عشق در ادبیات فارسی، ریشههای عمیقی دارد و از دیرباز یکی از موضوعات اصلی شعر و نثر فارسی بوده است.
از اشعار عاشقانهی رودکی و نظامی گرفته تا غزلهای حافظ و مولانا، عشق در قالبهای مختلفی از جمله عشق مجازی، عشق حقیقی و عشق عرفانی به تصویر کشیده شده است.
شاعران فارسیزبان با زبانی لطیف و عمیق، به توصیف زیباییها، رنجها، شور و شوق عشق پرداختهاند و این احساس را به عنوان نیروی محرکهی زندگی و عامل اصلی آفرینش و زیبایی شناختهاند.
عشق در ادبیات فارسی نه تنها یک احساس شخصی، بلکه یک نیروی الهی و عاملی برای رسیدن به کمال و معرفت نیز محسوب میشود.
یک عاشقانه آرام اثر نادر ابراهیمی
شوهر آهو خانم اثر علیمحمد افغانی
بامداد خمار اثر فتانه حاج سید جوادی
سلوک اثر محمود دولتآبادی
چشمهایش اثر بزرگ علوی
سال بلوا اثر عباس معروفی
برای مطالعه بیشتر در رابطه با بهترین رمان های عاشقانه ایرانی به مقاله مجله سیبوک مراجعه کنید.