پس از تجربهی آخرین محل کارم، به این نتیجه رسیدم که در برخی شرکتها، بهویژه سازمانهای بزرگ با ظاهری خانوادگی و پر از شعارهای انگیزشی، هرچه حرفهایتر، متعهدتر و صادقتر باشی، کمتر دیده میشوی — و گاهی حتی نادیده گرفته میشوی.
در چنین محیطهایی، آنچه در عمل ارزشمند شمرده میشود نه شایستگی واقعی، بلکه مهارت در نمایش، بازیهای پنهان و روابط پشت پرده است.
این تجربه با تمام تلخیاش برایم یک حقیقت روشن را آشکار کرد:
من نه زمان چنین بازیهایی را دارم، نه تمایلی به سازگاری با آنها.
ترجیح میدهم در محیطی فعالیت کنم که در آن صداقت، مسئولیتپذیری و کیفیت واقعی کار، بهراستی دیده و ارج نهاده شود.
شما چطور؟ در مسیر حرفهای خود با چنین فضایی روبهرو شدهاید؟ چه تصمیمی گرفتید؟
نگین سیدزاده
Tools
