أَتَأۡمُرُونَ ٱلنَّاسَ بِٱلبِرِّ وَتَنسَوۡنَ أَنفُسَكُمۡ وَأَنتُمۡ تَتلُونَ ٱلۡكِتَٰبَۚ أَفَلَا تَعقِلُونَ (سوره بقره 44)
"چگونه است که مردم را به وارستگی امر می کنید و خودتان را فراموش می کنید؟ حال آنکه کتاب را تلاوت می کنید ،پس چرا تعقل نمی کنید"
در این آیه آشکارا درک می کنیم که کسی که پنداشته است که مأمور و وکیل مردم است و بایستی دیگران را بهر طریقی که شده خوشبخت نماید دال بر این واقعیت است که اصلاً خودش را فراموش نموده و خودش غرق در بدبختی و جل و کفر است ،پس طبیعی است که چنین کسی به دیگران هم جز ظلم نمی تواند کرد:
به خانواده و فامیل و دوستان و همه روابط اجتماعی.
بدین ترتیب می توان گفت که
همه ایدئولوژیهائی که خود را منجی بشریت می دانند و همه افراد و گروههائی که خود را وکیل و وصی و عامل خوشبختی و سعادت و هدایت مردم می پندارند،در نسیان بسر می برند یعنی دیوانه اند و
خودشان بیش از هر کسی محتاج نجات می باشند و بیش از هر کسی در گمراهی بسر می برند.
از کتاب عین الیقین صفحه 208 اثر استاد علی اکبر خانجانی
