معرفی و مرور سریال «اجساد»
تاریخ نگارش: ۴ فروردینماه ۱۴۰۳
اگر از تماشای سریال «تاریک» (Dark) لذت بردهاید، «اجساد» (Bodies) میتواند گزینهای جذاب و درگیرکننده باشد. مینیسریال «اجساد» دربارهی جسد مرد برهنهی مرموزی است که در گذرگاه لانگهاروِست در لندن توسط پلیس پیدا میشود. اما آنچه این مقتول بینامونشان را متمایز میکند، پدیدارشدن جسدش در چهار مقطع زمانی مختلف است! چهار کارآگاه به نامهای آلفرد هیلینگهد، چارلز وایتمن، شاهارا حسن و آیریس میپلوود در سالهای 1890، 1941، 2023 و 2053، درگیر معماهای برخاسته از جسد مشابهی میشوند که پای آنان را به ماجراهایی غیرمنتظره و پیچیده میکشاند. جنایتی شکبرانگیز که گویا نیرویی پنهان هدایتش میکند و رشتههایی از گذشته و حال و آینده را بههم پیوند میزند.
«اجساد» یک مینیسریال هشتقسمتی است که در 19 اکتبر 2023 از نتفلیکس پخش شد. یک تریلر جنایی و علمی-تخیلی که از یک کتاب کمیک بزرگسالانه با همین عنوان اقتباس شدهاست. سازندهی «اجساد» پال تومالین بریتانیایی است که چندان شناختهشده نیست و پیش از این، برای مجموعههای تلویزیونی مختلفی نویسندگی کردهاست. اگرچه این مینیسریال در فصل جوایز مطرح نشد، توانست نظر مثبت و مطلوب بینندگانش را جلب کرده و برای طرفداران مسئلهی سفر در زمان نیز اثری کنجکاویبرانگیز باشد.
«اجساد» از همان قسمت اول یقهی بیننده را میگیرد و با خلق فضایی معماگون، حس خوشایند غافلگیری را بارها به مخاطب میچشاند. بااینکه از همان ابتدا با چهار دورهی زمانی مجزا روبهرو و در هر دوره با شخصیتهای متعددی آشنا میشویم، تدوین بهجا و متناسب اثر از گیجی و سردرگمیمان جلوگیری کرده و بهخوبی با همهی خطوط زمانی همراهمان میکند. ضرباهنگ در بیشتر صحنهها هیجان را تزریق میکند و شیوهی روایتگری نیز با درگیر کردن ذهنی و تاحدی حسی بینندگان، آنان را وامیدارد داستان را تا رسیدن به سرانجام دنبال کنند.
استفاده از مقولهی سفر در زمان در مینیسریال «اجساد» همچون یک تیغ دولبه عمل میکند. از طرفی، شالودهی ایدهی محوری اثر بر امکانپذیری سفر در زمان و جذابیتهای برآمده از بازی با خطوط زمانی بنا میشود؛ اما از طرفی دیگر، تناقضها و بنبستهای عجینشده با مسئلهی سفر در زمان، به راهحلهایی میانجامند که برای منِ بیننده چندان پذیرفتنی و منطقی نیستند. گذشته از این، استفاده از برخی کلیشهها و عناصر نخنما موجب شده که خلاقیتهای جذاب نهفته در اثر کمتر به چشم بیایند. سیاست بازنمایی اقلیتهای جنسی و نژادی و عقیدتی هم اگرچه به برخی از شخصیتها عمق و زمینه میبخشد، گاه از حد فراتر میرود و «اجساد» را به اضافهگوییهای سطحی و کمکارکرد گرفتار میکند.
کسانی که سریال «تاریک» را دیدهاند، خواهناخواه «اجساد» را با آن مقایسه میکنند و همین ممکن است انتظاراتشان را برآورده نکند. درست است که اغلب مضامین مطرحشده در اثر به عمق کافی نمیرسند، اما دیدگاههای تأملبرانگیزی که این مینیسریال دربارهی تاریخ، ایدئولوژی، روابط علّی، جبر و اختیار و عشق و نفرت ارائه میدهد، میتواند تا مدتها ذهن مخاطبان را مشغول کند. در مجموع، شاید مینیسریال «اجساد» اثری ماندگار و درخشان نباشد ولی آنقدر منسجم و خوشساخت هست که شما را راضی نگه دارد و حتی در لحظاتی میخکوبتان کند!
