عذابی بنام نفاق
چرا آدمی با خود چنین خیانتی می‌کند و دین و ایمان خود را به مفت می‌فروشد؟ زیرا آنکه طعم ایمان چشید دیگر با ارزشهای کافرانه لذتی نمی‌برد و این همان خسران در دو دنیاست.
بازگشت دوباره به کفر عذاب حق نشناسی در قبال نعمات خداست و حق مؤمنان را ادا نکردن. هیچکس به خودی خود ایمان نمی‌یابد الا بواسطه یک مؤمن دیگری به مثابه امام هدایت.
ولی آنکه حق امام را ادا نمی‌کند و در قبال او کفر می‌ورزد و اطاعت نمی‌کند، کوس انالحق می‌زند و حق دوستی در دین را نادیده می‌انگارد، بتدریج در عرصه ایمان بی‌قرار می‌شود و ارتباط معنوی خود با مؤمنان را از دست می‌دهد و در انزوا و قحطی عاطفی قرار گرفته و بتدریج روی به کافران و فاسقان می‌کند و این سرآغاز نفاق است.
مدتی بین کافران و مؤمنان در تردد است و با هر یک می‌گوید که من با شما هستم و بر علیه آن جناح دیگر سخن می‌گوید.
ولی نهایتاً امکان ارتباط با مؤمنان را از دست داده و به دام کافران اسیر می‌شود و راه بازگشت نمی‌یابد.
🍀 دائرةالمعارف عرفانی جلد دوم ص۹۷ تالیف استاد علی اکبر خانجانی
