کتاب "خداشناسی امامیه" که شرح حقیقت همه اسماء و افعال و صفات و ضمایر الهی در قرآن کریم است
و کتاب "دعای ظهور امام زمان" که دعای ظهور کلیه این اسماء است
و این کتاب حاضر (حدیث وجود) به عنوان واقعه ای واحد بوده است که بهتر است همزمان و متعاقباً و همچون واقعه ای واحد مدنظر و مطالعه قرار گیرد.
این سه کتاب را می توان همچون معرفت شناسی و ایدئولوژی اسلام محمدی و مذهب امامیه در آخرالزمان تلقی نمود که سائر آثار ماقبل از آن به مثابه تدارک این سه اثر محسوب می گردند.
زیرا مجموعه آثار ما، سیری واحد در جستجوی حقیقت است و حق واحدی را جستجو می کند و برای خود اینجانب به مثابه منازل و نردبان سلوک و تعالی بوده و در جریان تألیفشان آفریده شده ام زیرا آفرینش جدید انسان چیزی جز تعلیم قرآن و بیان نیست.
این مجموعه آثار ثبت سرگذشت آفرینش یک انسان در لحظه به لحظه وقوع آن است و نه حتّی لحظه ای بعد از وقوعشان!
پس این مجموعه آثار واضح ترین آئینه "واقعه" در "الساعه" است و براستی حدیث وجود است در حین حادثه!
پس عین حکمت واقعه و واقعه حکمت است.
و این همان بیان نزول ذکر و وقوع این نزول است:
"ما ذکر را بهمراه حجت ها و کتبی بر تو نازل کردیم تا حق هر آنچه که بر مردمان نازل شده را برایشان بیان کنی تا شاید تفکّر کنند." نحل44-
و بدان که کل سیر غیبت هزار و دویست ساله امام زمان عین راز ظهور اوست از غیر او در جستجوگران حق وجود!
در آئینه غیب اوست که وجود حادث می گردد و حکمت وجود، واقع می گردد.
غیبتش، ظهور اهل #حق است و ظهورش، فنای اهل حق!
و این دیالکتیک غیب و شهود یا غیبت و ظهور است.
پس اگر در غیبتش، ظهور نیافتی بدان که در ظهورش حضور نخواهی داشت!
پس ظهورش را دریاب که جهان در ظهور اوست که این سان منقلب و در قیامت است.
و آنانکه در سودای ظهور فیزیکی و شخصی و نژادی او هستند هرگز او را دیدار و درک نخواهند کرد همانطور که خود در خطبه سباسب می فرماید:
"زین بعد ابداً کسی مرا نخواهد دید!"
پس باید #ظهور و حضورش را در تجلیات و وقایع قرآنی و #عرفانی دریافت نه هیکلش را، که نور را نمی توان با چشم خاکی دیدار نمود الّا در #رویاهای صادقه و صالحه و با چشم نوری جان که به نور #حکمت و #عرفان حق و قُرۀ قرآنی بینا شده است. پس این حکمت و معارف، چشم جویندگانش را به دیدارش بینا می سازد...
