تانکر فلزی که با نام مخزن گالوانیزه نیز شناخته می شود، برای نگهداری و ذخیره سازی انواع مایعات ماند آب، الکل و... بکار می رود و از ورقه های فولادی، استیل یا گالوانیزه ساخته می شود. این نوع مخزن ها مقاومت بالایی در برابر خوردگی و پوسیدگی دارند و به دلیل داشتن شکل های متنوع در مکان های مختلفی قابل استفاده هستند.
تانکرهای پلاستیکی نیز از جنس مواد پلی اتیلنی بوده و به همین دلیل برای نگهداری از آب بسیار مناسب هستد. این نوع مخزن ها تنوع بالایی در طرح و حجم دارند و می توانند به خوبی پاسخگوی نیاز افراد باشند. انواع مختلف این منبع ها به صورت افقی، عمودی، قیفی، مکعبی، بیضی و... می باشند.
اگرچه تانکرهای فلزی و پلاستیکی هر دو برای ذخیره سازی آب مناسب هستند، اما هر یک ویژگی هایی دارند که باعث می شوند در برخی مکان ها با شرایط خاص، بهتر عمل کنند. در این بخش به بررسی این ویژگی ها می پردازیم:
جابجایی تانکرهای آبی که از جنس پلی اتیلن تولید می شوند، به مراتب راحت تر از تانکرهای فلزی است. به عنوان مثال، دو تانکر آب 500 لیتری را تصور کنید که یکی پلاستیکی و دیگری فلزی باشد. وزن تانکر پلاستیکی به حدی است که یک کارگر می تواند آن را به آسانی جابجا کند اما وزن تانکر فلزی ممکن است به 100 کیلوگرم یا حتی بیشتر برسد. پس اگر یکی از معیارهای شما برای تهیه تانکر آب وزن کم است، تانکر پلاستیکی پیشنهاد مناسب تری است.
برای نصب مخزن فلزی به بستر بتنی محکم نیاز است اما مخزن پلاستیکی را می توان روی بسترهای شنی یا در حفره های زیرزمینی نصب کرد؛ همچنین اتصال قطعات جانبی روی مخزن پلی اتیلن بسیار راحت تر از مخزن فلزی است.
تنوع مخزن های پلاستیکی در ابعاد و حجم چندین برابر منبع های آب فلزی است. معمولا مخزن های پلی اتیلنی را به شکل استوانه ای و افقی تولید می کنند اما با توجه به نیاز مشتری، انواع کتابی، زیر پله ای، قیفی و عمودی آن نیز وجود دارد. بیشتر مخزن های فلزی، استوانه ای هستند.
در شرایط یکسان مقاومت و طول عمر مخزن های فلزی بسیار بیشتر از مخزن های پلاستیکی است؛ به طوری که مخزن های پلی اتیلن معمولی حداکثر تا 25 سال عمر می کنند؛ اما مخزن های فلزی کمترین میزان طول عمرشان 25 سال است. البته عوامل زیادی مانند شرایط نگهداری و ویژگی های مایع داخل تانکر در طول عمر مفید آن نقش دارند.
در تولید برخی از مخزن های پلاستیکی از تکنیک های تثبیت UV استفاده شده است که باعث افزایش چند برابری مقاومت تانکر می شوند و طول عمر آن افزایش می دهند. البته با این وجود، باز هم این نوع مخزن ها در برابر ضربات مکانیکی قوی، از مقاومت کمی برخوردار هستند.
در صورتی که از مخزن های فلزی استفاده می کنید، باید هر چند وقت یک بار عمل نظافت و تجدید لایه گالوانیزه را انجام دهید تا کیفیت آب درون آن دچار افت نشده و طول عمر آن نیز افزایش یابد. در مخزن های پلی اتیلنی، نیازی به این مراقبت دوره ای نیست؛ زیرا این نوع تانکرها دچار خوردگی یا زنگ زدگی نمی شوند.
در ساخت تانکرهای فلزی از چند لایه پوشش مقاوم استفاده می شود تا علاوه بر پیشگیری از خوردگی، از ورود فلز روی موجود در ورق گالوانیزه به آب نیز جلوگیری شود. اگر در این فرایند تمامی استانداردها رعایت شوند و پیچ ها و پرچ ها از کیفیت بالایی برخوردار باشند، کیفیت آب در تانکرهای فلزی به خوبی حفظ خواهد شد. در غیر این صورت ممکن است مقادیری از فلزات مضر مانند سرب وارد آب شده و آن را آلوده کنند. از طرف دیگر تانکر فلزی رسانایی بالایی نسبت به گرما دارد و حرارت زیاد هم می تواند منجر به کاهش کیفیت آب شود.
تانکرهای پلاستیکی گزینه های مناسب تری برای ذخیره طولانی مدت آب هستند. در برخی از این تانکرها از مهارکننده های UV استفاده شده است (این تانکرها با نام مخزن ضدجلبک شناخته می شوند) تا مانع از رشد جلبک در آب شوند. مخزن های پلاستیکی سه لایه آنتی باکتریال نیز از رشد انواع باکتری ها و جلبک ها درون فضای تانکر جلوگیری می کنند.
تولید تانکرهای پلاستیکی در ظرفیت های زیر 30000 لیتر انجام می شود. برای ذخیره آب تا حجم 50000 گالن، این تانکرها به صرفه تر هستند. ظرفیت تانکرهای فلزی بسیار بیشتر از تانکرهای پلی اتیلن است. این مخزن ها قابلیت ذخیره مایعات تا حداکثر 250000 لیتر را دارند و در صورتی که به مخزنی با حجم بیشتر نیاز باشد، می توان در محل نصب به وسیله ورق های فولادی و قطعات جانبی، مخزن مورد نظر را تولید کرد.
به دلیل استفاده از مواد اولیه کمتر و ارزان تر در ساخت تانکرهای پلاستیکی و پروسه تولید و نصب ساده تر، قیمت تانکرهای پلاستیکی تقریبا نصف تانکرهای فلزی است.
نکته دیگری که در رابطه با تانکرهای پلاستیکی وجود دارد، این است که این نوع تانکرها به صورت یک دست ساخته می شوند و درز یا سوراخی در بدنه آن ها وجود ندارد. برای تولید تانکرهای فلزی از تعدادی ورقه گالوانیزه استفاده می شود که در فرایند جوشکاری به همدیگر متصل می شوند. این عمل موجب تخریب لایه گالوانیزه در محل اتصال دو ورق شده و پس از اولین آبگیری، تانکر از همان محل دچار خوردگی و زنگ زدن خواهد شد. به مرور زمان، این سوراخ بزرگ تر شده و نشت آب را به همراه خواهد داشت؛ در نتیجه از لحاظ عدم نشت آب، تانکر پلاستیکی بهتر است.
برای اینکه بتوانیم به خوبی به این سوال که "تانکر فلزی بهتر است یا پلاستیکی؟" پاسخ دهیم، باید اطلاعات خوبی درباره ویژگی های هر کدام از این مخزن ها داشته باشیم. اگر پس از خواندن این مطلب، هنوز هم با سوالاتی در این باره مواجه هستید، آن ها را در قسمت نظرات با همکاران ما در میان بگذارید.
سوالات متداول
