* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای زندگی میکنی که گویا نخواھی مرد زیرا اگر مرگ را باور کرده بودی ھرگز ناراحت نمی شدی.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای سخن می گوئی که گویا ھمه چیز را میدانی زیرا اگر ھمه چیز را میدانستی خاموش می شدی.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای عمل میکنی که گویا از نتیجه عملت آگاھی زیرا اگر آگاه می بودی ھرگز کاری نمی کردی.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای راه می روی که گویا پدران و مادران خود را در زیر پاھایت لگد میکنی.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای میخوابی که گویا مطمئن ھستی که بیدار خواھی شد اگر مطمئن نبودی ھرگز نمی خوابیدی.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای غذا می خوری که گویا در حلال بودنش تردیدی نداری اگر تردیدی می داشتی شکمت را سیر
نمی کردی.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای ھستی که گویا خود خالق خویشتنی.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای دروغ می گوئی که گویا راستی وجود ندارد و تو تنها راستگوی عالمی.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای دیگران را سرزنش می کنی که
گویا خود قدیسی کامل وعلامه مطلقی.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای می خندی که گویا عذابهائی که می کشی جملگی برحق است.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای تھمت میزنی که گویا خود از آن اتهام مبرائی.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای نماز می خوانی که گویا مخاطب تو از تو احمق تراست.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای مردم را می فریبی که گویا فقط توئی که فریب را کشف نموده ای.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای مردم را موعظه می کنی که گویا کسی تو را نمی شناسد.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای خود را فریب می دھی که گویا نابغه ای منحصر بفرد ھستی.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای خود را مظلوم نشان میدھی که گویا خودت نیز باور میکنی.
١٢٣
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای خیانت می کنی که گویا ایثار میکنی و مستوجب سپاسی.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای نفس کشیدنت را بهدر میدھی و شتابان تنفس می کنی که گویا شمارش شده نیست.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای بازی می کنی که گویا فقط برای بازی کردن آفریده شده ای.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای از خدا سخن می گوئی که گویا او را از خودت ھم بهتر می شناسی.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای «من» و «من» می کنی که گویا خود من ھستی.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای خود را به تجاھل می زنی که گویا دلقکی بسیار جدی و بزرگواری.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای فیلمی را تماشا می کنی که گویا واقعیت ھا مخلوق آن فیلم ھستند.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای به دیگران می نگری که گویا ھمه از حق تو حیات و ھستی یافته اند.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای برگناھان خود فخر می کنی که گویا تو نخستین کسی ھستی که این شهامت را یافته ای.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای خود را رسوا می سازی که گویا ھنری بدیع است.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای کفر خود را لباس ایمان می پوشانی که گویا ابلیس مرید تو بوده است.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای فحشای خود را لباس بی ریائی می پوشانی که گویا مستوجب پاداشی.
* ای فرزند آدم و حوا !
به گونه ای خود را می فروشی و تباه می کنی که شیطان بتو جایزه میدھد : جایزه نوبل و اسکار و.....
