ویژگی اصلی اختلال شخصیت ضد اجتماعی یک الگوی فراگیر از بی اعتنایی و تجاوز به حقوق دیگران است که از کودکی یا اوایل نوجوانی آغاز شده و تا بزرگسالی ادامه می یابد. این الگو تحت عنوان جامعه ستیزی،ضد اجتماعی یا اختلال شخصیت غیر اجتماعی نامیده می شود. این افراد ممکن است نرمال و حتی افرادی جذاب که بیش از حد تلاش می کند تا دیگران را راضی کنند، به نظر برسند. اما بررسی سوابق آنان نشان میدهد که در زمینه های عملکردی مختلفی دچار مشکل و بی نظمی بودند .دروغگویی،غیبت غیر موجه،فرار از خانه ،دزدی،دعوا،سوء مصرف مواد،اعمال رفتارهای خشونت آمیز و فعالیت های غیر قانونی و تکرار آنها هستند.افراد مبتلا به شخصیت ضد اجتماعی معمولاً هیچگونه اضطراب و افسردگی از خودشان نشان نمی دهند و این موضوع ممکن است به شدت در تضاد با موقعیتی که در آن قرار دارد به نظر برسد هوش کلامی آنها بسیار خوب است و بعضی اوقات دیگران را متعجب و تحت تاثیر قرار می دهد.بازی دهنده و کنترل گر هستند و بسیاری از مواقع قادر هستند با حرف های خود دیگران را متقاعد کنند که در نقشه های آنها برای به دست آوردن پول یا برای رسیدن به شهرت شرکت کنند،اغلب برای کسب منفعت شخصی یا لذت ،دست به فریبکاری و تقلب می زنند. همچنین افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی همواره و به شدت مسئولیت ناپذیرند.اختلال ضد اجتماعی با وضعیتهای اجتماعی-اقتصادی پایین و موقعیت شهری ارتباط دارد و شیوع کلیه آنها در نمونه های جامعه تقریباً سه درصد در مردان و حدود یک درصد در زنان است .این اختلال سیری مزمن دارد ولی ممکن است با بزرگتر شدن فرد به ویژه در دهه چهارم زندگی خفیف تر شده یا بهبود یابد همچنین در یک خانواده که عضوی از آن مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی است غالبا مردان به اختلال شخصیت ضد اجتماعی و
اختلالهای مرتبط به مواد مبتلا میشوند و در زنان بیشتر با اختلال جسمانی کردن نشان میدهد،در نتیجه عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی در خطر ابتلا به این گروه از اختلالات نقش دارد بهتر است برای تشخیص اختلال شخصیت ضد اجتماعی معاینه نورولوژیک نیز انجام گیرد چون بیماران در نوار مغزی نتایج غیر طبیعی و علائم نورولوژیکی نشان میدهد که معرف صدمه بسیار اندک به مغز در کودکی میباشد.
1)ناتوانی در سازش هنجارهای اجتماعی و رعایت نکردن قانون که با انجام مکرر آن منجر به دستگیری شان می شود.
2)فریبکاری و دروغگویی مکرر نام مستعار یا کلاهبرداری از دیگران به جهت سود جویی و لذت بردن.
3)فرد بدون فکر و بلافاصله بر اساس امیال ناگهانی خود عمل می کند یا نمی تواند از پیش برنامه ریزی کند و در برنامه ریزی برای آینده ناتوان است.
4)تحریک پذیری و پرخاشگری که با نزاع و حمله های بدنی مکرر مشخص میشود.
5)بی پروایی و بی ملاحظه بودن نسبت به امنیت خود یا دیگران.
6)بی مسئولیت هستند و این موضوع را با تکرار قانون شکنی ها در محل کار یا رعایت نکردن مسئولیت های مالی نشان میدهند.
7)عذاب وجدان و پشیمانی ندارند و این موضوع را با تفاوتی نسبت به ناراحتی دیگران بد رفتاری با آنها یا دزدیدن اموال آنها یا تلاش برای توجیه این اعمال نشان می دهد.
فرد باید حداقل ۱۸ سال سن داشته باشد.
شواهد نشان میدهد که فرد اختلال سلوک دارد و شروع آن قبل از ۱۵ سالگی بوده است.
رفتارهای ضد اجتماعی صرفا در طول اسکیزوفرنی یا اختلال دو قطبی روی نمی دهد.
درمان اختلال شخصیت ضد اجتماعی به دلایلی دشوار است. افراد مبتلا به این اختلال به ندرت به‌صورت خودجوش برای درمان اقدام میکنند، زیرا آنها مشکلات رفتاری خودشان با دیگران را قبول نمی‌کنند و سعی میکنند درمانگر را فریب بدهند و دروغ بگویند، اما اگر به درستی تشخیص داده شود و به طور مرتب و مداوم درمان شود می‌توان بهبود چشمگیری در این افراد دید. درمان شامل یک ترکیب از مداخله های دارویی و غیر دارویی است.تکنیک های روانشناختی مانند روش های شناختی رفتاری و درمان متمرکز بر قابلیت های شخصیتی می تواند به افراد کمک کند تا با الگوهای شخصیتی شان کار کنند. درمان های دارویی در کنار روان درمانی نیز ممکن است در بهبود رفتارهای غیر مطلوب و کنترل تنش و اضطراب مفید باشد و کمک کند اما به دلیل سوءمصرف مواد باید با احتیاط دارو تجویرز شود.ممکن است تغییرات در سبک زندگی ارائه شده، نوع محیط اجتماعی فرد، تأمین شغل و تفریح های مطبوع، به فرد کمک کند.
