جولیوس رابرت اوپنهایمر در 22 آوریل 1904 در شهر نیویورک متولد شد. او از دوران جوانی هوش و اشتیاق استثنایی به علم از خود نشان داد. اوپنهایمر در دانشگاه هاروارد تحصیل کرد و در آنجا تحت راهنمایی دانشمندان برجسته ای مانند پرسی بریجمن تحصیل کرد و در معرض اکتشافات انقلابی مکانیک کوانتومی قرار گرفت. اوپنهایمر پس از اتمام دکترای خود در رشته فیزیک نظری در دانشگاه گوتینگن آلمان، به ایالات متحده بازگشت و به عنوان استاد دانشگاه کالیفرنیا در برکلی پیوست. در آنجا، او کمک های قابل توجهی به مکانیک کوانتومی و نظریه میدان کوانتومی کرد و به دلیل بینش های درخشان و تحقیقات اصلی خود به رسمیت شناخته شد. جمله معروف اوپنهایمر درباره پروژه منهتن:
اکنون من به مرگ تبدیل شدم، ویرانگر دنیاها
رابرت اوپنهایمر به عنوان رهبر علمی پروژه منهتن نقشی اساسی و ضروری در توسعه بمب اتمی ایفا کرد. مشارکت های او را می توان به شرح زیر خلاصه کرد:
رهبری علمی و جمع کردن افراد: اوپنهایمر به دلیل شهرتش به عنوان یکی از درخشان ترین فیزیکدانان زمان خود، در سال 1942 به عنوان مدیر علمی پروژه منهتن منصوب شد. مدیریت تمام جنبه‌های علمی پروژه منهتن بر عهده این فرد بوده است. اوپنهایمر همچنین به عنوان رئیس پروژه، نقش کلیدی در گردآوری تیمی از دانشمندان برجسته از سراسر جهان ایفا کرد. من برخی از بهترین ذهن ها در فیزیک را انتخاب کرده ام، از جمله انریکو فرمی، ریچارد فاینمن، و دیگران که سهم قابل توجهی در موفقیت پروژه داشتند.
بینش نظری: تخصص اوپنهایمر در فیزیک نظری در هدایت درک تیم از علم پیچیده پشت شکافت هسته‌ای و رفتار ذرات اتمی ضروری بود. بینش او در غلبه بر چالش های علمی و ایجاد یک مبنای نظری برای طراحی بمب بسیار مفید بود. احتمالا داستان مکالمات وی با آلبرت اینشتین را شنیده باشید.
انتخاب مکان مناسب: اوپنهایمر در انتخاب مکان برای تحقیقات اولیه و امکانات آزمایش شرکت داشت. لوس آلاموس، نیومکزیکو، به عنوان محل اصلی آزمایشگاهی که در آن طراحی و توسعه بمب انجام شد، انتخاب شد. پروژه منهتن یک کار عظیم بود که شامل چندین تاسیسات و تیم ها در سراسر ایالات متحده بود و رهبری اوپنهایمر همچنین همکاری موثر بین این گروه ها را تضمین کرد.
