از زمان پیدایش Taproot، بیتکوین دستخوش بسیاری از ارتقاءها شده است که برخی از آنها سافت فورک و برخی دیگر هاردفورک بوده‌اند. سافت فورک تغییری است که در آن نودهای قدیمی بلوک‌های جدید را معتبر شناسایی می‌کنند، بدون اینکه باعث فورک شدن بلاکچین شود. برعکس، هاردفورک نیازمند ارتقاء تمام نودها به نسخه جدید پروتکل است. ناسازگاری بین نسخه‌های قدیمی و جدید نرم‌افزار ممکن است به فورک شدن بلاکچین منجر شود. رویداد فورک بیتکوین کش (BCH) نمونه‌ای در این زمینه است.
در روزهای اولیه بیتکوین، ارتقاهای هاردفورک انجام شد، مانند تابع جدید "OP_NOP" که توسط ساتوشی ناکاموتو معرفی شد. این ارتقا باعث فورک شدن بلاکچین نشد. به همین دلیل بود که چنین ارتقای هاردفورک در آن زمان حمایت گسترده‌ای از شبکه دریافت کرد. اولین هاردفورک قابل توجه بیتکوین در تاریخ ۱ اوت ۲۰۱۷ در ساعت ۸ شب اتفاق افتاد. ماینرهای BCH هاردفورک را از بلوک شماره ۴۷۸۵۵۸ آغاز کردند. شش ساعت بعد، اولین بلوک BCH توسط ViaBTC استخراج شد که تولد رسمی بیتکوین کش را اعلام کرد.
انشعاب BCH از مشکل مقیاس‌پذیری بیتکوین نشأت گرفت. با رشد تعداد کاربران بیتکوین، حجم تراکنش‌ها نیز افزایش یافت. با محدودیت اندازه بلوک ۱ مگابایت، شبکه بیتکوین دچار ازدحام شد. از سال ۲۰۱۵، گاوین آندرسن، یکی از توسعه‌دهندگان بیتکوین کور، پیشنهاد داد که حداکثر اندازه بلوک باید افزایش پیدا کند. با این حال، این پیشنهاد نتواست حمایت دیگر اعضای تیم توسعه بیتکوین کور را جلب کند، چون آنها معتقد بودند که این پیشنهاد با روح بیتکوین سازگار نیست.
از آن زمان، جامعه بیتکوین به دو جناح متمایز تقسیم شد. یکی جناح حامیان بلوک‌های بزرگ‌تر است که توسط Bitcoin ABC نمایندگی می‌شود. به نظر آنها، بیتکوین که به‌عنوان یک سیستم پولی همتا به همتا معرفی شده، باید برای پرداخت استفاده شود. هرچه افراد بیشتری از آن برای تجارت استفاده کنند، احتمال بیشتری دارد که ارزش خود را به‌عنوان یک شبکه پرداخت اثبات کند. جناح دیگر حامیان بلوک‌های کوچک‌تر است که توسط Bitcoin Core نمایندگی می‌شود و استدلال می‌کنند که بیتکوین نباید به‌عنوان یک وسیله ارزان و پرکاربرد برای تراکنش‌ها استفاده شود. در عوض، آنها پیشنهاد می‌کنند که ساختار زنجیره اصلی با راه‌حل Segwit بهینه شود و تجربه پرداخت با ترکیب با ساختارهای شبکه لایه ۲ مانند شبکه لایتنینگ بهبود یابد.
تقسیم در جامعه بیتکوین با گذشت زمان عمیق‌تر شد. برای پل زدن فاصله میان توسعه‌دهندگان، دو جناح در سال ۲۰۱۶ در هنگ‌کنگ جلسه‌ای برگزار کردند تا دیدگاه‌های خود را بیان کنند و در نهایت به توافق رسیدند که ابتدا راه‌حل Segwit پیاده‌سازی شود و سپس محدودیت اندازه بلوک به ۲ مگابایت از طریق یک هاردفورک افزایش یابد. در سال ۲۰۱۷، بازار ارزهای دیجیتال توجه بی‌سابقه‌ای جلب کرد. سری قیمت‌های رکوردی باعث تشدید ازدحام در شبکه بیتکوین شد. با توجه به اینکه بیتکوین کور در افزایش اندازه بلوک به ۲ مگابایت طبق توافق هنگ‌کنگ کوتاهی کرده بود، Bitcoin ABC تصمیم گرفت نرم‌افزار مشتری خود را توسعه دهد که در آن اندازه بلوک می‌توانست به ۸ مگابایت افزایش یابد و از ۱ اوت آن را اجرا کرد. این امر منجر به اولین هاردفورک قابل توجه در تاریخ بیتکوین شد. یکی دیگر از پیامدهای این هاردفورک تولد نوع جدیدی از ارز به نام "BCH" بود که ارزش بازار کنونی آن به ۹ میلیارد دلار می‌رسد.
پس از رویداد هاردفورک BCH، هیجان ارزهای دیجیتال در سال ۲۰۱۷ باعث ظهور سایر سکه‌های فورک بیتکوین در بازار شد، مانند بیتکوین گلد (BTG) که مخالف SegWit2x بود و بیتکوین دایموند (BCD) که بلوک‌سازی را پنج برابر سریع‌تر از بیتکوین اصلی انجام می‌داد. اگرچه بیش از ۷۰ سکه فورک‌شده بیتکوین در بازار موجود بود، اکثر آنها ارزش خاصی نداشتند و از نظر هش‌ریت ناکافی بودند، بنابراین به سرعت از بین رفتند.
با این حال، فورک‌های بیتکوین همچنان ادامه یافت. در سال ۲۰۱۸، تیم پیشروی توسعه BCH یعنی Bitcoin ABC با تیم بیتکوین ساتوشی ویژن به رهبری کریگ اس. رایت دچار اختلاف شد و تصمیم گرفتند محدودیت اندازه بلوک را مستقیماً به ۱۲۸ مگابایت افزایش دهند که باعث شروع جنگ هش‌ریت شد. در پی این اختلافات، تیم بیتکوین ساتوشی ویژن از طریق یک هاردفورک، BSV را از BCH جدا کرد. بعدها، بسیاری از کاربران به دلیل رفتار کلاهبردارانه کریگ اس. رایت نسبت به BSV بی‌اعتماد شدند. ویتالیک بوترین، بنیان‌گذار اتریوم، در یک اظهار نظر بیان کرد که بیشتر سکه‌های فورک‌شده بیتکوین، به‌جز BCH، می‌توانند نادیده گرفته شوند و حتی در اظهارنظری اعلام کرد BSV یک کلاهبرداری است.
بررسی کل فرآیند فورک بیتکوین نشان می‌دهد که بحث درباره اندازه بلوک همواره ادامه داشته است، مسأله‌ای که موجب ایجاد بزرگ‌ترین اختلافات و بحث‌ها در جامعه ارزهای دیجیتال شده است. بیتکوین، به‌عنوان یک ارز دیجیتال پیشرو، نتوانسته مشکلاتی مانند کارمزد بالای ماینرها و ازدحام شبکه را حل کند. این مسائل باعث کاهش کیفیت تجربه کاربری و مانع از آن شده‌اند که شبکه بیتکوین به یک وسیله پرداخت عمومی و قابل دسترس تبدیل شود.
اخیراً زمانی که السالوادور قانونی را برای استفاده از بیتکوین به‌عنوان پول رسمی تصویب کرد، بسیاری از افراد بر این باور بودند که سرعت پرداخت این ارز دیجیتال برای استفاده روزمره کافی نیست. با اینکه شبکه لایتنینگ در این کشور معرفی شده، اما هنوز به‌طور گسترده در دسترس نیست.
نگاهی به آینده نشان می‌دهد که بیتکوین با مشکلات زیادی در زمینه تجربه تراکنش روبه‌رو خواهد شد. مزایای تجاری این ارز دیجیتال به مرور کم‌رنگ شده‌اند، چرا که ارزهای دیجیتال بهتر و کاراتر برای تراکنش‌های همتا به همتا وارد بازار شده‌اند. بیتکوین که دیگر فاصله زیادی از هدف اولیه خود به‌عنوان "سیستم پول الکترونیکی همتا به همتا" دارد، اکنون بیشتر به‌عنوان ابزاری برای فراهم کردن زیرساخت فنی و ساختار شبکه جهت تراکنش‌های همتا به همتا برای تازه‌واردان شناخته می‌شود. در حال حاضر، بیتکوین به یک شبکه ذخیره‌سازی ارزش مبتنی بر اجماع تبدیل شده است، همانطور که تیم Bitcoin Core پیش‌بینی کرده بود.
