بنام خدا
از ابتدای سال جاری ، رهبر انقلاب ، هوشمندانه بر چهار اصل مشارکت ، رقابت ، سلامت و امنیت انتخابات مجلس در اسفندماه امسال تاکید داشته و دارند. انتظار میرفت که متولیان امر انتخابات تحرک مضاعف و موثری برای پاسخ به مطالبه ایشان برای تبیین و اجرایی نمودن این چهار اصل داشته باشند. به نظر میرسد ایشان صلاح دانسته اند خود ، تبیین موضوع را بر عهده بگیرند و این کم تحرکی ، باز هم مطالبات ایشان را به تعویق انداخت.
به دلیل خطاهای متعدد قوه مقننه و مجریه در مقام عمل، هزینه ی دعوت به مشارکت مردم ، بالا رفته با این حال این بار ایشان مستقیما تریبون داران را خطاب قرارداده و تاکید کردند همه مخاطبان خود را به مشارکت تشویق کنند.
در این یادداشت به بخش دیگری از بیانات مهم ایشان درباره آداب رقابت پرداخته میشود. ایشان در بیانات دوم دیماه اشاره داشتند" گرایشهای گوناگون سیاسی و اقتصادی، در انتخابات با هم مسابقه بگذارند؛ میدان باز باشد برای مسابقه‌ی جناحهای سیاسی و نگاه‌های سیاسی و نظرات سیاسی، همچنین اقتصادی، همچنین فرهنگی؛ این معنای رقابت است. رقابت یعنی جوانهایی که میخواهند وارد میدان انتخابات بشوند، با افراد سابقه‌دار و باتجربه مسابقه بگذارند؛ اینها تلاش کنند، آنها هم تلاش کنند." تاکید و تفکیک دقیق ایشان بین جناحها و نگاهها ، اشاره به این دارد که جناحها بگذارند تا نگاه های غیرجناحی هم خود را عرضه کنند. و عرصه انتخابات را نوعی الیگارشی از قبل تعیین شده ندانند.
زعمای جناحها اگر به فکر مهندسی انتخابات هستند بدانند که از این منظر ، با نگرش رهبر انقلاب زاویه پیدا کرده اند. آنها حق ندارند با ژست قیم مآبانه برای مردم تصمیم بگیرند. نظام ما و ادبیات امامین انقلاب هرگز قیمومیت نخبگان سیاسی را برای مردم به رسمیت نمیشناسد.
از سویی دیگر ، جناحهای سیاسی بالاخره باید بین داوری و بازی یکی را انتخاب کنند نمیشود که هم نقش داور را بازی کنند و لیست ببندند و هم خودشان در لیست ها باشند یا افراد لیستها را مهندسی کنند. و بجای مردم ، به لیست و فرد برسند. اگر جناحها در گرم کردن تنور انتخابات می خواهند نقش داور داشته باشند باید با تعیین شاخصهای خود، و دعوت شایسته محور از نامزدها، عملا راه را برای رسیدن به لیست های مبتنی بر شاخص هموار کنند. و اگر می خواهند به جای داور ، بازی کنند و پا به توپ شوند ، حق ندارند فضا را به نحوی آرایش کنند که نامزدهای دیگر نتوانند خود را عرضه کنند ، بی تریبون بمانند و نامزدهای مستقل و فراجناحی ، و معتقد به نظام که نمی خواهند زیر سایه یک جناح تعریف شوند عملا حذف شوند. این مسوولیت برای جناحهای سهیم در دولت و مجلس فعلی و مستقر در بدنه نظام اجرایی و تقنینی کشور ، مضاعف و ویژه تر است. متاسفانه در همه دولتها ، احزاب یا جریانهایی از دل دولت برای سهم گرفتن در مجالس بوجود آمده است . تجربه کارگزاران از دل دولت سازندگی ، مشارکت از دل دولت اصلاحات ، پایداری از دل دولت احمدی نژاد ، اعتدالیون از دل دولت تدبیر و امید! و زمزمه ی حضور جریان شریان از دل برخی از قسمتهای دولت مستقر فعلی ، این نگرانی را به وجود آورده که داوران هوس بازی به سرشان زده است. و این نوع رفتار دوگانه جز تزلزل در اعتماد مردم به کلیت نظام ثمر دیگری نداشته و ندارد. سلامت نفس شخص رییس جمهور بر نگارنده و بسیاری از مردم و علاقمندان به نظام آشکار و ملموس است و عدم همراهی ایشان با این جریان تا کنون بسیار خردمندانه و انقلابی بوده است. اما انتظار می رود افراد موثر در بدنه حاکمیت اعم از دولت ، مجلس و نهادهای نظارتی ، بین داوری و پا به توپ شدن ، بصورتی آشکار و واضح یکی را انتخاب کنند. و بدانند خدمت به این نظام و ترجیح آن بر منافع جناحی ، غلبه بر کید شیطان – که با لباس تکلیف گرایی جلوه گری می کند- است.
نویسنده :دکترمحمدهادی عرفان/مدرس دانشگاه/مشهد مقدس
کانال ایتایی اندیشکده نگاه:
https://eitaa.com/negahh
