به نظر من مذهبی واقعی به کسی میگن که همیشه به یاد خدا باشه و هرکاری که میخواد بکنه فکر کنه ببینه خدا راضیه یا نه؟
مذهبی نما هم به کسی میگن که فقط در ظاهر مذهبی هست، یعنی فقط نماز و روزه اش رو انجام میده و ظاهرش رو مذهبی میکنه، ولی به این اهمیت نمیده کارهاش چقدر مطابق میل خداست؟
متاسفانه خیلی از مذهبی نماها فکر میکنن خیلیم خوبن و کارشون درسته. اتفاقا همین تکبر کار شیطان هست، اصلا تکبر صفت شیطانیه دیگه، چون شیطانم متکبر شد که از خدا سرپیچی کرد.
حالا همه ما وقتی میگیم فلانی مذهبیه یا نیست، بیشتر رفتارش تو اجتماع و دنیای حقیقی رو بررسی کردیم، به نظرتون چقدر از ادمای مذهبی تو فضای مجازی هم مذهبین؟ چطور میشه که یه شخصی که بیرون با نامحرم میخواد صحبت کنه سرشو میندازه پایین و حجب و حیا داره، ولی تو فضای مجازی با نامحرم مثل رفیقش حرف میزنه؟ مثل همجنسش.
متاسفانه من هم دچار این غفلت شدم. اصلا فکر میکردم دختر خوب مذهبی بودن یعنی همین که چادر سر کنم، نماز بخونم، مسجد که میرم یعنی دیگه خیلیی کارم درسته، نامحرم هم دیدم سعی کنم خشک و کوتاه حرف بزنم. اما وقتی میام تو مجازی، چی میشه که خیلی حریم ها از بین میره؟ چی میشه همون حرفی که تو مجازی با نامحرم میزنم رو، عمرا بتونم در حضورش بزنم؟
نمیدونم چرا ما تو فضای مجازی حدود رو فراموش میکنیم. شاید چون طرف مقابل مون رو نمیبینیم. ولی در هر صورت باید رعایت کنیم دیگه، پشت اون گوشی، همون نامحرمی نشسته که بیرون میبینیش، یکسان رفتار میکنی باهاشون؟
خیلی مضحک نیست آدم نمازش رو بخونه جانماز رو بذاره سر جاش، بعد بیاد تو پی وی با نامحرم صحبت غیرضروری کنه؟ مضحک نیست بریم عزاداری امام حسین، بعد بیایم تو مجازی شکلک گل و خنده اینا بدیم به نامحرم؟ مضحک نیست بیرون چادر سر کنیم رو بگیریم، بعد بیایم تو مجازی دلبرانه صحبت کنیم با نامحرم؟ یا حرفی بزنیم که حریم مون بشکنه؟
چقدر ما غافلیم، بخدا خیلی غافلیم. چقدر ما درگیر زندگی روزمره شدیم، درگیر این دنیا، انقدری که فراموش کردیم یکی اون بالا هست، فراموش کردیم آخرتی هست، فراموش کردیم قراره تک تک و ریز به ریز اعمال مون حساب رسی شن، فراموش کردیم مرگ هرلحظه ممکنه سراغ مون بیاد.
چطوری به حضرت زهرا توسل میکنیم ولی حاضر نیستیم باب میل ایشون رفتار کنیم؟ چطور فقط وقتی کارمون گیره میره سراغ امام ها و پیامبر و خدا؟ من که نمیگم کامل ادم درست و خوبی باشیم، ولی تلاش چی؟ تلاش میکنیم؟ چقدر داریم تلاش میکنیم؟ چقدر داریم نفس مون رو کنترل میکنیم و چقدر سهل انگاریم؟
دوست داستم این پست رو بنویسم تا اول احوالات درونیم رو باهاتون به اشتراک بذارم، و هم تلنگری برای همه مون باشه، البته من در حدی نیستم که بخوام از این تلنگرا بزنم چون خودم خیلی خیلی کار دارم هنوز. و یه نفر وقتی میتونه کسی دیگه رو از کاری منع کنه که اول خودش اون رو انجام نده، چون ما از رفتار ادما درس میگیریم نه حرف هاشون.
اهان راستی، همیشه تصورم از دخترا و پسرای مذهبی این بود که خیلی مقید و بدون گناه هستن و این ماییم که داریم به قهقرا میریم. ولی وقتی یه کم وارد این فضا شدم دیدم نه، حتی همون به ظاهر خیلی مذهبی هاش هم کلی اشکال میتونن داشته باشن. این تصور اشتباهی بود که من داشتم و طبق ظاهر قضاوت میکردم.
حدیث از پیامبر اکرم:
هر کس با نامحرم شوخی کند، در مقابل هر کلمه حرامی که به او گفته است، هزار سال حبس خواهد شد.
معنی دیگرش:
هرکس با غیر همسر خویش شوخی و مزاح کند به اندازه هر کلمه ای که در دنیا سخن گفته باشد، خداوند هزار سال او را در زندان دوزخ نگاه خواهد داشت.
آقا أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام):
اختلاط و گفتگو مردان با زنان نامحرم سبب نزول بلا و بدبختی خواهد شد، و دل‌ها را منحرف می‌سازد.
امام باقر (علیه‌السلام):
سخن گفتن با زن نامحرم، از دام‌های شیطان است.
علت سلام نکردن حضرت علی به زنان جوان👇🏻
