درد دل دخترونه!

یه مَرَضیه که من وقتی بین بعضی از دوستام قرار می گیرم بهش مبتلا میشم! نمیدونم برای شما هم پیش اومده یا نه، گاهی وقتی تو یه جمع هایی قرار می گیریم حس میکنیم چقدر اونا خوبن و خوشبختن و همه چی رواله واسشون و چقدر ما بدبختیم!

می دونید، شاید درک این مسئله برای آقایون سخت باشه اما احتمالا اکثر دخترا می فهمنش. ما ذاتا دوست داریم زیبا دیده بشیم، برای همینم هست که خانما خیلی بیشتر به خودشون میرسن و به زیبایی شون اهمیت میدن تا اقایون. حالا وقتی حس کنی به عنوان یه دختر اونقدری که باید خوب نیستی و به خودت نمیرسی، یه حس کمبود بهت دست میده، یا همون خود کم بینی.

وقتی بین یه عده قرار می گیری که همه بینی هاشون رو عمل کردن، انواع کارای زیبایی دیگه مثل پروتز و ژل و کراتین مو و کاشت ناخن و اکستنشن مژه و تتو بدن و این چیزا، پیش خودت میگی پس من دارم چه غلطی میکنم دقیقا؟

بعد میای خودت رو با چیزایی مثل اینکه خب من دارم در جهات دیگه ای موفقیت کسب میکنم و تلاش میکنم چیزی که اونا نمیکنن اکثرا دلداری میدی. بعد باز فکر میکنی خب حالا دستاوردهام چی بوده؟ و وقتی میرسی به هیچی یا چیزای کم، دیگه واقعا خوددوستی فروکش میکنه و خودکم بینی و اعتماد به نفس پایین هویدا میشه.

خب همونطور که می دونید آدمیزاد self های مختلفی داره! به عکس زیر توجه کنید:

شما به خود نمودار توجه کنید اون خطوط کشیده شده روش رو توجه نکنید:)

خب برای این که چرخ زندگی ما خوب بچرخه، باید به همه سطوح زندگی مون توجه کافی داشته باشیم.

باید همه اینا در حد نرمال و ایده آلی باشن تا یه دایره کامل تشکیل بشه و اصطلاحا چرخ زندگی کامل و بی نقص باشه.

حالا به هر کدوم که کمتر توجه کنیم، تو زندگی مون یه احساس نارضایتی خواهیم داشت.

مثلا یه استادی داشتیم ایشون ۴۳ سالش بود و خیلی آدم موفقی در زمینه تحصیلی و شغلی هم بود. مدرک دکتری داشت، بهترین جاها سابقه کار داشت و خیلی آدم پر و باسوادی بود. اما مجرد بود... و خیلی وقت ها سرکلاس در مورد ازدواج شوخی های مختلفی می کردیم باهم. خب به نظرم مشخص بود که این جای خالی تو زندگیش خیلی حس می شد.

یا یه خانمی رو در نظر بگیرید که ازدواج کرده بجه هم داره ولی در زمینه تحصیلی یا حتی شغلی هیچ وقت نتونسته اون نقطه ایده آل که تو ذهنش هست رو بهش برسه.

در هر کدوم این موارد، یه قسمتی نادیده گرفته شده و باعث حس نارصایتی میشه.

میخوام بگم، اینکه من خودم رو با مثلا درس خوندن و کتاب خوندن و تلاش برای تقویت معنویت دلداری میدم، باعث نمیشه اون جاهای خالی دیگه به چشم نیان.

زندگی فقط درس نیست، زندگی فقط ازدواج نیست، زندگی فقط داشتن یه شغل خوب نیست، زندگی فقط رسیدن به خود نیست، زندگی فقط معنویات نیست، زندگی فقط مادیات نیست. زندگی همه ی ایناست.

چه خوب که به همشون به یه اندازه توجه داشته باشیم.

پ. ن: البته میدونم که رسیدگی به خود این نیست که ناخن بکاری و مو کراتین کنی و انواع عمل های زیبایی روی خودت انجام بدی. ولی بهم حق بدین وقتی در چنین جمعی قرار گرفتم احساس خود کم بینی بهم دست بده. درست وقتی یه آدم بی پول بین جمع پولدارا قرار می گیره و بعدش دچار یه غم عمیق میشه!