ارزهای رمزگذاری (Cryptocurrency) شده نوع جدیدی از ارزها هستند که در دنیای واقعی وجود ندارند. یعنی پولی که فرم فیزیکی ندارد و برای تبادل بهتر و حذف واسطه‌ها طراحی شده است. این ارزها بر روی تکنولوژی زنجیره بلوکی (blockchain) توسعه یافته‌اند و می‌توانند قابل پیگیری و بسیار امن باشند. فناوری زنجیره بلوکی یک پایگاه داده توزیع‌شده در سطح جهانی است که به طور مستمر اطلاعات هر مرحله خود را ضبط و مانند یک کتابخانه عظیم دیجیتالی عمل می‌کند. این زنجیره سوابق تراکنش‌ها را به صورتی بهم پیوسته ذخیره می‌کند. دسترسی عمومی که به صورت همزمان داده‌هایی را برای کاربران متعدد ثبت و اصلاح می‌کند سبب می‌شود در هر مرحله امکان اشتباه از بین برود و کل زنجیره فسادناپذیر شود.
از ویژگی‌های مهم ارزهای دیجیتال می‌توان به غیرمتمرکز بودن، بدون مالک بودن و امنیت آنها اشاره کرد. هک یا متوقف کردن این ارزها ممکن نیست و هر کسی در هر جایی از جهان می‌تواند آنها را ماین کند. ارزهای دیجیتال با مفهوم کیف‌پول (wallet) در ارتباط مستقیم هستند. کیف پول‌ها دو دسته گرم و سرد هستند که کیف‌پول گرم به معنای کیفی است که به اینترنت متصل و آنلاین است و کیف پول سرد به صورت آفلاین استفاده می‌شود و برای نگهداری مبالغ هنگفت گزینه مناسب‌تری است. در این کیف‌پول‌ها هیچ پولی ذخیره نمی‌شود بلکه واسطی میان شبکه ارز دیجیتال و کاربر هستند.
مشهورترین ارزهای دیجیتالی عبارتند از
بیت‌کوین: اولین ارز دیجیتالی ارائه شده است و از سال ۲۰۰۹ در جهان بوجود آمده و ارزش بازار آن حدود ۷۰ میلیارد دلار است.
اتریوم: ارز دیجتالی پیچیده‌تری است که بر روی ساختار بلاک‌چین خودش (که به بلاک‌چین دوم معروف است) توسعه داده شده و این شبکه بلوکی بجز ارز قراردادهای هوشمند غیرمتمرکز را بر روی خود پشتیبانی می‌کند. این ارز در سال ۲۰۱۵ توسعه یافته است.
ریپل: ارز دیجیتالی ارائه شده برای تراکنش‌ها با ظرفیت بالاست که در سال ۲۰۱۲ توسعه یافته است.
این مطلب در روزنامه جام‌جم: magiran.com/n3779350
