خودخواهی یعنی چی؟ یه ویژگی مثبته یا منفی؟ هم می تونه مثبت باشه هم منفی. منفی از این جهت که آدم نباید فقط خودش و راحتی خودش براش مهم باشه و دیگران رو به خاطر خواست و میل خودش زیر پا بذاره یا نادیده بگیره. مثبت هم از این جهت که خوبه آدم برای خودش ارزش قائل باشه، به خودش اهمیت بده و همیشه اولویتش دیگران نباشه، چون تو این دنیا ظاهرا هیشکی جز خودمون برای خودمون نمیمونه.
البته این جنبه مثبت رو من از یه بلاگر تو اینستا شنیدم، ولی خودم قبولش ندارم. خودخواهی یعنی همون منیت داشتن و انانیت، نقطه مقابل ایثار. وقتی با ادم ها خودخواهانه رفتار می کنی، یعنی پیش خدا هم نتونستی منیتت رو از بین ببری و تسلیم خواستش باشی.
بگذریم... ادم های خودخواه کنترل گر هم می تونن باشن. چون فقط خودشون رو میبینن و هرکس که مخالف میل اونا عمل کنه اون خوی کنترل گریش رو بیدار می کنه و سعی می کنه کاری کنه دیگران هم باب میل اون عمل کنن.
ادم های خودخواه به شدت ناسازگارن، منعطف نیستن، هرجا میرن میخوان محیط رو شبیه خودشون یا مطابق میل خودشون کنن، نه اینکه بخوان یه کم سختی یا تغییر رو تحمل کنن و اونا یه کم هم رنگ جماعت بشن.
مشخصه آدم های خودخواه رو تقریبا خوب می شناسم، چون خودمم یکی از اونام. ولی تاحالا نفهمیده بودم که این کارام اسمش خودخواهیه.
من خودخواهم چون بابام رو مجبور می کنم وقتی نشستیم پاش رو تکون نده. من خودخواهم چون مامانم رو مجبور می کنم عادتی که یه عمر داشته و با صدا غذا میخوره رو ترک کنه و بدون صدا غذا بخوره. من خودخواهم چون وقتی مامانم اینا تو خونه آهنگ میذارن انقدر غر میزنم تا صداش رو قطع کنن. من خودخواهم چون مدام ارد میدم، هر حرکتی و هر کاری تو خونه اذیتم کنه غر میزنم و میخوام همه چیز و مامان بابام رو تحت کنترل خودم در بیارم که اون رفتاری که من میخوام رو داشته باشید.
ولی یه متنی خوندم این اواخر که باعث شد به خودم بیام.
یک بار از یکی از اساتید که از شاگردان خاص مرحوم بهجت بودند و توفیق ملاقات حاصل شد، پرسیدم ملاک این که انسان بفهمد اعمال و تلاش های او مورد توجه حضرت حجت و پروردگار است چیست؟
ایشان فرمودند انسان هر چقدر در مسیر قرب به خدا و امام عصر باشد با خانواده اش و اهل منزل خوش اخلاق تر و حلیم تر است. پس برای درک تقربتان به رفتارتان در منزل با خانواده خود دقت کنید، هرچقدر با آنان مهربان تر بودید به حضرت حجت نزدیک تر هستید.اما اگر اخلاق نباشد چندین چله هم کار را به سرانجام نمی رساند.
و به خودم فکر کردم، و فهمیدم چقدر خانوادم رو تو فشار میذاشتم، چقدر تو خونه به خاطر خواست خودم کام مامانم اینا رو تلخ می کردم و راحتی شون رو ازشون می گرفتم، فقط چون من دوست دارم اینطوری باشه، چون من میخواستم راحت باشم، چون من میخوام چیزی رو مخم نباشه و ارامشم رو ازم نگیره.
حالا نمیگم تونستم کاملا سازگار بشم با همه چیز. چون تغییر سخته، اخلاقی که طی سال ها در آدم شکل گرفته رو نمیشه با یه هفته دو هفته تمرین درستش کرد. شایدم هیچ وقت نشه درستش کرد. اما مهم ترین انگیزه برای اصلاح یک رفتار بد رو میدونید چیه؟ در نظر گرفتن خدا.
واقعا این انگیزه قوی و عامل مهمی برای خودم هست که بتونم با خودخواهیم و سایر اخلاق های بدم مقابله کنم. البته نمیگم موفق هم بودم، گاهی کلا یادم میره و میشم همون آدم قبلی، گاهی به خودم حق میدم و قبول نمی کنم که این رفتار بده، گاهی هم بهونه میارم میگم خدایا سخته خب، گاهی میگم حالا همین یه بار رو بذار تخطی کنم دیگه خوب میشم. کنترل کردن نفس واقعا خیلی سخته و واقعا جهاد اکبره.
به هرحال، فکر می کنم همین که متوجه اشتباهم شدم و سعی در اصلاحش دارم قدم مهم و ارزشمندی بوده. خواستم بگم شما هم اگر مثل من میخواید همه چیز همیشه باب میل تون باشه و به دیگران ایراد میگیرید هی (هرچند تو اون ایراد گرفتن حق با شما باشه) شاید شماام دچار خودخواهی شدید.
به نظرم اینکه مردم ما رو خوش اخلاق و خوب و کاردرست بدونن ملاک خوب بودن واقعی ما نیست. اینکه خانواده از دست مون راضی باشن و تو خونه خوش اخلاق باشیم مهمه. چون تو خونه آدم خود خود واقعیشه و همه ی اون نقاب ها برداشته میشه.
بیاید آدمای خوش اخلاقی تو خونه برای همسر، بچه و پدر مادرامون باشیم، اگر خارج از خونه منفور دیگران هم بودیم مهم نیست به نظرم:)
اون آهنگ هم چون خودم دوستش دارم براتون گذاشتم تازگی پیداش کردم:)
