افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی زود هیجان زده و احساساتی می شوند و به شیوه نمایشی و اغراق آمیز و پر هیاهو و با علاقه شدید به معاشرت با دیگران رفتار می کنند اما در کنار این جنبه‌های چشمگیر و جلب کننده,معمولاً ناتوانی برای حفظ دلبستگی های عمیق و روابط میان فردی طولانی دارند.
آنها در همه چیز نیاز به تحسین دیگران دارند و همیشه نگران ظاهر خود هستند و معمولا خود محور هستند و با مردم همدلی نمی کنند و بیشتر به دنبال سواستفاده از دیگران به نفع خود هستند.این افراد معتقدند که برتر و بهتر از دیگران هستند و آنها انتظار دارند که دیگران این برتری رو به رسمیت بشناسند.
آنها به طور دائم منتظر تعریف و تمجید دیگران هستند و در صورت کسی از آنها تعریف نکند ممکن است ناراحت شوند و برای جلب توجه به کار برجسته انجام دهند.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی احساسات خود را نمی توانند تشخیص دهند یا آنها را کاملا نادیده می‌گیرند به همین علت روابط نافرجامی دارند و وقتی به آنها فشار وارد می شود که حضور بعضی از احساسات مثل خشم٫غم و آرزو های سکسشوال را قبول کنند ممکن است با انکار،واکنش نشان دهند و طوری خشمگین شوند که انگار به آنها توهین شده است.
رفتار افراد مبتلا به این اختلال اغلب از لحاظ جنسی به طور نامناسبی تحریک آمیز و اغوا کننده است این رفتار نه تنها معطوف افرادی است که او به آنها علاقه جنسی عاشقانه دارد بلکه در طیف گسترده از ضوابط اجتماعی،شغلی و حرفه‌ای نیز به گونه‌ای رخ می‌دهد که فراسوی رفتار مناسب برای بافت اجتماعی است.بیان و هیجان آنان ممکن است سطحی باشد و به سرعت تغییر کند در واقع ممکن است بیماران نمایشی از لحاظ عملکرد روانی جنسی دچار مشکل باشد به سختی بتوانند ارضای امیال و هوس های آنی خود را به تعویق بیندازد.
افراد مبتلا به اختلال مثل آفتاب پرست دائم خودشان را عوض می کنند تا توجه دیگران را جلب کند و در این راستا علاوه بر ظاهر و عقاید و باورهای خود را هم نیز تغییر می دهند.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی در میان کلام خودم مکث های طولانی می کنند و با آهنگ و لحن خاصی حرف میزنند.
حرفایشان پر رنگ و لعاب و اشتباهات لپی فراوانی دارند و احساسات آنها معمولاً در چهره و لحن کلامشان مشاهده میشود.
با بالا رفتن سن افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی نشانه‌های کمتری از خود نشان می‌دهد اما علتش این است که نسبت به گذشته انرژی کمتری دارند و نشانه هایی که مشاهده می شود ظاهری است نه واقعی و اندکی از آن را نشان میدهند.
آنها هیجان طلبی زیادی دارد به همین دلیل ممکن است پایشان به کلانتری و دادگاه باز شود و به سوء مصرف مواد بپردازند و بی بند و باری پیشه کنند.
این ختلال در زنان بیشتر از مردان رخ می دهد. اگرچه ژنتیک تاثیر بسزایی در بروز این شخصیت دارد، اما محیطی که در آن بزرگ شده اند، وقایعی که رخ داده است و روابط با اعضای خانواده و دیگران می تواند باعث ایجاد اختلال شخصیت نمایشی شود.
روان درمانی، به‌طور جامع درمان انتخاب شده برای اختلال شخصیت نمایشی است و در بعضی موارد داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب هم نیز تجویز میشود.
1)در موقعیت هایی که فرد مرکز توجه دیگران واقع نمی شود احساس ناراحتی و معذب بودن می کند.
2)در تعامل با دیگران معمولاً رفتاری مبتنی بر اغوا کننده جنسی یا رفتار تحریک کننده تلقی می شود.
3)هیجان هایش به سرعت تغییر می کند یا احساسات خود را به صورت ساعتی نشان می دهد.
4)به طور دائم از ظاهر فیزیکی خود برای جلب توجه دیگران استفاده می کند.
5)صحبتهای او بی نهایت کلی گویان است و حرف هایش فاقد جزئیات است.
6)هیجان ها و احساسات خود را به شیوه‌ای تئاتری و مبالغه آمیز نشان می دهد.
7)تلقین پذیر است و به آسانی تحت تاثیر دیگران یا شرایط حاکم قرار می گیرد.
8)روابط میان فردی را بیش از آنچه که واقعاً هستند صمیمانه می پندارند.
