گاهی ما آدم ها فکر میکنیم چون به خیال خودمون آدم خوبی هستیم، پس نباید هیچ اتفاق بدی برامون بیفته و همیشه همه چیز گل و بلبل باشه. مثلا شاید خیلی افراد اینطوری فکر کنن که خدایا من که نماز میخونم، روزه میگیرم، مسجد و هیات و حرم میرم، دارم کمتر گناه میکنم، به آدم فقیر یه کم پول کمک کردم، خدایا پس چرا این فلان کار منو راه نمیندازی؟ یا چرا این اتفاق بد برای من افتاد؟ یا هزاران انتظار و توقع دیگه...یا بعضیا میگن خدایا ما که به کسی بد نکردیم، پس چرا فلان بلا سرمون اومد؟
خلاصه هرچی، من خودم تا قبل اینکه این پیام "منت دین داری مون رو سر خدا نذاریم" تو یه کانال ندیده بودم، همش از خدا توقع داشتم. منت نماز خوندن، حجاب داشتن و حتی زیارت حضرت عبدالعظیم رفتن و یه کمک کوچیک به کسی کردن رو سر خدا میذاشتم!!! میگفتم خدایا من جه بنده خوبی ام نه؟ میدونم به خاطر این کارام حتما مثلا فلان کمک رو بهم میکنی!! یا پیش خودم میگفتم آخ جون چقدر پیش خدا عزیز شدم...خب درسته عزیز که میشیم با انجام کار خوب و وظایف مون، ولی نباید مغرور بشیم به خودمون، نباید انتظار داشته باشیم.
من به خاطر خودم دارم این کارارو میکنم، برای عاقبت خودم نماز میخونم برای آخرتم حجاب رعایت میکنم. اصلا یکی از دوستان ویرگولی بودن تو یه کامنت که فکر کنم گفتن ما انسان های خودخواهی هستیم که به واجبات دینی مون و چیزایی که اسلام گفته عمل میکنیم. چون به فکر خودمون و آخرتمون هستیم. پس نباید منت انجام واجبات و وظایف مون رو سر خدا بذاریم و فکر کنیم خببب، من که نماز میخونم دیگه نباید مریض بشم! نباید کسی کلاهمو برداره! نباید مورد ظلم قرار بگیرم! نباید شکست بخورم. کجا خدا چنین وعده ای به ما داده؟ تو برای خودت میکنی این کارارو، مثل ورزشکاری که برای تناسب اندام و سلامتیش ورزش میکنه.
۲۶ اردیبهشت ٠۲
