775-دیوانه نشد کسی الّا اینکه پول ایثار کرد تا عاطفه بخرد.
و جنایتکار نشد کسی الّا اینکه پنداشت موردِ ایثار دیگری واقع شده است.
اگر ایثار به معنای فداکردنِ هستیِ خویش است و نه فدا کردنِ نیستی خویش، و اگر هستی همان جاودانگی و خدائیّت است
پس من امروزه تنها ایثارگر روی زمینم که از خدائیّت خود گذشتم و انسان بودن را برگزیدم و با این ایثار که از خودم و در خودم و برایِ خودم بود از هستی نیز فراتر رفتم و لذا از خدا و خلایق کمترین طلبی ندارم.
کسی که نمی خواهد همانی باشد که هست،متوسّل به ابلیسِ ایثار می شود
واینگونه است که منافق و دیوانه و جنایتکار می شود.
بدین ترتیب من بنیاد نازِ کهن را که گندش درآمده بود برکندم و نازِ نو را بنا نهادم.
ناز فنّی را نابود ساختم و نازِ فنا را پی افکندم.
نازی که می خواست حیوانیّت را ایثار کند تا خدا شود ،ولی شیطان شد.
ولی نازِ من ایثار خداست تا سر حدّ انسان.
بدین گونه بود که افسانه اخلاق را از آغاز تا پایان جاری ساختم و طومار عاطفه و دانش و فنّ و جانماز را پیچیدم و انسان را آزاد ساختم و زمان را در او به پایان رسانیدم و او را در آخرالزمانش مستقرّ ساختم و روی در روی خدا قرار دادم تا انتخاب کند.
بین خدا بودن و انسان بودن:بین هستی و نیستی:بین آنچه که هست و آنچه که باید باشد...
منبع:کتاب هستیِ بایستی صفحه 63 اثر استاد علی اکبر خانجانی
دانلود کتاب کامل بصورت رایگان از لینک زیر:
