هنر؟ به چه دردی میخوره؟ (معرفی پادکست انگلیسی)

شاید برای شما هم پیش آمده باشد که از بیان احساس خود درباره یک اثر هنری بترسید یا اینکه به گالری بروید و در حضور کسانی که تخصص بیشتری از شما دارند معذب باشید ولی دلتان بخواهد ارتباط نزدیکتری با آثار هنری برقرار کنید. ممکن است که به تاریخ هنر علاقه داشته باشید ولی حوصله‌اش را نداشته باشید که کتاب‌های سنگین را مطالعه کنید و به پادکست‌های سخت و طولانی که شبیه به کلاس درس است، گوش بدهید. خب پیشنهاد من به شما پادکست Lonely Palette است. هنر همه‌جا هست پس چرا برای همه نباشد؟ خب واقعیت این است که به گفته Tamar Avishai ، هنر باید برای همه باشد! و این همان چیزیست که این پادکست می‌خواهد به آن برسد.

در این پادکست میزبان در ابتدا به بازدید از یک اثر هنری می‌رود و از بازدیدکنندگان درباره نظرشان سوال می‌پرسد. در ادامه در خلال بررسی اثر، سبک و تاریخ دوره‌ای که اثر متعلق به آن است نیز بیان می‌شود. میزبان این پادکست در موزه هنرهای زیبای بوستون کار می‌کرده و دارای مدرک کارشناسی ارشد تاریخ هنر است.

وقتی در ابتدای پادکست در همهمه سالن از بازدیدکنندگان سوال می‌شود، احساس نزدیکی بیشتری بین شما و اثر ایجاد می‌شود و شما در حال و هوای مکان قرار می‌گیرید. شنیدن دیداگاه مخاطبان باعث می‌شود با نظرهای متنوعی رو به رو شوید که برای هرکسی چه متخصص و علاقه‌مند جالب توجه است. در بخش دوم با معرفی خالق اثر و سرگذشت او در دوره زمانی منحصر به فرد بیشتر با سبک او آشنا می‌شویم. هرجا که نیاز باشد گوینده به عقب برمی‌گردد و توضیحاتی پیرامون سبک‌ها ارائه می‌دهد. کل پادکست دارای زبانی روان است که تا انتها شما را با خود همراه می‌کند. تا به حال 49 قسمت از این پادکست منتشر گردیده است.

در ادامه بخشی از قسمت اول پادکست از زبان گوینده‌ی آن را برایتان نقل می‌کنم:

"چندوقت پیش در موزه تجربه جالبی داشتم. من همیشه برام جالبه که افراد مختلف چه نگاهی به تابلوها دارند. یک بار که توی سالن موزه بودم یه خانومی گفت وای من عاشق سیزان هستم. من تعجب کردم چون خیلی کم اتفاق میوفته که کسی سیزان رو دوست داشته باشه و تعداد خیلی کمی هم از بین اونها به این علاقه شون اعتراف می‌کنند و به قیافه اون خانوم اصلاً نمیومد که جز اون دسته باشه! پس به سمت اون خانوم رفتم و پرسیدم: سلام من خیلی کنجکاوم بدونم چرا عاشق سیزان هستی؟ خیلی زود چهره اش قرمز شد. خب البته نشان موزه بر روی لباس من این اجازه رو بهم میداد که از هرکسی سوال بپرسم ولی از طرف دیگه هیچکس نیست که بخواهد پیش یک حرفه‌ای احمق به نظر برسه. درحالی که خجالت‌زده به کفشاش نگاه می‌کرد گفت: نمیدونم من نمیتونم خیلی قشنگ و حرفه‌ای براتون توضیح بدم. حرفه‌ای توضیح بدم؟ انگار که موزه‌ها یک مجموعه زیرزمینی هستن که روش مخفی خودشون برای حرف زدن دارن و یک آدم معمولی نمی‌تونه درباره هنر نظر بده. برای من این مرگ هنره. این باعث میشه همه خوشی از موزه بره و خیلی کسل کننده و دور از دسترس بشه. و این احمقانه است. سیزان یک روش مخفی نداشت. فقط مشاهده‌گر بود. من نزدیک به ده سال هست که تاریخ هنر تدریس می‌کنم و مدرک ارشد دارم و صادقانه بگم شما قرار نیست که کنار گذاشته بشید. درواقع شما مخاطب اصلی هستید. از هر هنرمندی که میخواهید بپرسید که آیا طرفدارهای کمتری میخواد؟ همونطور که برای یک خواننده پاجواب نمیده برای ونگوک هم جواب نمیده. اگر قرار بود هنر برای افراد با تحصیلات بالا بود و فقط آنها در موزه‌ها پذیرفته شده بودند روی جلد مجلات مونالیزا را نمی‌دیدیم یا همه برای عکس گرفتن ازش صف نمی‌کشیدند.
هنر همه جا هست و همیشه به نقاشی‌های معروف در هرجایی اشاره می‌شود. دیدن یک نقاشی معروف شبیه ملاقات کردن یک سلبریتی هست. از چیزی که به نظر میاد معمولا کوچکتره و افراد زیادی همیشه دور اون رو گرفته اند. بذارید یک رازی را به شما بگم. چیزی که در یک اثر هنری می‌بینید همان چیزی است که باید و قرار است ببینید. شاید به نظر ساده انگاری بیاد ولی من قصد ندارم شمارو ساده لوح فرض کنم. بعضی‌ها فکر می‌کنند من چیز متفاوتی در یک اثر هنری می‌بینم. همون چیزی که درست است. درحالی که من دقیقا همون چیزی رو می‌بینم که شما می‌بینید. تنها فرق من با شما اینکه که یکم پیشینه تاریخی درموردش دارم که به زودی شما هم پیدا می‌کنید."

لینک سایت رسمی : http://www.thelonelypalette.com