اینکه محیط می‌تواند بر نتیجه کار اثر بگذارد امری پذیرفته است. اکوسیستم‌های استارتاپی تلاش می‌کنند با ایجاد صنعتی پایدار و قوانین حمایت‌گرانه شرایط راه‌اندازی و رشد استارتاپ‌ها را فراهم کنند. پذیرش نوآوری از سمت اکوسیستم و راهکارهای ثبات‌بخشی به کسب‌وکارها می‌تواند سرعت رشد آنها را افزایش دهد. در مقابل قوانین مالیاتی و اداری و ساختارهای سنتی می‌تواند سرعت را کاهش داده یا حرکت را متوقف سازد. روش‌های مختلفی برای معرفی اکوسیستم‌ها و کشورهای پذیرای استارتاپ‌ها و مناسب برای کسب‌وکار وجود دارد و هر ساله لیست‌های متنوعی از آنها با توجه به شاخص‌های مختلف اعلام می‌گردد. ایران نیز به عنوان کشوری که تازه در این مسیر شروع به فعالیت کرده است بستر مناسبی برای راه‌اندازی و فعالیت است هرچند هنوز قوانین در این زمینه شفاف نیستند و سرمایه‌گذاری در مقیاس جهانی در اکوسیستم ایران وجود ندارد.
در تازه‌ترین فهرستی که نشریه فوربس (forbes) منتشر کرده است سهولت جذب سرمایه در اقتصاد به عنوان شاخص اصلی در نظر گرفته شده است. در این رتبه‌بندی انگلستان رتبه اول، نیوزلند دوم و هلند سوم است. ایران از میان ۱۳۹ کشور در رتبه ۱۰۰ (۲۷ پله بهبود) قرار دارد. این نشان می‌دهد در شاخص‌هایی همچون نوآوری، تکنولوی، زیرساخت‌های کسب‌وکار و حمایت از سرمایه‌گذاری، ایران در شرایط بهتری قرار گرفته است.
بیزینس اینسایدر (business insider) لیست دیگری را با بررسی ۸۰ کشور دنیا و بر مبنای شاخصی‌هایی همچون قوانین تجارت آزاد، کیفیت زندگی و سطح دانش انجام داده است و بر این مبنا آلمان را به عنوان بهشت کارآفرینی و ژاپن و آمریکا را در جایگاه‌های بعدی قرار داده است. آلمان به دلیل زیرساخت‌های پیشرفته و شفافیت در شیوه‌های سرمایه‌گذاری و کسب‌وکار در این رتبه قرار گرفته است.
در گزارش دیگری که استارتاپ جینوم (Startup Genome) منتشر کرده است براساس شاخص‌های سرمایه‌گذاری مالی، میزان اتصال به جامعه جهانی، نیروی مستعد متخصص، تجربه راه‌اندازی یا شکل‌گیری استارتاپ، میزان جذب منابع و میزاین اتصال به بازارهای جهانی میزان آمادگی شهرهای مختلف برای شکل‌گیری و راه‌اندازی استارتاپ‌ها را سنجیده شده است. در این گزارش سیلیکون ولی در جایگاه نخست و شهر نیویورک و لندن در جایگاه‌های بعدی قرار دارند.
در گزارش ولیوئر (valuer.ai) سه شهر برتر استارتاپی سنگاپور، هلسینکی (فنلاند) و سان‌فرانسیسکو (ایالات متحده آمریکا) هستند. شاخص‌های سنجش مهارت‌های ارتباط جهانی، فرهنگ، زیرساخت‌ها، منابع و استعدادها و بازار ایجاد شده بوده است.
