به سمت تخت نیمه مرتبم میرم تا مرتبش کنم که چشمک سبز گوشی ام توجهمو جلب می کنه. بازش می کنم تا پیامکای جدیدو ببینم ... اولی، از درآمد میلیاردی، آن هم در یک ماه فقط با 11 قدم می گوید... شاید اگر خودِ سالِ پیش بودم، با اشتیاق بازش می کردم و میرفتم تو نخش تا ببینم چیه ولی نه ... نیستم... بی خیالش میشم و میرم سراغ پیامک دوم... جمع بندی کنکور در 24 ساعت موسسه ... از پیام ها خارج میشم و گوشی رو خاموش می کنم ...
جالبه! عجیبه! با خودم میگم چرا واقعا!؟ چرا ما اینقدر راحت طلب شدیم! چرا دنبال راحتی هستیم! تا کی نمی خوایم قبول کنیم دنیا، جای سختیه! تا کی می خوایم چشم مونو رو واقعیت ببندیم که بدون تلاش، بدون سختی نمیشه به چیزی رسید! نمیشه موفق شد! یه جای کار می لنگه!
چندبار باید گزیده بشیم تا قانع شیم همیشه راه میانبر راه درست نیست... راهی نیست که ما رو به چیزی که می خوایم برسونه.. چندبار!؟
آدمایی هم دیدم که تاوان دادن! شما هم حتما دیدین! کسایی که به خاطر درآمد سریع همونی هم که داشتن باختن! یا اون کنکوری هایی که گول این موسسه هایی که صبح تا شب کارشون اینه که راه میانبر بسازن و معرفی کنن رو خوردن ... جمع بندی سه پایه در 24 ساعت، جمع بندی زیست در فلان ساعت با فلان دبیر تضمینیِ تضمینی ... آره دوستان تضمینیه! شکست تو این راه تضمینیه!
نه که بگم بد باشه ها! نه! واسه کسی بده که اصل رو روی این میذاره... وگرنه این کنار چیزای دیگه بد که نیست خوبم هست! ولی بیاین تا دیر نشده بپذیریم، اینجا، این دنیا، جایِ سختی کشیدنه! بله همه مون زندگی ساده رو دوست داریم، اگه به زندگی ساده قانعید که خب حرفی نیست بیاین بشینیم کنار هم لذتشو ببریم! ولی اگه نه به سادگی قانع بشیم نه سختی رو بپذیریم، به هیچی نمی رسیم تهش، اینم تضمین می کنم!
خلاصه که حواسمون باشه گولِ بعضی از این میانبرا رو نخوریم!
