌هایی که می‌تواند بر روی زیبایی تاثیر بگذارد، پسوریازیس است. این بیماری درمان ندارد و بهتر است که با آن کنار بیایید. تاثیر این بیماری در زیبایی می‌تواند در ازدواج موثر باشد.

نتیجه گیری و راهنمای

بیماری پسوریازیس یکی از انواع بیماری‌های خودایمنی است که می‌تواند عوارضی مانند خشکی پوست، پوسته‌ریزی و زخم شدن پوست را برای شما ایجاد کند. این بیماری درمان ندارد اما می‌توانید با استفاده از روش‌های درمانی و حمایتی برای کنترل علائم اقدام کنید. هرچند از شر بیماری خلاص نمی‌شوید اما می‌توانید شرایط بهتری داشته‌باشید.

پیشنهاد ما برای شما مصرف سوپرفود ان بی اس است.

منبع مقاله: سایت nbsfoodstore.ir