تکبّر:
...غرور که علّت کبر و تکبّر است به معنای مشتبه شدن امری می باشد
مثل اینکه شما به کسی مقامی یا هدیه ای بدهی و او بزودی از یادش برود که از جانب شما بوده و خیال کند که از ازل ،مال خودش بوده است و هرگاه هم که شما را ببیند و به یاد آورد یا به یادش آورید ،آنگاه به شما کفران کند و فخر نماید و اصلا چشم دیدن شما را نداشته باشد.
این دقیقا غرور است که حاصل خود-فریبی می باشد و نتیجه نزدیکی شیطان به انسان است که او را دچار نسیان نسبت به وجود خویش می کند.
باطل بودن تکبّر آدمی از این روست که هرگز هیچکدام از ادّعاهایش را نمی تواند اثبات کند و واقعیّت بخشد.
پس از خودش وجود و اراده ای ندارد و وجود و اراده اش و کبرش،از آن خداست و او از آن خود پنداشته است....
منبع:کتاب قرآن الساعه،صفحه 2
منبع: کتاب قرآن الساعه، صفحه 251،اثر استاد علی اکبر خانجانی
