دانشمندان دریافتند که مصرف ماریجوانا (گل) به هیچ وجه موجب کاهش بهره هوشی IQ نمی شود.
شاید شنیده باشید که مصرف ماریجوانا موجب کاهش توانایی ذهنی یا خنگ شدن شود. در دهه 80 و 90 میلادی این گونه ادعاها درباره ماریجوانا بیشتر به گوش می خورد. در سال های اخیر نیز کم و بیش این گونه پیام ها به شکل ظریف تری به گوش می رسند.
نمونه بارز این طور ادعاها به مطالعه ای که در سال 2012 در دانشگاه دوک (Duke University) انجام شد باز می گردد که اظهار داشت مصرف سنگین و مداوم ماریجوانا با کاهش ضریب هوشی (IQ) در ارتباط است.
اما محققان دیگر، روش تحقیق در مطالعه فوق را مورد انتقاد قرار دادند. طبق مطالعه مرتبط دیگری در همان ژورنال، مشخص شد که مطالعه اصلی، تعدادی از عوامل مخرب نظیر مصرف سیگار و الکل، بیماری های روانی و وضعیت اجتماعی-اقتصادی که می توانند بر پیشرفت شناختی نیز تأثیر بگذارند را در نظر نگرفته است.
به تازگی دو گزارش جدید نیز ارتباط بین استفاده از ماری جوانا و ضریب هوشی را از دو زاویه بسیار متفاوت مورد ارزیابی قرار داده است.
یکی از این گزارش ها به بررسی زندگی 2235 نوجوان بریتانیایی بین سنین 8 تا 16 سال پرداخته و گزارش دیگر نیز به بررسی تفاوت بین دوقلوهای همسان آمریکایی پرداخته که یکی از آنها ماریجوانا مصرف کرده و دیگری نه.
با وجود اینکه این مطالعات از روش های مختلفی استفاده کردند اما هر دو به یک نتیجه رسیدند. هیچ شواهدی دال بر اینکه مصرف ماریجوانا (گل) منجر به کاهش ضریب هوشی می شود یافت نشد. در مطالعه نوجوانان بریتانیایی، محققان پس از تعدیل عوامل متعددی از قبیل سلامت مادران، سلامت روان و مصرف دیگر مواد مخدر، به این نتیجه رسیدند که "استفاده از ماریجوانا (شاهدانه) در سن 15 سالگی، منجر به نمرات IQ پایین تر وعملکرد تحصیلی ضعیفتر نوجوانان نشده است".
این یافته ها نشان می دهد که استفاده محدود از کانابیس توسط نوجوانان در گروه تحت بررسی، به خودی خود موجب اختلالات شناختی نمی شود.
با این وجود، آنها ارتباط مشخصی بین مصرف سیگار و عملکرد ضعیف آموزشی پیدا کرده اند، که مطابق با تحقیقات دیگری نیز است. اما محققان یک پیوند قوی بین استفاده از سیگار و ضریب هوشی (IQ) پیدا نکردند. نویسندگان این مقاله تأکید دارند که یافته های آن ها لزوما یافته های مطالعه دانشگاه دوک در سال 2012 را رد نمی کند. مطالعه دانشگاه دوک بر استفاده مدام و سنگین ماریجوانا در یک دوره نسبتا طولانی تمرکز داشته در حالی که این مطالعه به بررسی مصرف محدود نوجوانان پرداخته، در حالی که وابستگی مداوم به کانابیس ممکن است با کاهش مقدار IQ فرد در طول زندگی در ارتباط باشد اما استفاده از کانابیس به تنهایی منجر به کاهش ضریب هوشی IQ در بزرگسالی نمی شود.
اما محققان در مطالعه دوقلوهای همسان آمریکایی، نتایج محققان دانشگاه دوک را رد کرده اند. با بررسی روند زندگی دوقلوهای همسانی که یکی از آنها ماریجوانا مصرف کرده و دیگری مصرف نکرده، محققان دریافتند که آن هایی که ماریجوانا مصرف کرده اند نقص های شناختی بیشتری نسبت به افرادی که مصرف نمی کردند، نداشتند.
مقایسه دوقلوهای همسان ابزار قدرتمندی برای این نوع تجزیه و تحلیل است، زیرا آرایش ژنتیکی آنها تقریبا یکسان است و محیط زیست اولیه آنها تفاوتی با هم ندارد. این موضوع به طور خودکار، بسیاری از عوامل مخرب که می تواند باعث پیچیده شدن علت مشکل شود را کنترل می کند.
داده های جمع آوری شده از بررسی دوقلوهای همسان آمریکایی، یافته های محققان دانشگاه دوک را رد می کند چرا که محققان دانشگاه دوک ادعا کردند قرار گرفتن در معرض ماریجوانا در نوجوان موجب اختلال های شناختی – عصبی می شود.
اما از طرف دیگر چیزی که آمار نشان می دهد متفاوت است. آمار نشان می دهد که کودکان مبتلا به جمود فکری در مدارس متوسطه در مسیر استفاده از ماریجوانا قرار دارند. به عبارت دیگر، به جای اینکه ماریجوانا کمی از هوش کودکان کم کند، کودکان که بهره هوشی کمتری دارند و یا عملکرد ضعیفی در مدرسه دارند تمایل بیشتری به مصرف ماریجوانا دارند.
همچنین اگر ماریجوانا مسئول کاهش فرآیند شناختی باشد، باید انتظار داشته باشیم هر چه که فردی بیشتر ماریجوانا مصرف می کند، ضریب هوشی او بیشتر کاهش یابد. اما نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف سنگین ماریجوانا منجر به کاهش بیشتر ضریب هوشی نمی شود.
اما منظور ما این نیست که هر فردی می تواند هر قدر که بخواهد ماریجوانا و علف مصرف کند و هیچ نگرانی برای آثار منفی احتمالی نداشته باشد چرا که نمونه هایی از نتایج منفی جسمی و روانی در اثر مصرف سنگین ماریجوانا وجود دارد. برخی تحقیقات نشان می دهد که استفاده سنگین ماری جوانا خطر ابتلا به بیماری روان پریشی و خودکشی را افزایش می دهد. این خطرات در میان افرادی که در اوایل زندگی و نوجوانی شروع به استفاده از ماری جوانا می کنند، بیشتر است و افرادی که به طور سنگین ماریجوانا استفاده می کنند و یا در سن کم شروع به مصرف می کنند، بیشتر در معرض "اختلال مصرف کانابیس" که نوعی وابستگی به مواد مخدر است می باشند.
ماری جوانا یک ماده مخدر است و درست مثل هر ماده مخدر دیگر (مانند الکل، نیکوتین و کافئین)، خطرات و منافع مربوط به مصرف آن وجود دارد. اما اغراق در میزان این خطرات و مزایا به ایجاد سیاست های دقیق تر کمک نمی کند. برای اثبات این ادعا، به سادگی تاریخچه جنگ مواد مخدر را مرور کنید.
