تحریک مغناطیسی مغز با جریان مستقیم (tDCS) یک روش نورومودولاسیون است که از جریان الکتریکی بسیار ضعیف برای تغییر فعالیت نورون‌ها استفاده می‌کند. در این روش، دو الکترود به سر فرد متصل می‌شوند: یک الکترود مثبت (آند) و یک الکترود منفی (کاتد). جریان الکتریکی از آند به کاتد جریان می‌یابد و در مسیر این جریان، نورون‌ها تحریک می‌شوند. استفاده از tDCS به عنوان یک روش تراپیوتیک جدید در زمینه‌هایی از جمله بهبود حافظه، کاهش درد، درمان اختلالات اعصاب و روانشناختی مورد مطالعه قرار گرفته است. این روش توانمندی خودرا در تنظیم فعالیت نورون‌ها و اصلاح ارتباطات مغزی از طریق تاثیر بر پتانسیل عمل نورون‌ها دارد.
تحقیقات نشان داده‌اند که tDCS ممکن است در بهبود یادگیری، تمرکز، وظایف شناختی، و حتی درمان برخی اختلالات روانشناختی مؤثر باشد. با این حال، نیاز به تحقیقات بیشتر و درک دقیق‌تر از تأثیرات طولانی‌مدت و اثرات جانبی آن وجود دارد.محققان tDCS معتقدند که این روش می‌تواند اثرات تغییرات در سطح فعالیت نورونی را از طریق تغییر پتانسیل غشاء نورون‌ها و همچنین افزایش یا کاهش ترکیبات نوروترانسمیترها به دست آورد. این افزایش نقش tDCS را به عنوان یک ابزار ممکن برای تغییر پلاستیسیتهای سیناپسی نشان می‌دهد که می‌تواند در تسهیل یادگیری و تطبیق مغز با تغییرات محیطی مفید باشد.
همچنین، tDCS در برخی موارد به عنوان یک روش تشخیصی و درمانی نیز مورد استفاده قرار گرفته است. این روش می‌تواند به عنوان یک ابزار درمانی مفید برای برخی اختلالات مغزی مانند افسردگی، اختلالات اضطرابی، و اختلالات خواب مطرح شود که این روش در بهترین مرکز tdcs ای که می‌توانید در ایران پیدا کنید انجام می‌شود. با این حال، مسائلی مانند میزان اثربخشی در طولانی مدت، تطابق فردی، و جلب رعایت اصول اخلاقی در استفاده از tDCS مسائلی هستند که نیازمند تحقیقات بیشتر و کنترل دقیق‌تر هستند.
تاکنون، تحقیقات در حوزه tDCS نشان داده‌اند که این روش می‌تواند در مواردی از جمله بهبود حافظه، تسهیل یادگیری، و حتی درمان برخی اختلالات روانشناختی مؤثر باشد. با این حال، نقدها و چالش‌ها نیز وجود دارند، از جمله عدم توافق در نتایج تحقیقات مختلف و کمبود شواهد دربارهٔ اثرات جانبی طولانی‌مدت. برای استفاده از tDCS به عنوان یک روش درمانی یا بهبودی، نیاز به تحقیقات بیشتر و همچنین استفاده مسئولانه از این تکنولوژی با رعایت اصول اخلاقی و امنیتی است. همچنین، تعیین پارامترهای بهینه برای هر فرد و شرایط خاص نیازمند تحقیقات دقیق‌تری است.
در کل، tDCS یک زمینه پژوهشی هیجان‌انگیز است که نقش مهمی در آیندهٔ توسعه روش‌های نورومودولاسیون و بهبود فعالیت مغزی ممکن است ایفا کند.
