تقویم رقم می خورد و این روز برای من بهانه ای می شود که بنویسم آنچه را که در وجودم روحم را تسخیر کرده است.
من مینوسم و توباور کن این صدا را که از دل دختری بر آمده است تا رگه های صدای فروغ و پروین و شهرزاده و ... تا ابد امتداد یابد ...
مینویسم که بشنود قانون و عدالت صدای جسارت دختری را که هربار بر علیه امیال و آرزوهایش حکم صادر کرده است.
من یک دخترم صدای دختری از تبار تابستان را میشنوید که صدای هم نوعش شده است،دختری که از نوشته هایش دست نمیکشد مانند تابستانی که در عطش کوتاه نمی آید حس میکنم برای همین است که تقویم در این روزهای گرم به نام ما رقم خورده است.
جسممان اگر چه دختر است روحمان مَرد پرورده است انقدر که ما خواستیم و جنگیده ایم و نشده است تنها به جرم دختر بودنمان،مَرد ساخته ایم اما دختر زاده شده و مانده ایم تا به اثبات برسانیم از همان کودکی قدرت مادر بودن را داشته ایم از همان روزهای لالایی خواندن برای عروسک های بچگی هایمان.
دختریم تا به رخ بکشیم دنیای رنگارنگمان و بفهمانیم دنیا فقط سفید و سیاه و خاکستری نیست.
دختریم تا شهامت را قلمداد کنیم در عشق که آیدا باشیم و شاملو بسازیم شاید هم شیرین باشیم و خسرو بسازیم یااا لیلی باشیم و مجنون بسازیم،دختریم تا جهان نیمی از قصه های قشنگش را با وجود ما فخر بفروشد.
دختریم که با تمام جفاهایی که به ما شد نقش همسر و مادر را
برای تئاتر زندگی بازی کنیم که با وضوح به قاب بکشیم کلمه ی قدرت،شجاعت،جرعت،جسارت،گذشت و بالندگی را ...
به قلم نگین نوربخش✍
